YANNIS RITSOS-POEMS, Selected Books
Η Ελένη/Helen
Τώρα ξεχνώ τα πιο γνωστά μου ονόματα ή τα συγχέω μεταξύ τους —
Πάρις, Μενέλαος, Αχιλλέας, Πρωτέας, Θεοκλύμενος, Τεύκρος,
Κάστωρ και Πολυδεύκης— οι αδελφοί μου, ηθικολόγοι· αυτοί, νομίζω,
έγιναν άστρα — έτσι λένε, — οδηγοί καραβιών· — Θησέας, Πειρίθους,
Ανδρομάχη, Κασσάνδρα, Αγαμέμνων, — ήχοι, μόνον ήχοι
χωρίς παράσταση, χωρίς το είδωλό τους γραμμένο σ’ ένα τζάμι,
σ’ έναν μετάλλινο καθρέπτη ή στα ρηχά, στ’ ακρογιάλι, όπως τότε
μιαν ήσυχη μέρα με λιακάδα, με πολλά κατάρτια, όταν η μάχη
είχε κοπάσει, και το τρίξιμο των βρεγμένων σκοινιών στις τροχαλίες
κρατούσε τον κόσμο ψηλά, σαν τον κόμπο ενός λυγμού σταματημένον
μέσα σ’ ένα κρυστάλλινο λαρύγγι — κι έβλεπες τον κόμπο να σπιθίζει, να τρέμει
χωρίς να γίνεται κραυγή, και ξαφνικά όλο το τοπίο με τα καράβια,
τους ναύτες και τ’ αμάξια, βούλιαζε μέσα στο φως και στην ανωνυμία.
Now I forget my most familiar names or I mix them up –
Paris Menelaus Achilles Proteus Theoclymenos Tefkros
Castor and Polydeuces – my moralizing brothers who
I think
have turned into stars – so they say – beacons for ships –
Theseus Pereitheus
Andromache Cassandra Agamemnon – sounds just formless
sounds their images never written on a windowpane
on a metal mirror or on the shallows of a shore like that time
on a quiet sunny day with many masts after the battle
was over and the creak of wet ropes in the pulleys
raised the world up high like the knot of a sob stopped
in a crystalline throat – and you could see the knot
sparkling trembling
without becoming a scream and suddenly the whole landscape
with ships sailors and carriages sunk into light and
anonymity
Hellenic Canadian Literature 