
TITOS PATRIKIOS — SELECTED POEMS
ΑΝΤΙΔΙΚΕΙΕΣ//LIGITATIONS
Μ’ ΑΝΟΙΧΤΑ ΧΑΡΤΙΑ
Πολύ δεν τράβηξε ετούτη η κωμωδία;
Μ’ ανοιχτά χαρτιά λοιπόν:
Τη χλεύη σας δεν την προβλέπω μόνο.
Την προκαλώ.
Μέσα στην άγρια χαρά της αυτοταπείνωσης μου
επιτήδεια προσελκύω τα πέλματα που με ποδοπατούν
κι απ’ τις πληγές που ανοίγω και μ’ ανοίγετε,
που με τα δόντια συντηρώ ανοιχτές
αντλώ ένα όπιο αναπόδραστο και τοξικό
που μ’ οδηγεί ως το θάνατο χωρίς να με σκοτώνει.
Μονάχα σακατεύοντας
κι εξουθενώνοντας.
IN THE OPEN
This comedy has gone too far.
Let’s put everything in the open:
I not only foresee your disdain
I also provoke it.
In the wild joy of my self-humiliation
I skillfully invite the footsteps that trample me
and from my self-inflicted wounds or the ones
you inflict on me, which I keep open with tooth
and nail, I draw an irreversible, toxic opium
that leads me to my death but doesn’t kill me.
It only cripples and
exhausts me.