Neo-Hellene Poets, an Anthology of Modern Greek Poetry, 1750-2018

Poem by Nanos Valaoritis

BIRTH OF THE WORLD

They say the world was born upside down

but it isn’t true. Whoever was there said the world was born properly with its head down and not with the feet up

the mother of the world was a horrible shrew with hairy head, claws and pointing teeth like nails

but the world was beautiful, nice since the first moment, admired by its uncle the sun and its auntie the moon and by all its cousins, the stars in the sky

and the sea was proud of it and the mountains, then the rivers, the rocks, the trees, the rain, the clouds

everyone and everything was proud of the world even the wild animals and the birds and the serpents, and the fishes at the bottom of the sea

only one didn’t like it: its creator

because he was spiteful and jealous and his name was Abyss. One day he visited his mother and tried to throw his creation in the bottomless crevasse he created

however the angels gave the world wings and it flew away even the demons spoke favorably of it as it was flying

then his father, to avenge it, had three more children with the shrew mother: Time, Decay, and Void.

Since then these three compete in who of them will first destroy the beautiful world; since then we enjoy the world for a moment then we lose it, we, beings of the Moment, who are eaten by Decay, and in short time we return to the Void.

https://www.lulu.com/account/projects/vznd2p?page=1&pageSize=10

https://www.amazon.com/dp/1926763513

Wheat Ears – Selected Poems

Reaction

He stood under the awning

sweltering heat

hastened his heartbeats

when the girl came out

from the flower shop

and gave him

the freshest rose

just taken out  

of the flower cooler

freshest kiss

that imperceptibly

he felt on his cheek

https://www.lulu.com/account/projects/y26q9n?page=1&pageSize=10

https://www.amazon.com/dp/B0BKHW4B4S

Karyotakis-Polydouri, the Tragic Love Story

NIGHT

Life is a night without a dawn

Tired lovers walk in

midnight streets

and the window shutters drip

the retained pain

the teary eyed, stooping moon

lands onto the roofs

the fragrant sorrow of the roses

will follow its own path.

Our lamp stands silent

pale and mysterious

the door of my house opened

as if the corpse will come out.

The bed scolds their joy

and they think it creaks

they don’t understand

the bed foresees the future deaths

sad songs lament in taverns

during the starry night

that was to be infused in love

played by big drums.

Sweet memories

poured in glasses await

random events will recant their parts

and people will listen

cemetery of daily deaths

the park shivers

when the dead stirs

to lean onto the grass and rest.

Η καινοτομία του αρχαίου Ελληνικού αλφαβήτου που άλλαξε όλες τις σύγχρονες γλώσσες

ΕΛΛΑΣ

Μύθοι και ιστορική αλήθεια για το πρώτο φωνητικό αλφάβητο στην Ιστορία, που δημιούργησαν οι Έλληνες.

Ένα από τα θέματα που απασχολούν αρκετούς αναγνώστες μας είναι το Ελληνικό αλφάβητο. Ιδιαίτερα σε σχόλια ορισμένων άρθρων μας υπάρχουν οξύτατες διαμάχες μεταξύ αναγνωστών σχετικά με αυτό. Σκεφθήκαμε λοιπόν να γράψουμε ένα άρθρο για το αρχαίο Ελληνικό αλφάβητο, ελπίζοντας ότι θα λύσουμε κάποιες απορίες.

View original post 2,058 more words

Γιώργος Θέμελης: Φωτοσκιάσεις (XV)

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

[Ενότητα Φωτοσκιάσεις]

XV

Πώς να σε πω και να σε μάθω,
Μέσα σ’ αυτό τον ύπνο τον ατέλειωτο.
Πώς να σ’ αγγίξω, αγαπημένη μου ψυχή,
Παντοτινή, ανέγγιχτη ερωμένη,
Του έρωτα ακριβή και του θανάτου.

