Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)
το πρώτο ποίημα
αίμα από τα πιο βαθιά τραύματα
επέλεξε ο επουράνιος αλχημιστής
κάτι από το θάμβος των ονείρων
και σκόρπιες νότες μουσικής
χρώματα άπειρα και αρώματα
το φωτεινό χαμόγελο ενός παιδιού
το αχ του έρωτα και του θανάτου
τα ανακάτεψε σ’ ένα βαθύ καζάνι
όπου κόχλαζαν οι λέξεις των θνητών
τι άλλο πρόσθεσε ποτέ δεν αποκάλυψε
μόνο ανέσυρε και απέθεσε στο τέλος
το πρώτο αυτό ποίημα ως εντολή
σε μια απάτητη κορυφή και αποσύρθηκε
αιώνια σιωπηλός και ανεξιχνίαστος
ακολούθησαν γενιές και γενιές ποιητών
που ευλαβικά τηρούν την εντολή
κι ακόμα στρώνουν ματωμένο
το μονοπάτι προς μια κορυφή
για πάντα απαγορευμένη στους θνητούς
Από τη συλλογή σαν τον πυράκανθο (2022) του Τόλη Νικηφόρου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Τόλης Νικηφόρου