Stephen Moysan, Τρία ποιήματα

To Koskino

L’existence est éphémère
Elle a beaucoup à dire
Alors, je parle peu.

Ce que j’espère le plus
Vivre comme un haïku
Être simple, plaisant, donner sens.

Certains jours sont gris ou bleus
D’autres noirs et pluvieux
Mais tous sont précieux.

Η ύπαρξη είναι φευγαλέα
Έχει πολλά να πει
Λοιπόν, μιλάω λίγο.

Αυτό που ελπίζω περισσότερο
Να ζήσω σαν χαϊκού
Να είμαι απλός, ευχάριστος, να δίνω νόημα.

Μερικές μέρες είναι γκρι ή μπλε
Αλλά μαύρες και βροχερές
Όλες όμως είναι πολύτιμες

*

Nuit blanche
Jusqu’au meurtre
De l’araignée sur le mur.

Il a beau être vieux
Le bonsaï n’a connu
Aucun nid d’oiseau.

Temple de montagne
Bouddha me regarde
En souriant de ma bêtise.

Άγρυπνη νύχτα
Μέχρι τη δολοφονία
Αράχνη στον τοίχο.

Μπορεί να ήταν γέρικο
Το μπονσάι δεν γνώρισε
Καμία φωλιά πουλιού

Τέμπλο του βουνού
Ο Βούδας με κοιτάζει
Χαμογελώντας με την ηλιθιότητά μου.

*

S’aider soi-même
En aidant son…

View original post 71 more words