Wheat Ears – Selected Poems

from the book SECOND ADVENT OF ZEUS

Hermes II

Hermes raised His cap to see

the dark nights I had spent

in the recesses of my soul

with just a glimmer

          of opulence coming

          through the contour

of the crescent moon

image attractively vague

yet imploring me

          to digest the meaning of humanness

          and putting aside my facial

          I stood against the obstacle

          of my flesh demanding, longing.  

Was it then possible

to make myself as invincible

as the wooden window shutter

against the southern wind?

          The answer sprang up slowly

          from within a gap of my mind

as if a thundering no

between the thighs

of the naked woman

          who kneeled almost

          innocently on my empty bed

          posing quite imprudently

like a statue I had always admired

nymph I had always dreamed

         injured memory of my kin

         hyacinth planted in my pot

always first to announce

the vernal equinox

https://www.amazon.com/dp/B0BKHW4B4S

Wheat Ears – Selected Poems

From the book SECOND ADVENT OF ZEUS

Treason

Then I decided to let go of their symbols

pasted on gigantic doors, symbols

that had pierced bodies with arrows

and alluring pointing words

armed and defending lies

symbols which left scars in my kin’s

derma, scars to be carried into the future

simple minded people were left in awe

of grand names and tragic images

figures parlayed in naive myths

Day of Judgment re-enacted 

when the wealthy hand from above

threw coins down to the street where

drunkards leaned and picked

and nailed them on their doors

insignia and crests declaring

the era of traitors had just commenced

https://www.amazon.com/dp/B0BKHW4B4S

Neo-Hellene Poets, an Anthology of Modern Greek Poetry 1750-2018

Poem by Kostas Karyotakis

DEATHS

                There’re people who carry

                their bad luck inside them

Little hands holding roses

hands warm from the joy of kisses

little hands holding roses

and knocking at the door of death

my beloved eyes that thirsted for something

you have remained thirsty glances

my beloved eyes that thirsted for something

you have remained closed windows

oh, lips that had much to say

your words chose your grave

oh, lips that had much to say

you didn’t mention of the grief I write.

Beloved eyes, little hands, lips narrate to me

the momentary pain, the pain of a place

beloved eyes, little hands, lips narrate to me

the pain of things and that of man

https://www.amazon.com/dp/1926763513

QatarGate και Ε.Ε.: «Ο βασιλιάς είναι γυμνός»

Προδρομικός

Του Γιώργου Παπασίμου

Η σύλληψη της αντιπροέδρου της ευρωβουλής Ε. Καιλή ως συμμετόχου στο πολύκροτο σκάνδαλο QatarGate ανέδειξε στην επιφάνεια, την δυσοσμία που κυριαρχεί, πίσω από την εικονική χρυσόσκονη, που περιέβαλε για τον εαυτό της η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία. Η δυναμική του σκανδάλου αυτού είναι το πλήγμα που δέχεται το Ευρωκοινοβούλιο, που αποτελεί το μοναδικό αιρετό θεσμό, στο ιδιότυπο μη δημοκρατικό ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Αποδεικνύεται, έτσι ότι οι υπόλοιποι γραφειοκρατικοί θεσμοί αντί να βελτιωθούν ποιοτικά εξαιτίας της αιρετότητας του Ευρωκοινοβουλίου, ως εκφραστή των ευρωπαϊκών λαών, έχουν αυτοί διεισδύσει στην λειτουργία αυτού, μετατρέποντας το σε ένα πεδίο μάχης ισχυρών επιχειρηματικών και γεωπολιτικών συμφερόντων, που στρέφονται ευθέως πολλές φορές και κατά των αμιγώς ευρωπαϊκών συμφερόντων.

Λόγω αυτού του σκανδάλου αναδύθηκε στην επιφάνεια ο συμφερτός των διαφόρων λόμπι και ΜΚΟ, που λειτουργούν αποκλειστικά και μόνο για τα συμφέροντα διαφόρων πολυεθνικών εταιριών, αλλά και χωρών έξω από την Ε.Ε. Έγινε ξεκάθαρο ότι γύρω από το ευρωκοινοβούλιο…

View original post 713 more words

Γιώργος Θέμελης: Ακολουθία (VII)

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Ακολουθία (VII)

Κάθομαι τώρα εδώ ανιχνεύοντας την κοιμισμένη στάχτη,
Το σχήμα της φωτιάς, που απογυμνώθηκε πριν υψωθεί,
Ρίχνοντας πίσω την τελευταία της ματαιότητα.

Συλλογίζομαι τ’ ανύποπτα πουλιά που δίνονται στη φυγή δίχως πουκάμισο.
Τα καράβια πο’ ’χουν το σχήμα ενός νεκρού αετού και κανείς
Δεν μπορεί να τ’ αγγίξει. Ούτε μπορεί κανείς να ιδεί
Τ’ αγάλματα που είναι αόρατα μένοντας ορατά,
Που στέκουν απρόσιτα, όπως τα κρύσταλλα, χωρίς να συντρίβονται,
Σαν τις μικρές αγάπες που δεν αντέχουν στον άνεμο.

Συλλογίζομαι τους πληγωμένους αετούς και τις μεγάλες αγάπες,
Που κατεβαίνουν, μαζεύοντας τα φτερά δίχως να αφήσουν
Το πέταγμα, χωρίς να ταπεινώσουν την περηφάνια, μέσα στον ύπνο.
Εκεί μονάχα μπορούν να χωρέσουν αδίσταχτα, εκεί
Μπορεί να τις δεχτεί κι η πιο μικρή καρδιά δίχως να σπάσει.

Δεν είμαστε πουλιά. Δεν έχουμε την καθαρή γραμμή τους,
Σαν κείνη του περιστεριού που ισορροπεί στον άνεμο.
Ούτε την όψη ενός καραβιού που αγγίζει τη θάλασσα

View original post 160 more words

Αρχαία ελληνική επιγραφή χαραγμένη στα βουνά του Τατζικιστάν: ΄Ιχνη του Μεγαλέξανδρου στην αρχαία Βακτρία;

ΕΛΛΑΣ

File photo: Τμήμα αρχαιοελληνικής εγχάρακτης πινακίδας. Photo via YouTube, “Βουλή των Ελλήνων” TV

Αρχαία ελληνικά γράμματα βρέθηκαν σκαλισμένα σε βράχο σε ορεινή περιοχή του Τατζικιστάν, της Κεντρικής Ασίας.


View original post 405 more words

Jack Hirschman, Η ευτυχία

To Koskino

Υπάρχει μια ευτυχία, μία
χαρά μες στην ψυχή, που
ζωντανή θάφτηκε μέσα
στον καθένα και ξεχάστηκε.

Δεν είναι κάποιο αστείο στο μπαρ,
ή τρυφερό, βαθύ φιλικό χιούμορ
ή φιλική στοργή
ή ένα μεγάλο, έξυπνο λογοπαίγνιο.

Πρόκειται για τους ζωντανούς επιζώντες
αυτού που συνέβη όταν η ευτυχία
θάφτηκε ζωντανή, όταν
έπαψε πια να κοιτάζει
με τα μάτια τού σήμερα, κι ούτε
καν εκδηλώνεται όταν κάποιος
από μας πεθάνει, απομακρυνόμαστε
απλώς από τα πάντα, μόνοι

με ό,τι μάς έχει απομείνει,
συνεχίζοντας να είμαστε όντα ανθρώπινα
δίχως να είμαστε ανθρώπινοι,
δίχως την ευτυχία εκείνη.

*Μετάφραση: Γιάννης Λειβαδάς.

**Φωτογραφία: Chronicle/Chris Stewart

View original post