Tasos Livaditis-Poems, Volume II

Tasos Livaditis-Poems, Volume II
 
POEMS 1958-1964
 
ΣΚΗΝΕΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ
 
Περίεργη κίνηση, ξαφνικά, στο δρόμο, κόσμος μαζεμένος
να χειρονομεί, λέξεις που τις κατάπινε η νύχτα
και το σφουγγάρι του πλήθους. Κι εκεί, στη μέση, σωρια-
         σμένος
ένας άνθρωπος. «Ποιός είναι; Ποιός είναι;» ρωτούσανε,
μα κανένας δεν ήξερε. (Ποιός, άλλωστε, ξέρει, αλήθεια,
τον άλλον!) Ύστερα το πλήθος σιγά-σιγά διαλύθηκε, χώθη-
       κε στα μπαρ, τους κινηματογράφους —
περίεργο, όπως πάντα,
κι αδιάφορο. Σήκωσα το γιακά μου και προχώρησα κι εγώ.
      Έβρεχε.
 
Και θυμήθηκα κείνα τα χρόνια που πέφταν οι σύντροφοι
με μια μεγάλη, απαρηγόρητη σιωπή
όπως και τα πιο υπέροχα ποιήματα
πεθαίνουν μέσα στο χρόνο.
 
 
Scenes in the Street
 
Strange commotion, suddenly, in the street, people
gathered, they gesticulated, words that the night and
the sponge of people swallowed.
And there, in the middle, a collapsed man.“Who is he?”
Some asked, no one knew (truly who with certainty
knows the other?) Then the people scattered, some to
a bar, others to the movie theater,
strange as always and indifferent. I raised my collar
and walked away too.
It was raining.
 
I remembered of those days when the comrades fell in
a great, inconsolable silence like the most beautiful
poems die in time.

Swamped, a novel by Manolis Aligizakis

Today Eteo had his appointment with Rebecca Horton, so he made sure not to have much to do around the end of the day. He wanted to be able to relax and discuss his idea of a new company with Rebecca at length. He also had to meet Robert and Mario for a drink later in the evening, but for now he concentrated on Platinum Properties; it’s shares had gone a little higher since yesterday, and with a good volume of 150,000 shares, it was headed for a successful trading day. The price was .92 bid and .93 asking, and there was good market support and regular trading. He liked the way the stock was behaving. If all the stories he had heard about it proved true, it would be a good win for Eteo and a lot of his clients. By now he had positioned at least 150 accounts in this play.
That was the moment Logan rushed into his office with concern written all over his face.
“Should we start unloading?” Logan asked. “It’s looking very good, and they’ll take anything that comes out.” His eyebrows were elevated with worry.
“I wouldn’t be so fast, son,” Eteo cautioned. “My gut feeling is that it might hit more than a dollar very soon. Let’s stay the course and keep our people in.”
“There are a few who wouldn’t mind taking some profit now,” Logan persisted.
“Keep focused and don’t rush. If a client insists in selling, let a little go and keep the rest for later. This might be better than what we thought at the beginning,” Eteo suggested.
“Okay, I’ll let some go from Sam’s account. He’s anxious to sell,” Logan replied. “He’s double on his cost now, and he’s eager to get something out of this now,” he added.
“How many does Sam have?”
“Not that many. Twelve thousand shares. Should I sell half?”
 “Yes, do it, but tell Sam I want him to hold the rest for a couple more weeks.” 
“Okay,” said Logan, looking happier now as he walked back to his desk.
Helena rang him to say that Richard was on the phone. Eteo took the call a little reluctantly.

Λήδα Παπαγεωργίου, Γύμνια

To Koskino

Κάποτε είχα ένα όνειρο.
Όλη τη μέρα το κανάκευα
και τα βράδια
το φορούσα κατάσαρκα
και περιπλανιόμουν
στους δρόμους της πόλης.
Το όνειρό μου
ήταν πιο δυνατό από μένα
Και όταν έσπαγα
είχε τον τρόπο
να με συναρμολογεί.
Το όνειρό μου
ήταν τόσο φωτεινό
που μπορούσε να φωταγωγήσει
όλους τους σκοτεινούς δρόμους.
Όμως ένα βράδυ
κάποιοι μου κόλλησαν
ένα περίστροφο στον κρόταφο,
ζητώντας ό,τι είχα.
Κι εγώ,
δεν είχα τίποτα.
Μόνο το όνειρό μου.
Τώρα τα βράδια,
τριγυρνώ
χωρίς τη φωτεινή ασπίδα μου
στο δρόμο.
Χημικός πόλεμος στο αίμα μου.
Και όταν σπάω
τα κομμάτια μου
τα πετάει το σκουπιδιάρικο
στη χωματερή.

*Από την Ανθολογία “Κυνικός υπερρελισμός”, Έκδοση “Ανέκδοτο”, 2019.

View original post

Vangelis – Rachel’s Song [1994] [reblog]

Marina Kanavaki

from Oannes*

🎧 click on the image to see original post and listen…

Η κορυφαία ίσως στιγμή του κορυφαίου soundtrack του εκλιπόντος, αυτού για το Blade Runner – θα άξιζε να έχει πάρει το Όσκαρ γι’ αυτό αντί για το Chariots [το θέμα του οποίου έχει πηγάσει από προηγούμενό του στο Heaven And Hell – 1975].
Τo ‘Rachel’s Song’, παραδόξως, δεν ακουγόταν στο φιλμ, αν και συμπεριλήφθηκε στο soundtrack. Το οποίο, έπρεπε να περιμένει 10 χρόνια + από την ηχογράφησή του για να κυκλοφορήσει.

✻

This to me is the highlight of the deceased’s top soundtrack, the one for Blade Runner – it would have been fair having gotten the Academy Award for it, instead of Chariots [the theme of which was derived from a previous one on Heaven And Hell – 1975].
‘Rachel’s Song’, surprisingly, was not heard on the film, although included on…

View original post 128 more words