SUSPICIOUS ENCOUNTERS
Perhaps he was an imaginary person and for this reason more
dangerous; I usually met him in the hallway or behind the hospitals;
the first time he pretended he didn’t know me “John” I said to him,
“weren’t we hanged together?”— since then I am of a different
than my true age
like what will shutter us is a detail that has gone unnoticed
and time will come when we’ll remember of it.
Fifth Hour
New pigments appear and
new shades contrive themselves
surf coming in my retinas
like a thief grabbing his loot
lonesome dove airplanes a thought
when indifference
of bored God strews
black soil to the south
yellow breeze east
white snowdrift to the north
red fire onto western
colors to drape the winds
while afternoon forgets
its place then color bands
loop and intermingle
pigment molecules stir the last shades
of the spectrum into pale
and gray emerging
with new dogmas and ever-newer
absolutions absurd and
frivolous petty and ironic
proportioning the
indifference of a creator
who put his whims before the
needs of nature At last
nightingale’s song appeals
to my sensitive ears and curiosity
while lilac blooms answer
by the gray pigment of pain
shrugging its shoulders and hanging by
the beard of an unwashed monk
announcing in all seriousness:
who cares?
Ηνωμένες Πολιτείες: Μετά την πτώχευση της Silicon Valley Bank, ο τραπεζικός τομέας κρατάει την ανάσα του Η αμερικανική start-up τράπεζα κατέρρευσε στις 10 Μαρτίου, προκαλώντας πανικό στις αγορές. Ήταν η μεγαλύτερη τραπεζική χρεοκοπία στις ΗΠΑ μετά την Washington Mutual το 2008. Θα μείνει άραγε στην ιστορία το όνομα Silicon Valley Bank (SVB) ως το έναυσμα […]
Φαίνεται ότι οι κυρώσεις έπιασαν τόπο — ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ
Δ. Η Μόνα παίζει
[Ενότητα Ζώα, Πράγματα, Υποστάσεις]
V
Μέσα μας είναι το ψάρι, σχίζει μια θάλασσα,
Φανερώνεται στον ύπνο, ερωτική λαχτάρα.
Μέσα μας είναι τ’ όστρακο και το φτερό,
Η άγρια μοναξιά, η χωματένια ακινησία.
Θα μας σκεπάσει μέσα η γη σαν τα μεγάλα ζώα.
(Ποιος θα βαστάξει, Θεέ μου, τη σάρκα μας,
Ποιος θα κρατήσει το πρόσωπό μας.)
Δε μας χωράει η γη, δε μας σηκώνει η θάλασσα.
Γινόμαστε χελώνες, γινόμαστε πεταλούδες,
Σερνόμαστε χάμου με την κοιλιά, πετούμε.
Μεγάλες περιπέτειες, εξάσκηση,
Όπως μαθαίνουν πτήση οι νεοσσοί.
Απ’ το φυτό, στο ζώο, στο πουλί.
Από τη συλλογή Η Μόνα παίζει (1961) του Γιώργου Θέμελη
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Θέμελης
Hellenic Canadian Literature 