Γράφει η Μαρία Λεμονιά. Φωτογράφος Νικόλας Κομίνης
Η κατοικία που σχεδίασε και έζησε ο Ελληνας ποιητής μοιάζει με ζωντανή εικόνα από την εποχή του – Ρομαντισμός και αριστοκρατική φινέτσα σε προσκαλούν σε ένα κτίριο με συναρπαστική ιστορία και υποδειγματικό οικοδεσπότη τον Λεωνίδα Τυπάλδο.
είναι ένας χορός τυπωμένος στη σιωπή
είναι ένα ποτό που έχει καλύτερη γεύση αν αλοιφτεί στ’ αυτί σου
είναι ένα κομμάτι παγωμένης φωτιάς
είναι μια πόρτα που ανοίγει σ’ ένα παράθυρο
είναι ένας ψίθυρος που μπορούμε να γεμίσουμε τους δρόμους
είναι ένα δέντρο με τις ρίζες του στον ουρανό
ένα ποίημα είναι ένας θαυμάσιος ατελής κύκλος
είναι μια χειρονομία ενάντια στην προκατάληψη
είναι η μοναχική ψυχή που χαϊδεύεται
όταν η αγάπη γίνεται πολύ αδύνατη
είναι ένα κύμα που σε παίρνει μακριά από την παραλία
είναι ένας κάκτος που ευωδιάζει σαν τριαντάφυλλο
είναι μια χούφτα άμμος που εκσφενδονίζεται στον άνεμο
που γδέρνει τον αγέρα
καθώς απλώνεται σε έναν αγαπημένο τόπο
και μπορεί να κηλιδώσει την ψυχή σου
με μια αγνή ομορφιά του μάταιου
ένα ποίημα είναι ένα άγαλμα πάγου σε ένα σφαγείο
είναι ένα τραγούδι που το μουρμουρίζεις μέχρι να αγγίξεις τον ορίζοντα
δεν είναι τίποτα, δεν είναι
Είσαι της νύχτας ο τρόμος Και σ’ αγαπώ όπως οι άλλοι αγκομαχάνε Σαν τον θάνατο είσαι κοκαλιάρα
Και σ’ αγαπώ όπως παραληρούν οι άλλοι Το ξέρεις το κεφάλι μου πεθαίνει Το αχανές του φόβου είσαι εσύ
Και είσαι όμορφη όπως σκοτώνουν οι άλλοι Στην απέραντη καρδιά σου μέσα ασφυκτιώ Η κοιλιά σου είναι γυμνή λες και είναι νύχτα.
*Δημοσιεύεται στο βιβλίο «Τα μάτια σου δύο πυροβολισμοί στα τυφλά –Αναγνωστικό υπερρεαλιστικών ποιημάτων», Εκδόσεις «Ρώμη», Θεσσαλονίκη 2019. Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Αναθηματικό ανάγλυφο από το Ιερό του Αμφιαράου στον Ωρωπό. Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Συλλογή Έργων Γλυπτικής, αρ. ευρ. Γ 3369. Διαστάσεις: ύψος 0,49 μ., πλάτος 0,54 μ. Χρονολόγηση: Α΄ μισό του 4ου αι. π.Χ. Χώρος έκθεσης: Αίθουσα 26.
Στο περίφημο ανάγλυφο από το ιερό του θεραπευτή θεού Αμφιαράου στον Ωρωπό βλέπουμε τρία στιγμιότυπα των διαδοχικών σταδίων της θρησκευτικής θεραπείας στα ιερά της αρχαιότητας. Στα δεξιά της παράστασης ο πιστός προσέρχεται στο ιερό προσευχόμενος. Κατόπιν ο ασθενής κοιμάται στο εγκοιμητήριο, ενώ ένα φίδι, φανταστική ενσάρκωση του θεού, τον θεραπεύει με δάγκωμα. Σε πρώτο πλάνο απεικονίζεται σαν γιατρός ο Αμφιάραος να περιποιείται ο ίδιος τον πονεμένο ώμο. Ο προσκυνητής αφήνεται με εμπιστοσύνη στις φροντίδες του θεού.