
Άφθονο πράσινο μας αφιέρωσε η Άρτεμις
τις μέρες που
γιορτάσαμε τα ένδοξα
κι ελεύθερα αρχαία χαρίσματα
της άνοιξης
ρεματιές με πικροδάφνες
βαθιές σχισμές γιομάτες
με του Έρωτα τραγούδια
έννοια εύκολη που αποκρυπτογραφήσαμε
όσο και το φιλί απαλής ήβης
γυναίκας
την ώρα της εαρινής ισημερίας
αλήθεια όχι λιγότερο σπουδαία
από τη στήση μας
βαθιά στον υγρό της κόλπο
που ο νους μας πάντα ταξίδευε
ό,τι από πάντα έψαχνα να βρω
τόσο αθώο σαν τρεμουλιαστό χείλος
μιας παρθένας προτού φιληθεί
σαν την άλλη μεριά τ’ ουρανού
που κάτι εκεί κρυβόταν
σιμά και στην ψυχή μας
σιντριβάνι γιομάτο νομίσματα
όνειρα που εμφανιζόταν κατά
το τέλος μιας κουραστικής μέρας
άλλος ένα μάρτυρας
άλλη μια θυσία
άλλη μια ευλογία
ARTEMIS
Abundant the verdure Artemis graced upon us
the days when
we celebrated our glorious and
free ancient charms
of spring
ravines with oleanders
deep chasms filled
with the song of Eros
a meaning as easy to decipher
as kissing the soft mound
of a woman
time of vernal equinox
truth no less important than
our sexual arousal
deep in her moist cave
that our minds always travelled
what I always wanted
as innocent as the shivering lip
of a virgin just before the kiss
like the other side of the sky
where something hid
as close to our soul
as a wishing well full of coins
dreams that appear before
the end of a day’s toil
another martyr
another sacrifice
another blessing