Γιώργος Θέμελης: Δενδρόκηπος (IX)

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Δενδρόκηπος

IX

Σφαλίστε πόρτες φυλάγοντας τα μυστικά.
Θα φύγουμ’ εμείς, θα μείνει η σιωπή.
Σφαλίστε παράθυρα καρτερεμένα,
Θα μείνει ο ακίνητος άνεμος.

Να λουστούμε, να πλύνουμε τα χέρια μας,
Να ’μαστε ωραίοι και καθαροί.

Αντίο, κατώφλι, του ποδιού έρωτ’ αμίλητε.

Σ’ όλα τα χέρια οι γνώριμες χειρονομίες.
Σ’ όλα τα πρόσωπα η αδιάκοπη ομορφιά.

Κανείς ας μην ανοίξει το στόμα να μας πει
Λόγια πικρά, τραγούδια λυπημένα.

Το χιλιοειπωμένο μάθημα της αγάπης.

Απλώνουμε το χέρι ν’ αποχαιρετίσουμε το φως,
Τη στέγη, τον καπνό, τον ήλιο που φεύγει.

Σιγά σιγά περνούμε προς την έξοδο.

Από τη συλλογή Δενδρόκηπος (1955) του Γιώργου Θέμελη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Θέμελης

View original post