Violent
In the silence of night, violent
thunderclap derails your thought
yet calls you over one
mountain range after another
searching for your red lantern
if to find the path you missed
somewhere farther back
under banality pleats
yet if you start your sweet melody
in a duo with the chickadee’s
if you start your song again
perhaps this time
you will be able to complete
composing the sonata, the finale
and stop your furious flight
Είμαι το σκουριασμένο φτυάρι.
Φτύνατε
τις άπληστες παλάμες πριν μ’ αγγίξετε
τρέματε
μην πληγιάσουν απ’ τις σκλήθρες μου
την ώρα που με μπήγατε στο χώμα.
Τι με κοιτάτε τώρα μελιστάλαχτοι
σε μια θηλιά της μοίρας
κρεμασμένο;
Φυσάει στους σταυρούς του Γολγοθά
αράχνες παιχνιδίζουν στο κορμί
η μνήμη καταπίνει ενοχές
μοχλεύοντας ρινίσματα αιθάλης.
Πόσες φορές ξεκούμπωσα
το φόρεμα της γης
χορεύοντας βαθιά στο εφηβαίο
πόσο χρυσάφι έχυσα στα δόντια σας
και πόσο κάρβουνο
στα χρώματα του κόσμου;
Αφήστε τις ευγένειες και δρόμο.
Δεν σκάβω άλλο
για να θάψετε στις τσέπες σας
το άδειο φέρετρο που κουβαλάτε…
[Ενότητα Κινήσεις]
Περιοδεία
Καθώς βαδίζεις σούρουπο προχωρημένο,
(Ώρα που το φως σε περιβάλλει
Με μια θλιμμένη αβεβαιότητα, όπως μια έγνοια,
Σα να ’χεις χάσει κάτι και δεν το βρίσκεις.
Δεν ξέρεις ακριβώς τι πράγμα, πού και πότε.
Το υποπτεύεσαι, από κάπου να σε κοιτά, και δεν το βλέπεις,
Το αισθάνεσαι να σου βαραίνει κάπου τη σάρκα, όταν πλαγιάζεις,
Σα να ’χεις κάποιον σκοτώσει και δεν το ξέρεις.)
Μπορείς να σκοντάψεις έξαφνα σε κάποιο σώμα.
Μάτια κλειστά φυλάγοντας όλο το φως,
Που κάποτε είχε και φώταγε το μεσονύχτι.
Σκύβεις να το σηκώσεις στα δάχτυλα και το χάνεις,
Όπως χάνεις το μολύβι σου ή ένα κουμπί.
Παίρνεις τις στράτες και ψάχνεις, σταματάς τους διαβάτες,
Ερευνάς τις φυσιογνωμίες, αφουγκράζεσαι τους θορύβους.
Περπατείς και κοιτάζεσαι στην πιο κρυφή υποψία σου.
Κοιτάζεις τα χέρια σου, αγγίζεις το δέρμα.
Μέσα σου κάποιος κλαίει απαρηγόρητα.
Το σούρουπο είναι πυκνό και δε γνωρίζεσαι,
Ανάμεσα σε τόσα αδέσποτα…
View original post 42 more words
Hellenic Canadian Literature 