POEMS 1958-1964
ΚΑΙ ΑΙΩΝΑΣ ΠΟΛΛΑΠΛΟΤΗΤΑΣ
Συλλογιέμαι καμμιά φορά τους ανθρώπους που γνώρισα,
τους συντρόφους στα παιδικά χρόνια, τις πέτρες που μαζεύα-
με όταν έβρεχε
και τις ακουμπάγαμε κάτω απ’ τα υπόστεγα, μην κρυώσουν,
άλλοι πέθαναν, άλλοι βούλιαξαν μες στη ζωή, άλλοι πάτησαν
πάνω μου να περάσουν,
τους συντρόφους στη μάχη, πάνω στο χιόνι ή σ’ ένα πρόχει-
ρο αμπρί,
εκείνους που δε γύρισαν, αυτούς που λιποτάχτησαν, τους
άλλους
που συνθηκολογήσαν. Συλλογιέμαι τους συντρόφους μου στη
φυλακή,
τα τσιγάρα που μοιραζόμαστε, τη μοναξιά,
που έμενε στον καθένα ολόκληρη δική του, τα μακρόσυρτα
βλέμματα απ’ το παράθυρο
και κείνους τους αδιάκριτους σιωπηλούς αποχαιρετισμούς
με τους μελλοθανάτους. Άνθρωποι μεγαλόψυχοι ή τιποτένιοι
ανυπεράσπιστοι ή δυνατοί,
αφίνοντας ο ένας μέσα στον άλλο, όλα όσα του έδωσε
ή του αρνήθηκε. Τόσα λόγια, τόσες χειρονομίες, τόσα πρό-
σωπα μέσα σου
που πια δεν είμ’ εγώ.
Κι εσύ, αγαπημένη, όταν με διώχνεις, κλείνεις έξω απ’ την
πόρτα σου
έναν ολάκαιρο πικραμένο κόσμο.
Era of Multiplicity
Sometimes I think of all the people I’ve met:
my childhood comrades, the stones we collected
when it rained and put them under awnings so they
wouldn’t catch a cold;
some friends died, some sank in life, others stepped
on me to walk over,
the dead comrades in battle, on the snow or in the
makeshift bunkers,
those who didn’t return, the deserters, the others who
compromised. I think of my comrades in prison,
the cigarettes we shared,
the loneliness that each of us kept for all our lives
the long glances out of the windows and the tearless
goodbyes of the moribund. People with great souls
or worthless, defenseless or powerful each of them
trusting the other with something one gave to one
or denied. Many words, so many gestures, so many
persons inside of me
that I’m not myself anymore.
And you, my beloved, when you deny me, you leave
a whole saddened world outside your door.
Hellenic Canadian Literature 