Wheat Ears – Selected Poems

Aphrodite II

Aphrodite laughed at my wonder

when I constructed my dwelling  

from the top down

         with a courtyard in the clouds

         and a roof in the soil’s breath

opposite all other

matters of nature: corporeal

beasts lowered their heads

         in the watering trough

         merciless light reflected

         in their innocent eyes

as in the upper level of

a fence almost painted

the color of guilt before

          the first absolution

          was invented

heat from the hearth  

warmed my heart

ceiling and basement

          left in midair

          air-conditioned floor

the robin’s chirp

just an illusion and here

          I was meant to discover

          justice and beg the sun

          for a shred of logic

https://www.lulu.com/account/projects/ryryjp?page=1&pageSize=10

https://www.amazon.com/dp/B0BS8SNKXM

Tasos Livaditis – Poems, Volume II

ΤΕΡΨΕΙΣ ΤΟΥ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΟΣ

      Ή μάλλον για να `μαι πιο συγκεκριμένος όλα ξεκίνησαν απ’
αυτό το ρολόι, ένα ρολόϊ ηλίθιο και φαλακρό, εγώ τί έφταιξα —
απλώς καθόμουν τ’ απογεύματα ήσυχος στον καναπέ κι έτρωγα
τις θείες μου σε νεαρή ηλικία, αλλά μιά μιά, για να μη φανεί απότομα
η γύμνια του τοίχου ή μια φορά στο δρόμο έφτυσα αίμα, τόσο η
πόλη ήταν ακαλαίσθητη
      και μόνον η έλλειψη κάθε ενδιαφέροντος για τους άλλους είναι
που έδωσε στη ζωή μας αυτό το ατέλειωτο βάθος

AFTERNOON DELIGHTS

Or perhaps to be more accurate it all started by this clock:
a stupid bald headed clock, it wasn’t my fault —
every afternoon I simply sat quietly on the sofa and ate my
young unties, however but one by one so that the emptiness
of the wall wouldn’t show or another time in the street I spat
blood so much the city was inelegant since only the lack

of interest for others gave our lives this endless depth.

https://www.lulu.com/account/projects/ke4yv6?page=1&pageSize=10

https://www.amazon.com/dp/B09ZVT59YW

Γιώργος Θέμελης, Παρουσία

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

[Ενότητα Κινήσεις]

Παρουσία

Όταν γυρίζω σπίτι, με υποδέχεσαι,
Με παίρνεις απ’ το χέρι και με πας μέσα,
Να προσφέρεις ένα ποτήρι νερό – ένα κάθισμα.
Να μου προσέξεις το πρόσωπο, να μου πλύνεις τα πόδια.
Οι επιδαψιλεύσεις της οικειότητάς σου είναι όλες δικές μου,
Γιατί είσαι όλος δικός μου κι εγώ δικός σου.

Όταν βγαίνω έξω, κατεβαίνεις τη σκάλα, να με ξεπροβοδίσεις.

Ποιος ξέρει, αν θα βρεθούμε, αν θα δώσουμε χέρια,
Αν θα με δεις και θα σε δω στο πρόσωπο μέσα στη νύχτα.

Είσαι μες στο μοναχικό μου περπάτημα.

Ακούω τον ήχο από τα βήματά σου μες στα δικά μου,
Ακούω τον ψιθυρισμό σου, συνομιλία αδιάκοπη
Με τον εαυτό σου, με τα πράγματα, με τις αισθήσεις μου.
Σωπαίνω κι αφουγκράζομαι, σταματώ για ν’ ανταποκριθώ,
Με μια κατάφαση βγαλμένη από τον χτύπο του σφυγμού.

Όταν μιλώ, μιλάς σα μια ηχώ, όταν σωπαίνω, σωπαίνεις,
Χωρίς την παρέμβαση του θορύβου που…

View original post 126 more words

Νέα δεδομένα αποκαλύπτουν πληροφορίες για την κοινωνική οργάνωση στο Αιγαίο της εποχής του χαλκού

ΕΛΛΑΣ

Μια διεθνής ομάδα ερευνητών από το Ινστιτούτο Max Planck για την Εξελικτική Ανθρωπολογία στη Λειψία φέρνει στο φως μοναδικά ευρήματα για τη μορφή της οικογένειας και του γάμου στον Ελλαδικό χώρο κατά την Εποχή του Χαλκού.

View original post 693 more words