Πιάνω το χέρι, χάνεται το χέρι μου,
Αγγίζω το πρόσωπο, σβήνει το πρόσωπό μου.

Δεν είσαι δέντρο ή ζώο, δεν είσαι πράγμα.
Κρύβεσαι μέσα μου, στη σκοτεινιά,
Το μεγάλο Πράγμα, που τ’ ονειρεύονται
Όλα τα πράγματα της γης, όλα τα όντα,
Τα ορατά και τ’ αόρατα, τα μυστικά
Και το στερούνται και τ’ αναζητούν,
Γιατί δεν έχουν έρωτα, δεν έχουν θάνατο.
Το μόνο Πράγμα, το χαμένο φως,
Ο άγνωστος ξένος που περνά στα όνειρά μου,
Τα ξεσηκώνει, όπως τ’ ανύποπτα πουλιά ο διαβάτης
Και μου τα δείχνει σαν σε καθρέφτη.

Ανοίγει τα μάτια μου, κινεί τα χείλη.

Ποιος έχει μάτια και χείλη, ποιο πράγμα,
Ποιος άστρο ή δέντρο, ποιος Θεός.

Από τη συλλογή Φωτοσκιάσεις (1961)…

View original post 17 more words

Γιάννης Δάλλας, Δίκην σφραγίδος

To Koskino

Χάραζε κ’ έπιασα κουβέντα με τους αγραυλούντες

Τους έλεγα, βρήκα το σπίτι που κατέρεε
Κ’ εκεί δυό μάνες σαν οχιές στα χέρια
Οι άντρες άφαντοι σ΄ανήλιες αγορές
Και στα ψηλώματα η Εποχή πιστάγκωνη
Με σιδερένια μάτια

Μπαίνοντας είδα τον ληστή που κατηφόριζε
Στο ένα του χέρι το κεφαλι στάζοντας

Ε’ξω αστυνόμοι ανακριτές κι άλλοι περίεργοι
-Πού νά ’ναι ένας εκσκαφέας φώναζε ο εργολάβος
Τό ‘νιωθα, δίχως εκσκαφέα και κατέρεε
Με δυό πετρόσκαλες κ’ η ξύλινη η πιο άχρηστη
Που έτριζε σαν ονειροθραύστης

Να μπω στην πρώτη μου φωλιά και να χαθώ

-Τι θέλει εκεί και για πού τράβηξε ο τρελός;
Δεν είχα ακόμα τρελαθεί και κατηφόριζα

Στην κατωγής σ’ ανώγια και κατώγια
Ζωντάνεψε ο ντουφεξής
Ε’φτιαχνε γκράδες για χαρές κι αντροκαλέσματα
Κ’ένα ρεβόλβερ για μοναχικές καρδιές

Τ’άνοιξε τού ‘βγαλε τις σφαίρες και μου τό ’δωσε
Το πήρα κ’ είναι το όνομά μου εξήντα χρόνια

Α’ναμερίστε οι ζωντανοί είπε ο εργολάβος

View original post 25 more words

Neo-Hellene Poets, an Anthology of Modern Greek Poetry, 1750-2018

Poem by Harris Psaras

PARADISE LOST

Spread your wings, fly in the wind

vigorously fly overseas.

Where we’ve reached is the end

of life on earth. Are you still here?

Rush, prepare for a flight to the sun

look, better to reach there early. You need it.

You have to run away from her, even by force.

Why you delay? It’s now or never.

