Titos Patrikios-Selected Poems
ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Ίσως περίμενες
να σου μιλήσω για τον έρωτα μου
μα το χαλάζι που έπεφτε στις στέγες
ήταν σαν τ’ άρβυλα των νεοσυλλέκτων
που τρέχουν για τη σύνταξη.
Απ’ τις καινούργιες κάλτσες σου, θυμάμαι,
είχε ξεφύγει ένας πόντος
που τον κοιτάγαμε κι οι δυο βαρυεστημένα.
Αυτή η σιωπηρή μας κατανόηση
που καταργούσε αυθαίρετο κι απ΄ροβλεπτο
λειτουργούσε ως το χωρισμό.
Όσο για τις πληγές που αργότερα θ’ανοίγανε
τίποτα δεν υποπτευθήκαμε την ώρα εκείνη
όταν οι ματιές μας διασταυρώνονταν
στον παλιό καθρέφτη πάνω απ’ το νιπτήρα,
καθώς εσύ πουδραριζόσουνα
κι εγώ έδενα τη γραβάτα μου.
THE ROOM
Perhaps you expected me
to talk to you about my love
yet the hail that fell on the roofs
resembled the boots of recruits
who run to the morning call.
There was, I remember, a loose thread
in my socks which we both looked
with a bored glance.
That silent understanding of ours
which annulled the arbitrary and unforeseen
worked up to our separation.
However, the wounds that opened later
we never suspected that time
when our glances met
in the old mirror over the sink
while you applied your face powder
and I was tying my tie.
Hellenic Canadian Literature 