Yannis Ritsos-Poems, Selected Books

 
Yannis Ritsos-Poems, Selected Books
 
ΕΚΔΡΟΜΙΚΟ
 
Κλεισμένα τα κουρεία, τα ομπρελάδικα, τα πουκαμισάδικα.
Τετραήμερη σκόλη. Μικρές εκδρομές στα περίχωρα.
Χάλασε το λεωφορείο. Ένα παράθυρο κοιτάει τη θάλασσα.
Υπάρχουν ακ΄πομη σπουργίτια. Μια ανταύγεια πάνω στο λόφο.
Ρόμβοι ανεξήγητοι κάτω απ’ τα δέντρα. Θέ μου, τί λόγια —
άσκοπα λόγια — δε διευκολύνουν, περιπλέκουν. Τί να κάνεις;
Καλύτερα έτσι. Απόγευμα Τρίτης. Ένα εισιτίριο τρα’ινου.
Για πού; ρωτάω. Για πού; Κατεβαίνει ο Μανώλης
με μια πανένια βαλίτσα, δε φοράει κασκόλ. Με πλησιάζει
με τρόπο συνωμοτικό, μου δείχνει το ρολόι του χεριού του.
 
 
Sightseeing Bus
 
The barber shops are closed the umbrella shops shirt shops
Four-day holiday Short sightseeing excursions to the suburbs
The coach broke down One window looks to the sea
There are still some sparrows A certain reflection on the hill
Unexplained diamonds under the trees My God what words –
aimless words – they don’t serve they confuse – what can you do?
Better that way Tuesday afternoon A train ticket
Where to? – I ask Where to? Manolis comes down
with a cloth suitcase he doesn’t wear a scarf He approaches me and
in a conspiratorial way shows me his wristwatch

Nostos and Algos, poetry by Manolis Aligizakis

Wounded
 
Clipped dreams, wingless we hover
in our lonely thoughts,
in the abyss of postponement
 
pass me the napkin
you said
and you wipe the ketchup
 
from the edge of your lips
attentively and with soft courage
against the breeze that listens
carefully to your wish for
a new adventure to come from
the void and enter your world
and we crawl in our routine
handcuffed and idly
as I refill my wine glass
in the senselessness of my serene
self-absorption
 
 
Πληγωμένοι
 
 
Κομμένα τα φτερα κι η πτήση αιωρείται
στων μοναχικών μας σκέψεων
την άβυσσο αναβολής
δώσε μου την πετσέτα
 
λες,
 
και σκουπίζεις το κόκκινο κέτσαπ
απ’ την άκρη των χειλιών σου
με τόλμη και με θάρρος απαλό
ενάντια στον ίλιγγο του αγέρα
που σχεδόν ανεπαίσθητα ακούει
την ευχή σου για νέα περιπέτεια
που θα φανεί στον κόσμο σου
απ’ τη διάπλατα ανοιχτή πόρτα του νου
και στήν καθημερνότητα κυλούμε δέσμιοι
σιωπηλά τηρώντας τα προσχήματα
καθώς γεμίζω άλλο ένα ποτήρι κρασί
μες την νωχελική μου απομόνωση

Έφη Καλογεροπούλου, Δύο ποιήματα

To Koskino

FLIGHT / ΦΥΓΗ

There
in an abrupt turn in the road
a rapid movement of the wind
the sinking of the slightest
we left something of ours
lost for good
if you stretch your hand
you’ll feel it
remnant of truth
broken wing of Immortality
if you stretch your hand
if…

Εκεί
σε μια απότομη στροφή του δρόμου
σ’ έναν ελιγμό του αέρα
σ’ ένα βύθισμα του ελάχιστου
αφήσαμε κάτι δικό μας
που χάθηκε για πάντα
αν απλώσεις το χέρι
το νιώθεις
απομεινάρι αλήθειας
σπασμένο φτερό Αθανασίας
αν απλώσεις το χέρι
αν…

*

IMMOBILITY / ΑΚΙΝΗΣΙΑ

Polysyllabic nothingness
Slaughter passage
But how strange
though nothing!
It doesn’t fit in everything.

Πολυσύλλαβο το τίποτα
Διάδρομος σφαγής
Μα αν και τίποτα
τι παράξενο!
Δεν χωράει στο όλα.

*Από τη συλλογή “Στην εξορία του βλέμματος / Banished look”, εκδ. Κουκκίδα, 2019. Αγγλική μετάφραση: Γάννης Γκούμας.

View original post