George Seferis – Collected Poems

V

We didn’t know them

          deep inside it was hope that said

we had met them in early childhood.

Perhaps we had seen them twice and then they went to the ships

cargoes of coal, cargoes of crops and our friends

vanished beyond the ocean forever.

Daybreak finds us beside the tired lamp

drawing on paper, awkwardly, painfully

ships, mermaids or conches;

at dusk we go down the river

because it shows us the way to the sea

and we spend our nights in cellars smelling of tar.

Our friends have left us

perhaps we never saw them, perhaps

we encountered them when sleep

still brought us very close to the breathing wave

perhaps we search for them because we search for the other life,

beyond the statues.

https://www.lulu.com/account/projects/ezvgyr?page=1&pageSize=10

https://www.amazon.com/dp/B096TTS37J

Neo-Hellene Poets, an Anthology of Modern Greek Poetry 1750-2018

POEM BY IOULITA ILIOPOULOS

I

Busts and fronts made of moonstone arrayed in the air around me; I live all my seasons together, Markus, I’m diaphanous; a yellow thread lengthens around me, the air with its yellow cloths unraveled is yellow, the light is yellow. Yellow, you never wore yellow when you stared in my eyes during the pale night when its large purple eyes were poured around me, now that life is saved this way…erotic movement stopped half way in the crystal and half way out. Run, run the swans pull your house, you stand like a column by the door; space? Century? Name? Tell me your name.

The moon leans its face and my hair and hands get filled by fine pollen, salty as salt, where the silent light rain lengthens and little yellow fires in the shape of birds meet you. A swallow has arrived. May you have many good years, Markus.

https://www.lulu.com/account/projects/vznd2p?page=1&pageSize=10

https://www.amazon.com/dp/1926763513

Γιώργος Θέμελης, Διαδρομή

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

[Ενότητα Κινήσεις]

Διαδρομή

Περνώντας ανάμεσα γνώριμους τοίχους ακούμε τον ήχο.

Δεν ξέρουμε αν βγαίνει από τα βήματά μας ή από κάποια
Που σύρθηκαν κάποτε πίσω μας και μας ακολουθούν.

Δεν ξέρουμε αν είμαστε οι μουσικοί ή τα όργανα.

Αν είμαστ’ εμείς που περπατούμε κοιτάζοντας πίσω
Τη μακρινή σκιά μας ή μήπως μας μετακινεί,
Σα να ’μαστε οι κρεμασμένοι της σε κάποιο δέντρο
(Μπορεί και στέρνα ή παλαιό καθρέφτη)
Πέφτοντας από κήπο σε κήπο, από διάδρομο σε διάδρομο,
Σαν άλλη όψη — άλλες, μπαίνοντας η μια στην άλλη,
Όπως οι λέξεις ενός ποιήματος που συνεχίζεται
Με διακοπές, μεταπτώσεις και αλληλουχία εικόνων.
Ή αντικατοπτρισμοί — σκιόφωτα σε μαυροπίνακα.

Για τούτο, όταν νυχτώνει, κρυώνουμε και μας κυκλώνουν φόβοι
Για τούτο αφήνουμε φωσφορισμούς, όταν βρεθούμε,
Γυρεύοντας ο ένας τον άλλο συνάντηση μέσα στη νύχτα.

Από τη συλλογή Συνομιλίες (1953) του Γιώργου Θέμελη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία)

View original post 3 more words