Φιλία Κανελλοπούλου, Τρία ποιήματα

To Koskino

3

Το περπάτημα του κυρίου απέναντι
μ’ αρέσει
Είναι ένα ωρό περπάτημα
Ένα-ένα πόδι
Ωραία, καλογυαλισμένα, δετά παπούτσια
Πάνω στις γραμμές απ’ τα τετραγωνάκια
-με τη λιγότερη δόση ψυχαναγκασμού
της εποχής μας-
Στέκεται τώρα
Κρατάει την ομπρέλα του και μας κοιτά
Έχει ωραίο βλέμμα
Αν τον γνώριζα στον κόσμο
Δε θα του έδινα καμιά προσοχή
Είναι γέρος
Μα γλυκύτατος
Λεπτός
Και ήσυχος
Και κάτω απ’ τη γη
αυτός ο κύριος
είναι πραγματικά πολύ
όμορφος
για την εποχή μας

4
Με τα στραβά μου τα δόντια – Λύκος
Με τη μεγάλη μου μύτη – Γύπας
Με τα μακριά μου τα νύχια – Γάτα
Τα φοντωτά μου μαλλιά – Αλεπού

Τι είμαι;

5

Ι
πρώτα την φτιάχνεις
μετά τη ζεις
για να μάθεις
πως είσαι
από πριν

ΙΙ
την ημέρα που γεννήθηκα
κι άλλοι πολλοί
γεννήθηκαν
Μας συνδέει
η επείγουσα ανάγκη
Ζωής
και θανάτου

ΙΙΙ
Σαράντα μέρες πέρασαν
από τότε
που
γεννήθηκα

View original post 71 more words