Titos Patrikios-Selected Poems

Titos Patrikios-Selected Poems, translated by Manolis Aligizakis

ΑΝΤΙΔΙΚΙΕΣ

ΔΥΣΚΟΛΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ

Τα χρώματα κατάκοιτα, ελώδη.

Γλιστράν οι λέξεις σαν τις σαύρες

ανάμεσα χαρτιά και στόματα —

τόση αηδία πια για ομορφιές

που λίμνασαν μες στα υδρόβια σχήματα τους.

Και διαρκώς βρίσκουμαι από `να πρόσχημα

για να μην αποχωριστούμε τίποτα.

Μας είναι τόσο πιο δύσκολη η συντροφιά

των γυμνών, αυθεντικών πραγμάτων.

DIFFICULT COMPANY

Bedridden, marshy colors

words crawl like lizards

amid papers and mouths —

so much disgust for beauty

that pooled in its watery shape

and we constantly find an excuse

not to leave anything behind.

The company of naked,

authentic things is so bad.

Yannis Ritsos-Poems, Selected Books, Volume II

Yannis Ritsos-Poems, Selected Books, Volume II

Exercises (1950-1960)

ΝΕΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Είχε ξαπλώσει μες στη γνώση του, στη λύπη του, στη δόξα του

σαν σε μια αρχαία σαρκοφάγο. Εμείς τον παραστέκαμε και πάλι

με την  αφοσίωση μας ή φθόνο μας, αδιάφορο, τον

         παραστέκαμε.

Ένας μας μια στιγμή έσκυψε πάνω του,

καθώς αυτός χαμογελούσε με κλεισμένα μάτια

σ’ ένα δικό του φως, τυραννικό κι απόρρητο

κ’ είπε: «Συ που μας δίδαξες να μην ξεχνούμε, εσύ μας ξέχασες,

λοιπόν θα σε ξεχάσουμε κι εμείς.» Και τότε, εκείνος

έβγαλε το δεξί μαρμαρωμένο πόδι του απ’ το μάρμαρο

σα να πατούσε στον αναβατήρα ενός αλόγου

κ’ εχάθη καβαλλάρης μες στο φως. Μα εμείς δεν κλάψαμε —

ξέραμε πως γυρνούσε πάλι ανάμεσα μας απ’ τον άλλο δρόμο,

ίσως λιγώτερο μεγάλος κ’ ίσως πιότερο δικός μας.

NEW RETURN

He was immersed in his knowledge, his sorrow, his glory

like being in an ancient sarcophagus. We all stood by him

with our dedication or our envy — irrelevant —

          we stood by him.

One of us leaned over him at some time,

as he was smiling with closed eyes

in a light of his own, tyrannizing and secret, and said:

you, who taught us not to forget, you forgot of us;

therefore we shall forget of you too. And then, him,

took his right, dead leg out of the casket

as if he was stepping on the stirrups of a horse and

he vanished riding the light. We didn’t cry at all —

we knew that he would return to us again from a different

road, perhaps less great and perhaps more ours.

Yannis Ritsos-Poems, Selected Books, Volume I

YANNIS RITSOS-Poems, Selected Books, Volume I

Θυρωρείο/Caretaker’s Desk

ΕΚΤΑΣΗ

Δεν είταν τόποτ’ άλλο μες στη νλυχτα, μόνον

η απέραντη σκοτεινή πεδιάδα κι ο ίσιος δρόμος

αδιόρατα φωτισμένος από μέσα του. Εκεί

ένα μεγάλο συντριμένο λεωφορείο

με αναμμένο τον ένα προβολέα του, φωτίζοντας

τις πέντε ξυπνημένες, ξαφνιασμένες κόττες

κ’ ένα ξερό κλαδί του απαραβίαστου.

Expanse

There was nothing else in the night but

the immense dark expanse and the straight road

imperceptibly lit from within. There

a big crashed bus

with one of its headlights on flooding

the five awakened startled chickens

and a dry branch of the inviolable

Γιαργηττός ή χορός του Θησέα

ΕΛΛΑΣ

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ – ΜΕΛΕΤΕΣ – ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΣ

Ο χορός γιαργηττός ή διαργητός ή διαγυρτός ή «χορός του Θησέα» αποτελεί μια από εκείνες τις περιπτώσεις των χορών που οι κατά καιρούς μελετητές – ερευνητές βρήκαν πρόσφορο έδαφος να επισημάνουν την αρχαιοελληνική καταγωγή του (στα πλαίσια της ιστορικής συνέχειας) ή να απορρίψουν, με βάση νεότερα δεδομένα, την οποιαδήποτε σχέση του με παλαιότερες μορφές έκφρασης.

View original post 512 more words