Titos Patrikios-Selected Poems

TITOS PATRIKIOS — SELECTED POEMS

ΑΝΤΙΔΙΚΕΙΕΣ//LIGITATIONS

Μ’ ΑΝΟΙΧΤΑ ΧΑΡΤΙΑ

Πολύ δεν τράβηξε ετούτη η κωμωδία;

Μ’ ανοιχτά χαρτιά λοιπόν:

Τη χλεύη σας δεν την προβλέπω μόνο.

Την προκαλώ.

Μέσα στην άγρια χαρά της αυτοταπείνωσης μου

επιτήδεια προσελκύω τα πέλματα που με ποδοπατούν

κι απ’ τις πληγές που ανοίγω και μ’ ανοίγετε,

που με τα δόντια συντηρώ ανοιχτές

αντλώ ένα όπιο αναπόδραστο και τοξικό

που μ’ οδηγεί ως το θάνατο χωρίς να με σκοτώνει.

Μονάχα σακατεύοντας

κι εξουθενώνοντας.

IN THE OPEN

This comedy has gone too far.

Let’s put everything in the open:

I not only foresee your disdain

I also provoke it.

In the wild joy of my self-humiliation

I skillfully invite the footsteps that trample me

and from my self-inflicted wounds or the ones

you inflict on me, which I keep open with tooth

and nail, I draw an irreversible, toxic opium

that leads me to my death but doesn’t kill me.

It only cripples and

exhausts me.

Yannis Ritsos-Poems, Selected Books

Yannis Ritsos-Poems, Selected Books, Volume I

Αντικαταστάσεις//Replacements

Τα αφανή ουσιώδη

 Στο ίδιο θέμα επανέρχεται συχνά. Η επανάληψη

είναι ήδη μια αλλαγή. Κι άλλωστε, οι λέξεις

ακολουθούν μια δική τους κατεύθυνση, πέρα απ’ τη θέληση μας

προς μυστικές ερωτικές πηγές. Και το μειλίχιο γερόντιο εκείνο

τρύπησε μια άγραφη σελίδα με το μικρό δάχτυλο του,

την έφερε κάτω απ’ τη λάμπα και ψυθίρισε χαμογελώνας:

εγώ ξέρω να βήχω και ν’ ακούω που βήχω.

The Unknown Essentials

He often goes back to the same subject Repetition

is already a change Besides words follow

their own direction toward secret erotic springs

beyond our wish And that sweet old man

using his little finger made a hole in the blank sheet of paper

he placed it under the lamp and smiling he whispered

I know to cough and listen to my coughing

Kenneth Patchen, The wolf of winter

To Koskino

The wolf of winter
Devours roads and towns
In his white hunger.

The wolf of winter
Sticks his paw into the city’s rancid pot,
Wanly stirring its soup of whores and suicides.

O The wolf of winter
Crunches on the bones of the poor
In his chill white cave.

The wolf of winter…
The grim, the cold, the white
Beautiful winter wolf
That feeds on our world.

Ο ΛΥΚΟΣ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ

Ο λύκος του χειμώνα
καταβροχθίζει δρόμους
με τη λευκή του πείνα.

Ο λύκος του χειμώνα
χώνει το πόδι του στης πόλης την ταγγισμένη χύτρα,
θλιμμένα ανακατεύοντας τη σούπα του από
πουτάνες και αυτοκτονίες.

Ο λύκος του χειμώνα
ροκανίζει τα κόκκαλα των φτωχών
στην παγωμένη άσπρη σπηλιά του.

Ο λύκος του χειμώνα…
Ο αγριωπός, ο κρύος, ο λευκός
όμορφος χειμωνιάτικος λύκος
που τρέφεται απ’ τον κόσμο μας.

*Από το βιβλίο “Ας δεχτούμε την τρέλα”, εκδόσεις Γαβριηλίδη, Αθήνα 2017.

**Μετάφραση: Ρούμπη…

View original post 1 more word