Odysseus Elytis//the Mule drivers

Manolis

Από Το ΑΧΙΟΝ ΕΣΤΙ του Οδυσσέα Ελύτη.

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ — ΟΙ ΗΜΙΟΝΗΓΟΙ

Τότε ο Λευτέρης , που τύλιγε παρέκει τσιγάρο, καρτερικά, σα να `χε πάρει πάνω του την ανημποριά ολάκερης της Οικουμένης, γύρισε και, “Λοχία” είπε, “τι βαρυγγομάς; Αυτοί που `ναι ταγμένοι για τη ρέγγα και το χαλβά, σ’ αυτά πάντοτε θα ξαναγυρίζουν. Κια οι άλλοι στα δεφτέρια τους που δεν έχουν τελειωμό, και οι άλλοι στα κρεβάτια τους τα μαλακά που τα στρώνουν μα δεν τα ορίζουν.”

From Odysseus Elytis’ AXION ESTI.

SECOND READING — THE MULE DRIVERS

Then, Lefteris, a little further away, as he rolled a cigarette patiently like he had the suffering of the whole Universe on his shoulders, turned and said, “Sergeant, why you resent? The ones who are meant for the smoked herring and the halvah will always return to them and the others to their endless accounting books, and the others to their…

View original post 9 more words

George Seferis-Collected Poems

Manolis

George Seferis//ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ

Μυθιστόρημα/Mythistorema

Γ

Μέμνησο λουτρών οίς ενοσφίσθης

Ξύπνησα με το μαρμάρινο τούτο κεφάλι στα χέρια

που μου εξαντλεί τους αγκώνες και δεν ξέρω πού να

τ΄ακουμπήσω.

Έπεφτε στο όνειρο καθώς έβγαινα από το όνειρο

έτσι ενώθηκε η ζωή μας και θα έιναι πολύ δύσκολο να

ξαναχωρίσει.

Κοιτάζω τα μάτια, μήτε ανοιχτά μήτε κλειστά

μιλώ στο στόμα που όλο γυρεύει να μιλήσει

κρατώ τα μάγουλα που ξεπέρασαν το δέρμα.

Δεν έχω άλλη δύναμη,

τα χέρια μου χάνουνται και με πλησιάζουν

ακρωτηριασμένα.

III

Remember the baths where you were murdered

I woke up with this marble head in my hands

that exhausts my elbows and I don’t know where to lean it.

It was falling in the dream as I was coming out of the dream

thus our lives joined and it will be very difficult for us to separate again.

I gaze in the eyes; neither open nor closed

View original post 35 more words

Ολυμπία Σταύρου, Γυναίκα

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Γυναίκα

Ζύμωσε, έπλασε κι έψησε
στο φαγοπότι της ζωής,
μα κείνη λίγα γεύτηκε·
μονάχα τις ακρούλες.

Γυναίκα σε μια εποχή
που τίποτα δεν ήταν·
τα ρούχα μαύρα από νωρίς
και η μαντίλα ως χαμηλά στο μέτωπο,
να κρύβει από τα μάτια τη μιλιά.

Γι’ αυτό τώρα που αποχαιρετά,
μέσα στα άνθη ξαπλωμένη,
μη σας παρακαλώ,

τα μάτια της σφραγίσετε,
της δέσετε τα χέρια.

Από τη συλλογή Βραχνή βροχή (2021) της Ολυμπίας Σταύρου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ολυμπία Σταύρου

View original post

Τα αρχαία πατητήρια του Ηρακλείου σε έντεκα νέες διαδρομές

ΕΛΛΑΣ

Όταν η αρχαιολογική σκαπάνη βρήκε στο Μύρτο της Κρήτης αγγεία με ίχνη κρασιού, τα οποία χρονολογούνται από το 2.000 π.Χ., επιβεβαίωσε τη μακραίωνη ιστορία του κρητικού αμπελώνα και της οινικής τοπικής παράδοσης.

View original post 610 more words