Πελαγία Φυτοπούλου, από το “μάθημα γεωγραφίας”

To Koskino

είναι που όταν είσαι κοντά
κάποιος ανοίγει τα παράθυρα
στο σπίτι μας
και συ κάνεις πως πέφτεις
κ εγώ γελάω, γελάω
σαν τρελή γελάω
γελάω η τρελή
κι όταν είμαι τρελή
ξαφνικά όλοι είναι άνθρωποι

*

-Θέλω να σε δω γυμνή
-Κοίτα απ’ τη χαραμάδα
-Σε βλέπω μισή
-Καλύτερα μισή παρά ολόκληρη
-Μισή δε σε θυμάμαι
-Να με δεις ζήτησες, όχι να με θυμάσαι

*

ήσυχος
σίγουρος
άγια περιπέτεια η χεριά του
με καλεί
άγια, άγια
να παραδοθώ στο πένθος του
να μάθω να τ’ αγαπώ
μα εγώ δεν ξέρω
ν’ αγαπώ
του έδωσα την κιθάρα μου
και
άγια, άγια
περιμένω την εισβολή
ήσυχη
σίγουρη
σχεδόν Αγία
όπως μια πόρνη του μεσοπολέμου
που μαθαίνει σε στρατιώτη μουσική

Ντο Ρε Μι

*

κι άφησε μέσα της
το σύμφωνο
που δεν μπορούσε να προφέρει μικρός

*

το μουνί μου είναι φιλόξενο
προσοχή βέβαια
με αρέσει να με χύνουν
στα μπούτια
έτσι όπως…

View original post 97 more words