Tasos Livaditis – Poems, Volume II

I WONDER whether I can insist in some way that all these

things occurred. Where can I go? I asked myself as if I was

the one who chooses, yet, I kept on tiding up the rooms

since I was certain they would come, unless we had buried

them during the rainy days; (the last day of the corpse

continues incessantly),“who are you looking for?” I asked

“the homeowner” they tell me; I sighed and showed them

the opposite shadowy side,

      until I realized that this was my property which I could

slowly, painfully save and for this if one meets a few poor

dead people on the road they talk about the beggars who

got rich without knowing under their ragged overcoat how

hurtful their wings were.

https://www.lulu.com/account/projects/ke4yv6?page=1&pageSize=10

https://www.amazon.com/dp/1926763564

Wheat Ears – Selected Poems

From the book IMPULSES

Owls

He climbed up stairs

wearing an empty saucepan

on his head he wanted to call

the muses over let them

spread benevolence and arts

to rabble but the gardenias

folded up and the finches balked

so without any followers

he stood

looking down as less and less

men remained in the plaza until

he plied his speech and rats

started dancing and the owls

who know wisdom shut

their eyes in embarrassment

https://www.lulu.com/account/projects/y26q9n?page=1&pageSize=10

https://www.amazon.com/dp/B0BKHW4B4S

Wolf Biermann, Δύο ποιήματα

To Koskino

ΑΧ, ΦΙΛΕ ΜΟΥ, ΚΙ ΕΣΥ ΔΕ ΝΟΙΩΘΕΙΣ ΕΤΣΙ;

μπορώ ν’ αγαπήσω μόνο
αυτό που έχω την ελευθερία
και να εγκαταλείψω:

τούτη τη χώρα
τούτη την πόλη
τούτη τη γυναίκα
τούτη τη ζωή

Γι’ αυτό ακριβώς λίγοι
αγαπούν μια χώρα
κάμποσοι μια πόλη
πολλοί μια γυναίκα
όμως όλοι τη ζωή

*

ΜΙΚΡΗ ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ

Αχ, φίλοι μου μην απελπίζεστε
Πιστεψατε στ΄αλήθεια
Πως εξουσία μου μ΄ αιώνων πάλη κατακτήθηκε
Θάπεφτε ωραία και καλά τούτες τις μέρες;

Κλάψτε μονάχα για τα δάκρυα
Για τίποτ’ άλλο, καλοί μου,
Αφού αυτά είν’ η βροχή
Για τα πιο όμορφα λουλούδια

Της ευτυχίας ο θάμνος
Δεν θα ξεραινόταν, ναι θα ξεραινόταν
Χωρίς των βάσανων
Τις καταιγίδες;

*Από τη συλλογή “Στους παλιούς συντρόφους μου”, εκδ. Κάλβος, Αθήνα 1979.

**Μετάφραση: Δημοσθένης Κούρτοβικ.

View original post

Γιώργος Θέμελης: Ακολουθία (V)

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Ακολουθία (V)

Ποιος ξέρει να πει για τ’ αφημένα σπίτια στον άνεμο,
Τι έπεσε κι έσβησε τη φωνή τους που έφεγγε τις νύχτες
Διώχνοντας τα φαντάσματα. Ίσως το γλήγορο πέρασμα
Κάποιου αλόγου ξαφνιάζοντας τους διαδρόμους.
Ίσως μια πέτρα αιφνίδια, η πέτρα του αδυσώπητου.

Ήρθε από μακριά, πολύ μακριά, γράφοντας κύκλους;
Ήρθε από κοντά; Κανείς δεν ξέρει να πει από πού έπεσε
Μες στην τρομαχτική κραυγή των καθρεφτών
Χωρίς υποψία και στοχασμό συντρίβοντας τα τζάμια και τα είδωλα
Του πιθανού. Μπορεί να τη σπρώξαμ’ εμείς χωρίς να το ξέρουμε
Με αδέξια κίνηση. Μπορεί να την έριξε ξάφνου ο άλλος,
Ο άγνωστος που μας ακολουθεί επάνω στα ίχνη,
Μετρώντας πίσω τα ίχνη μας, σβήνοντας τους χτύπους
Του ύπνου και του ρολογιού.

Αν η μουσική κατάγεται απ’ τα πουλιά,
Όταν κυλούν ανάμεσα στις πέτρες πλησιάζοντας το ανέκφραστο
Πριν ξεψυχήσουν, λίγο πριν ξεψυχήσουν, ας αρχίσουν τα όργανα.
Ίσως ξυπνήσουν όσοι κοιμούνται και σηκωθούν
Μες…

View original post 36 more words