Η ΝΥΧΤΑ άλλοτε στη λησμονιά κι άλλοτε σε πυρετικά ρόδα μας
έριχνε
σαν τη διωγμένη αγάπη, και τότε, πίσω απ’ το ανείπωτο, στέκε-
ται ακόμα πιο βαρύ
αυτό που πρέπει να πεις, κι ο νικημένος έβλεπε κι άλλον ένα ίσκιο
να πηγαίνει δίπλα του
γιατί δε χωρούσε τόση θλίψη σ’ έναν άντρα. Ώσπου το πρωί οι
ζητιάνοι
πανάρχαια μνηστευμένοι τις γωνιές των δρόμων, ξανάπαιρναν τα
δικαιώματά τους
κι έπρεπε σαν έναν άλλο, πιο μεγάλο ουρανό, ν’ αντέξουμε
την καθημερινή μας ιστορία.
THE NIGHT led us sometimes to forgetfulness and other
times into feverish roses
like the love you give up and then what you want to say stands
behind heavier than before
and the defeated saw another shadow
that walked next to him
because such sorrow was too much for just one man. Until at dawn,
the beggars,
since the ancient days engaged to the corners of the streets, reclaimed
their rights
and we had to endure our everyday history like a different, wider
sky.
Hellenic Canadian Literature 