Μυθιστόρημα/Mythistorema
Ι´
Ὁ τόπος μας εἶναι κλειστός, ὅλο βουνὰ
ποὺ ἔχουν σκεπὴ τὸ χαμηλὸ οὐρανὸ μέρα καὶ νύχτα.
Δὲν ἔχουμε ποτάμια δὲν ἔχουμε πηγάδια δὲν ἔχουμε πηγές,
μονάχα λίγες στέρνες, ἄδειες κι αὐτές, ποὺ ἠχοῦν καὶ ποὺ τὶς προσκυνοῦμε.
Ἦχος στεκάμενος κούφιος, ἴδιος με τὴ μοναξιά μας
ἴδιος με τὴν ἀγάπη μας, ἴδιος με τὰ σώματά μας.
Μᾶς φαίνεται παράξενο ποὺ κάποτε μπορέσαμε νὰ χτίσουμε
τὰ σπίτια τὰ καλύβια καὶ τὶς στάνες μας.
Κι οἱ γάμοι μας, τὰ δροσερὰ στεφάνια καὶ τὰ δάχτυλα
γίνουνται αἰνίγματα ἀνεξήγητα γιὰ τὴν ψυχή μας.
Πῶς γεννήθηκαν πῶς δυναμώσανε τὰ παιδιά μας;
Ὁ τόπος μας εἶναι κλειστός. Τὸν κλείνουν
οἱ δυὸ μαῦρες Συμπληγάδες. Στὰ λιμάνια
τὴν Κυριακὴ σὰν κατεβοῦμε ν᾿ ἀνασάνουμε
βλέπουμε νὰ φωτίζουνται στὸ ἡλιόγερμα
σπασμένα ξύλα ἀπὸ ταξίδια ποὺ δὲν τέλειωσαν
σώματα ποὺ δὲν ξέρουν πιὰ πῶς ν᾿ ἀγαπήσουν.
X
Our homeland is closed in, all mountains
that day and night have the low sky as their roof.
We have no rivers, no water wells, no springs
only a few cisterns, even them empty, that echo and that we worship.
A stagnant hollow sound, same as our loneliness
same as our love, same as our bodies.
It seems strange that once we managed to build
our houses, huts and our sheepfolds.
And our marriages, the fresh coronals and our fingers
become inexplicable enigmas to our souls.
How were our children born, how did they grow strong?
Our homeland is closed in. Two black Symplegades
enclose it. When we go down
to the harbours on Sunday to breathe freely
we see lit in the sunset
the broken ships from voyages that never ended
bodies that no longer know how to love.
3
Το περπάτημα του κυρίου απέναντι
μ’ αρέσει
Είναι ένα ωρό περπάτημα
Ένα-ένα πόδι
Ωραία, καλογυαλισμένα, δετά παπούτσια
Πάνω στις γραμμές απ’ τα τετραγωνάκια
-με τη λιγότερη δόση ψυχαναγκασμού
της εποχής μας-
Στέκεται τώρα
Κρατάει την ομπρέλα του και μας κοιτά
Έχει ωραίο βλέμμα
Αν τον γνώριζα στον κόσμο
Δε θα του έδινα καμιά προσοχή
Είναι γέρος
Μα γλυκύτατος
Λεπτός
Και ήσυχος
Και κάτω απ’ τη γη
αυτός ο κύριος
είναι πραγματικά πολύ
όμορφος
για την εποχή μας
4
Με τα στραβά μου τα δόντια – Λύκος
Με τη μεγάλη μου μύτη – Γύπας
Με τα μακριά μου τα νύχια – Γάτα
Τα φοντωτά μου μαλλιά – Αλεπού
Τι είμαι;
5
Ι
πρώτα την φτιάχνεις
μετά τη ζεις
για να μάθεις
πως είσαι
από πριν
ΙΙ
την ημέρα που γεννήθηκα
κι άλλοι πολλοί
γεννήθηκαν
Μας συνδέει
η επείγουσα ανάγκη
Ζωής
και θανάτου
ΙΙΙ
Σαράντα μέρες πέρασαν
από τότε
που
γεννήθηκα
View original post 71 more words
Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη
Οι ευσεβείς πόθοι της Δύσης για κατατρόπωση της Ρωσίας, στην Ουκρανία, επεκτείνονται και εντείνονται μέχρι του σημείου που να καλλιεργούν ελπίδες για τελική νίκη της Ουκρανίας. Υποστηρίζεται, ανάμεσα και σε άλλα, ότι η στρατιωτική μηχανή της Ρωσίας είναι λιγότερο ισχυρή από ό,τι πιστεύεται, ότι οι Ρώσοι δεν είναι σε θέση να εκτελέσουν τα σχέδιά τους και ότι υφίστανται ήττες από την Ουκρανία.
View original post 275 more words
Hellenic Canadian Literature 