Of Sisyphus, poetry by Attila Balazs, translated by Manolis Aligizakis

THE ICON OF CHANGE

Elegy again and again

rhythm pulsates waiting

the world to mechanically color

the icon of change

Attention, boredom, depression

repetition, indifference

intoxication, ecstasy

the divine sobering up

I touch you, you touch me

every act or lack of it

a perfect suffering

virtually a solution to what?

If you come near yourself

I’ll absolve you from the unbearable happiness

ΕΙΚΟΝΑ ΑΛΛΑΓΗΣ

Ελεγεία του άπειρου

ρυθμός και προσδοκία

ζωγραφίζουν της ζωής

την πιο πιστευτή εικόνα

χάρη, ικανοποίηση, καλοσύνη

απόλαυση, έκσταση

θεϊκή ασάφεια

και ξανά αγαλλίαση

σ’αγγίζω μ’ αγγίζεις

μια χειρονομία ή έλλειψη της

αληθινή ταλαιπωρία

εικονική λύση προς τί;

Άν πλησιάσεις κοντά στιν εαυτό σου

Θα σ’ ελευθερώσω απ’ την αποπνιχτική ευτυχία

Σταύρος Ζαφειρίου: Ηλικία στο φως (ε’)

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

[Ενότητα Ηλικία στο φως]

ε’

Μία μεγάλη λίμνη
όπου βυθίζονταν και χώνευαν τα πλάσματα εντός της.
Από τις λόχμες κίτρινες
ανέμιζαν οι χαίτες λιονταριών,
σαν πνεύμα που περνά και δεν υπάρχει.
Τότε μ’ ακούμπησε ο ηγούμενος στο μπράτσο:
«Χρόνια και χρόνια στην ταπείνωση και στην υποταγή
αιώνιο μισθό δεν αξιώθηκες.
Πάμε μαζί στην κορυφή του όρους,
να δεις πώς είναι ο ουρανό κι η θάλασσα όλη.
Στα υψηλά να προσκυνάς.»
Ούτε τη λέξη μπόρεσα σε τόσην ομορφιά,
ενώ σαν ανεμόσκαλα μάζευε ο χρόνος κάτω.
Μετέωρος στης γέννησης ετούτη τη στιγμή
γαλήνια λήθη, γαλήνια ενθύμηση,
του Γέροντά μου τα οστά εξαίσια χώρα
και η κεφαλή του λάμψη και σιωπή.
Και καθώς έτσι πορευόμουν,
απ’ τις φωλιές των πετεινών θωρώντας τις γενιές,
σε φωτισμένα βήματα πατώντας,
διόλου σαν άγιος και διόλου σαν θνητός,
ιδού του δαίμονα η σκιά και η ζεστή του ανάσα.
Κι εξασθενούσα όπως το άνθος στο σκοτάδι.
Και…

View original post 49 more words

Dada 23 Ιούνη 1916-23 Ιουνη 2016 – Η επίδραση του αναρχισμού στο κίνημα του ντανταϊσμού

To Koskino

Το κίνημα του ντανταϊσμού προέκυψε από ομάδες ανθρώπων, σε διάφορες πόλεις κυρίως της Ευρώπης αλλά και στην Αμερική (Η.Π.Α.), ως μια αντίδραση (άντι)καλλιτεχνικής εκφράσεως απέναντι στις επικρατούσες κοινωνικές συνθήκες, οι οποίες καθορίζονταν σε μεγάλο βαθμό εκείνη την εποχή από το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αναμφίβολα, η εναντίωση στον πόλεμο ήταν ένα κοινό σημείο για σχεδόν όλους τους ντανταϊστές. Και λέμε σχεδόν όλους, επειδή για παράδειγμα κάποιοι από τους ντανταϊστές στο Παρίσι επέλεξαν να πάρουν θέση τασσόμενοι υπέρ του ρόλου του γαλλικού στρατού και σε μια επίδειξη σωβινισμού περιφρονούσαν τους γερμανούς (συμπεριλαμβανομένου ακόμα και των εκεί ντανταϊστών). Επιπλέον, μερικοί ντανταϊστές κατατάχθηκαν στο στρατό.

Αυτό όμως που δεν είναι ξεκάθαρο συχνά στις αναφορές που γίνονται για το Dada είναι κατά πόσο συμμετείχαν αναρχικοί σε αυτό ή αν υπήρξε ιδεολογική επιρροή από αναρχικούς της εποχής αυτής. Το να είσαι εναντίον του πολέμου (όχι ταξικού αλλά εξουσιαστικού) είναι ένα στοιχείο, αλλά δεν αποτελεί…

View original post 1,332 more words