GEORGE SEFERIS-COLLECTED POEMS
ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙ//SUMMER SOLSTICE
VIII
Τ’ άσπρο χαρτί σκληρός καθρέφτης
επιστρέφει μόνο εκείνο που ήσουν.
Τ’ άσπρο χαρτί μιλα με τη φωνή σου
τη δική σου φωνή
όχι εκείνη που σ’ αρέσει,
μουσική σου είναι η ζωή
αυτή που σπατάλισες.
Μπορεί να την ξανακερδίσεις αν το θέλεις
αν καρφωθείς σε τούτο τ’ αδιάφορο πράγμα
που σε ρίχνει πίσω
εκεί που ξεκίνησες.
Ταξίδεψες, είδες πολλά φεγγάρια πολλούς ήλιους
άγγιξες νεκρούς και ζωντανούς
ένιωσες τον πόνο του παλικαριού
και το βογκητό τηε γυναίκας
την πίκρα του άγουρου παιδιού —
ό,τι ένιωσες σωριάζεται ανυπόστατο
αν δεν εμπιστευτείς τούτο το κενό.
Ίσως να βρεις εκεί ό,τι νόμισες χαμένο,
τη βλάστηση της νιότης, το δίκαιο καταποντισμό
της ηλικίας.
Ζωή σου είναι ό,τι έδωσες
τούτο το κενό είναι ό,τι έδωσες
το άσπρο χαρτί.
8
The white sheet of paper, harsh mirror
gives you back only what you were.
The white sheet of paper speaks with your voice,
your own voice
not the one you like to have;
your music is the life
you wasted.
Perhaps you can regain it, if you want
if you focus on this insignificant thing
that throws you back
to where you started.
You traveled, you saw many moons, many suns
you touched dead and alive,
you felt the young man’s pain
and the moan of the woman
the bitterness of the boy—
everything you’ve felt falls into nothing
if you don’t rely on this void.
Perhaps you’ll find there what you thought was lost;
the stamina of youth, the justified waste of age.
Your life is everything you gave
this void is what you gave
the white sheet of paper.
