TITOS PATRIKIOS, Selected Poems
ΤΕΛΟΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ//END OF SUMMER
X
Πέφτει η βροχή στυφή
ξεπλένοντας τα πρόσωπα
ξεθωριάζοντας τις παλιές επιγραφές
νοτίζοντας τα σπίτια του νησιού.
Στάζει η βροχή απ’ τους γιακάδες
γλιστράει μέσα στις τσέπες υγραίνει τα χέρια
μουσκεύει ένα ξεχασμένο γράμμα
αλλάζει την προσφώνηση σβήει τη διεύθυνση.
Βρέχει στη χλαίνη του χωροφύλακα
στις αποθήκες με τις κονσέρβες
στα τσουβάλια με το αλεύρι
βρέχει στο νεκροταφείο βρέχει στα χωράφια
κάπως ανήσυχοι οι νεκροί κάτι του ςλείπει
δε νοιάζονται να μεγαλώσουν οι σοδειές
βρέχει στους μουσαμάδες των βαρκάρηδων
στη βάρκα με τους επιβάτες
βρέχει στον προβολέα του πλοίου.
Μακρύς ο δρόμος απ’ την επιθυμία στην απόφαση
μακρύς απ’ την επιστροφή στην άλλη αναχώρηση.
X
Acrid rain falls
washes faces
fades the old signs
moistens the houses of the island.
It drips off the collars
slips inside pockets, moistens hands
changes the speech, erases addresses.
It rains on the cop’s overcoat
over storage facilities, tin cans
sacks of flour, the cemetery,
the fields, the dead, worried that
they might miss something, not worried
whether the crops will grow;
it rains on the sails of fishing boats
over the boat with passengers
under the spotlight of the quay.
Long way between desire and decision;
long way between return and next departure.
