Σταύρος Ζαφειρίου: Επί της ουσίας (14)

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Επί της ουσίας (14)

— Επιφανειακή ανάγνωση, θα πεις,
μια κι η παρενδυσία
είναι μονάχα η κρούστα της ουλής,
οι ώρες της αναμονής
στις αίθουσες των αεροδρομίων∙
είναι οι πίνακες των αναγγελιών
που δείχνουνε την έξοδο του νου
προς την απόρροιά του.

[Ήρεμη πτήση και οι αναταράξεις προβλεπόμενες, στο πλαίσιο του φυσιολογικού. Έτσι κι αλλιώς, τόσο μακριά είναι το μάτι από τη γη, τόσο κοντά οι οδηγίες της φυγής, που αν δεν φοράς γυαλιά δεν τις διαβάζεις. Πάντως, θα ήταν συνετό να παραμείνεις δέσμιος της ζώνης ασφαλείας.]

Κι αν πλέον τα σημάδια των νεφών
δεν συνιστούν αξίωμα
αλλά συνθήκη αυτού που λεν «μεταμοντέρνο»
–κάτι σαν αναζήτηση
των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης,
με παραθέματα ειδήσεων στη νοηματική–
μην ξεγελιέσαι∙

η αισθητική της ερημιάς των ουρανών
–παρά τη διάθεση της αποδόμησής της–
είναι ακόμη επιρροή
του ανελέητου εκείνου «γεννηθήτω»:
Πρώτα το σκότος, να μη φαίνεται η αρχή,
μετά το φως, να φαίνεται…

View original post 266 more words