Wheat Ears–Selected Poems

Transcendence

Incomparable and unstoppable

lust flowing on flesh

nothing postpones

its equilibrium

albeit reddish

apex of your young body

superior moment

transcends

death

Eros

birthing

immortality

Katerina Anghelaki Rooke-Selected Poems

KATERINA ANGHELAKI ROOKE

ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤA

Αν σ’ έχει ξεχάσει ο έρωτας
εσύ θα τον ξαναθυμηθείς
μόλις η ματιά σου αγγίξει τη φύση
τις πλαγιές, τα κύματα
τα φυλλοβόλα δέντρα
που δεν αμφισβητούν ποτέ τις εποχές
τα ζώα που βγαίνοντας
απ’ την κοιλιά της μάνας τους
ξέρουν κιόλας πώς να ζήσουν
πώς ν’ αντισταθούν στους εχθρούς
που τους έχει ορίσει η φύση.
Πρόσεξε μόνο μην η ζωντανεμένη ανάμνηση
πέσει πάνω στο σωρό
απ’ τις προδομένες προσδοκίες σου
τ’ αναπάντητα όνειρά σου.

Reminders of Eros

If Eros has forsaken you

you will remember of it

soon as you glance nature:

the mountain slopes, the waves

the deciduous trees

that never doubt the seasons

the animals which as soon as

they are born they know how to live,

how to defend themselves against enemies

as nature has provided for them.

Careful though that your renewed memory

runs to the pile of your betrayed

expectations, your unrealized dreams.

Τώνια Τσαρούχα, Δύο ποιήματα

To Koskino

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

Σου ζήτησα να δεις στα μάτια μου
την εαυτή που κοίταζες
πριν μάθεις ότι δεν είμαι αυτή
που προσποιείται ομοιοκαταληξίες
για να σου αρέσω.

Υποσχέθηκες να το κάνεις
υπό την επήρεια του ροδανθού,
έτσι για την αλητεία της μνήμης,
για τα κομμένα πλάνα.

Τα πλάνα που έβλεπες τον θεό
στους τυφλούς
στους φαροφύλακες
και στους πίνακες
εκείνου του πώς τον λένε
ζωγράφου…

Αν θυμηθείς τ’ όνομά του,
θα είναι σαν να επιστρέφεις
ένα σπαθί στο θηκάρι του.

*

Ο ΚΗΠΟΣ ΤΗΣ ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ

Αυτός ο κήπος είναι παράξενος.

Εδώ κοιμάται ο λύκος με τη σελήνη στο στόμα.
Είναι σκοτεινά μέσα στον κήπο.
Στάση ανθοφορίας λόγω βλάβης βυθού.
Ήχος νερού από ελαφόμορφη κρήνη.
Φεγγαρίσια ίχνη στην πάχνη.
Ίχνη κυνόδοντα στο φεγάρι.
Αστραπή χαράσσει το άγαλμα της Αρτέμιδος.
Κεραυνός της τρυπάει το στήθος.
Οι πευκοβελόνες θροΐζουν,
χειροκροτούν τη βεβήλωση.

Αυτός ο κήπος είναι παράξενος.

Εδώ είναι πάντα μεσάνυχτα

View original post 55 more words

Τόλης Νικηφόρου, κι αν κάποτε

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

κι αν κάποτε

κι αν κάποτε διάπλατα μας άνοιγε τις πύλες
το Ελντοράντο του χρυσού και της καρδιάς
κι ήταν αυτή η μαγική εκπλήρωση
κάθε φιλοδοξίας μας και κάθε ονείρου
πώς θα αντέχαμε μετά την τόση ευτυχία;

θα κλείναμε τα μάτια στην οδύνη
θα παύαμε να ακούμε τις κραυγές
να βλέπουμε τον τρόμο στις ειδήσεις
πώς τη συνείδησή μας θα ναρκώναμε;

κι αν τέλος πάντων βρίσκαμε μια λύση
δεν θα γινόταν πλήξη κάποτε η τόση ευτυχία
κι ένα πρωί δεν θα τα εγκαταλείπαμε όλα
για να αναζητήσουμε το πεπρωμένο μας
σ’ έναν ακόμη ωραίο χαμένο αγώνα;

Από τη συλλογή σαν τον πυράκανθο (2022) του Τόλη Νικηφόρου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Τόλης Νικηφόρου

View original post