Tasos Livaditis-Poems, Volume II
POEMS 1958-1964
1949 μ. Χ.
Τη νύχτα κείνη που τραυματίστηκα
η επανάσταση πέρναγε τις πιο κρίσιμες ώρες της.
Ο εχθρός προχωρούσε, είχαμε ανάγκη από στρατό,
δεν έπρεπε να πεθάνω. Δέχτηκα, λοιπόν,
να μου αλλάξουν το κεφάλι, που ήταν κόσκινο απ’ τις
σφαίρες,
μ’ ένα σιδερένιο, που μου το βίδωσε στους ώμους
ένας ψηλός ξερακιανός γιατρός, που επαναλάμβανε αδιάκοπα:
«Θαυμάσια, όλα πάνε θαυμάσια».
Τ’ άλλο πρωί ξανάφυγα για τη μονάδα μου.
Βέβαια, όπως είναι γνωστό, οι προδοσίες και τα λάθη,
τσάκισαν την επανάσταση. ήμουν εικοσιεφτά χρονών.
1949 A. D.
The Revolution was going through its most
critical hours during the night I was injured.
The enemy was marching on, we needed
the army and I didn’t have to die. I therefore
accepted to have them replace my head,
resembling a sieve because of the bullet holes,
with one screwed on my shoulders by a skinny
doctor who was unceasingly repeating:
“beautiful, everything is going smoothly”
Next morning I was sent back to the front line.
Of course, as it is known, treason and mistakes
crushed the Revolution. I was twenty seven
years old.
Hellenic Canadian Literature 