There’s no if or perhaps. Words such as these

echo in Icarus’ ears ever so often.

https://www.lulu.com/account/projects/vznd2p?page=1&pageSize=10

https://www.amazon.com/dp/1926763513

Yannis Ritsos-Poems, Selected Poems, Volume II, Second Edition

YANNIS RITSOS-POEMS, Selected Books, Volume II

ΦΑΙΔΡΑ/PHAEDRA

(Απόσπασμα-Excerpt XXΙ)

Ίσως και να ’νιωθα. Δεν ξέρω. Κοιτούσα από κει πάνω
ν’ ανάβουν κάτω τα φανάρια ένα ένα, (θα περνούσε ο φανοκόρος
με τη σκάλα στον ώμο του). Λίγο λίγο αναγνώριζα
τους λυπημένους, τους κλεισμένους δρόμους που γυρίζουν γύρω

απ’ τον εαυτό τους, αυτούς που τους περπάτησα κι εγώ (γι’ αυτό

λυπημένους) και τους λυπόμουν που τους άφησα. Ψιθύριζα μέσα μου
τα ονόματά τους — οδός Ακαδημίας, Πανεπιστημίου,

Σταδίου, οδός Αιόλου. Οι λυχνίες
ανάβανε στα σπίτια, φέγγαν οι πόρτες, τα παράθυρα — η έναστρη πολιτεία,
ένας επίγειος ουρανός.

Perhaps I, too, felt it. I don’t know. From up there

I looked down the lights put on, one by one, (the man

lighting them must had passed with the ladder on his

shoulder). Slowly I recognized the sorrowful, closed

roads that turn around themselves, the ones I also

walked (for this they were sorrowful) and I felt sorry

that I left them behind. I whispered their names

to myself, Academy Street, University Street,

Stadium Street, Aeolus Street. The oil lamps were

turned on inside the houses, the doors shone, the

windows — the starry city, a sky on earth.

https://www.lulu.com/account/projects/5pnz8y?page=1&pageSize=10

https://www.amazon.com/dp/B0851M9LTV

Yannis Ritsos – Poems, Selected Books

YANNIS RITSOS-POEMS, Selected Books

Η Ελένη/Helen

Στιγμές στιγμές, το άρωμα αυτό το νιώθω ακόμη — δηλαδή το θυμάμαι·
παράξενο δεν είναι; — αυτά που λέμε συνήθως μεγάλα, διαλύονται, σβήνουν —
ο φόνος του Αγαμέμνονα, η σφαγή της Κλυταιμνήστρας (μου ’χαν στείλει
απ’ τις Μυκήνες ένα ωραίο της περιδέραιο, φτιαγμένο
από μικρές, χρυσές προσωπίδες, ενωμένες με κρίκους
στο πάνω μέρος των αυτιών τους — δεν το φόρεσα διόλου). Ξεχνιούνται·
κάτι άλλα μένουν, επουσιώδη, ασήμαντα· — θυμάμαι που είδα μια μέρα
ένα πουλί καθισμένο στη ράχη ενός αλόγου· κι αυτό το ανεξήγητο
σα να εξηγούσε (ιδιαίτερα σε μένα) κάποιο μυστήριο.

Sometimes I smell the scent even now – I mean I remember it

strange isn’t it? the things we consider great vanish

          disappear –

Agamemnon’s murder the slaughter of Clytemnestra (they had

          sent me

from Mycenae one of her beautiful necklaces made of

small gold masks linked together with rings from

the upper tips of their ears I never wore it) You

           forget them

some other things remain unimportant meaningless things – I

           remember that one day I saw

a bird sitting on the back of a horse and this inexplicable thing

seemed to explain (to me at least) a certain beautiful mystery

https://www.lulu.com/account/projects/ke2e82?page=1&pageSize=10

https://www.amazon.com/dp/1926763076

Εγκαινιάστηκε η επανέκθεση του Αρχαιολογικού Μουσείου Ελευσίνας

ΕΛΛΑΣ

Συνδέεται με το χώρο όπου τελούνταν για αιώνες τα Μεγάλα Μυστήρια, η πιο γνωστή μυστηριακή λατρεία του αρχαίου κόσμου.

Στιγμιότυπο από την επανέκθεση στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ελευσίνας Eurokinissi

Εγκαινιάστηκε την Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου η επανέκθεση του Αρχαιολογικού Μουσείου Ελευσίνας παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας.

View original post 980 more words