Summer Solstice
9
You talked of things they couldn’t see
and they laughed.
However to row up the dark river
against the current;
to follow the unexplored path
blindly, stubbornly
and to search for words rooted
like the knotted olive tree—let them laugh.
And to long for the other world to inhabit
today’s choking loneliness
in this wasted present—let them laugh.
The sea breeze and the freshness of dawn
exist whether one wants them or not.
DEVIL WITH THE CANDLESTICK
4
Finally, everything took place naturally: they went up
to the house, tumble down the stairway, built the windows
and got undressed. They fought in the closed room for years.
She, more uncompromising, endured it. According to gossip
they found them there, naked and hugging, centuries later.
Wrong, since these two and their story was the whistle of
the crazy man
trying to sew a button on the wall and the roads
we follow like the thread that withers as the old
simpleminded woman knits in the darkened evening.
Those days I lived in the neighbourhood of the sick, full of
side streets, houses without street numbers, beggars, thieves
lost amid the flies, singing girls with aching eyes, indeed
the others went amok since I always escaped them; they
didn’t know
I had to deliver the letter and the visitors often nailed me
on the window with view of the countryside
while my friend Lucas, born stupid, looked at me
joyously
constantly passing his tongue over his lips as if gathering
something unsaid and convincing.
Στο πλαίσιο των ενεργειών ανάδειξης του αρχαίου θεάτρου Αχαρνών, η Εφορεία Αρχαιοτήτων Δυτικής Αττικής, στη χωρική αρμοδιότητα της οποίας υπάγεται το μνημείο, πραγματοποίησε την κατεδάφιση των απαλλοτριωμένων κτισμάτων επί της οδού Χειλίου και Αρχαίου Θέατρου, η οποία ολοκληρώθηκε στα τέλη του 2022.
View original post 408 more words
Δ. Η Μόνα παίζει
[Ενότητα Αθύρματα]
II. Το σπίτι της κούκλας
Της πιο αγαπημένης κούκλας του κουτί
Είναι ένα μεγάλο σπίτι,
Κατοικία με στέγη και ουρανό.
Νυχτώνει – ξημερώνει…
Η Κατερίνα μπαινοβγαίνει και περπατεί,
Τα βήματά της αντηχούν στα σκαλοπάτια.
Λέει κουβέντες, καλημερίζει τους ανθρώπους,
Χαϊδεύει τα μικρά ζώα, ταΐζει τα πουλιά.
Ύστερα μπαίνει και κοιμάται.
Χωρίς να κλείνει τα παραθυρόφυλλα
Στους λύκους, στα όνειρα και στα κακά σκυλιά,
Γιατ’ έχει επάνω της τα μάτια της Μόνας
και τη φυλάν, προσέχουν τα μάτια της.
Γιατ’ έχει πάνω στα χείλη της, τα χείλη της.
Από τη συλλογή Η Μόνα παίζει (1961) του Γιώργου Θέμελη
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Θέμελης
Hellenic Canadian Literature 