Δάσκαλος
Είχε ομίχλη όταν όλοι μαζί σαν τα μικρά παιδιά
μπήκαμε στο σχολείο και βρήκαμε το δάσκαλο να γράφει
στον πίνακα ένα τραγούδι που ιστορούσε ένα παλιό μύθο
που μας φάνηκε ανούσιος. Παρ’ όλα αυτά μας υποδέχτηκε
με χαρά, ιδιαίτερα το μύστη, που πάντα έμπνεε θαυμασμό
με τον ευχάριστο χαρακτήρα Του, το αγέρωχο Του ύφος,
το αριστοκρατικό Του ανάστημα κι ήταν σαν να μας οδηγούσε
πάντα σ’ έναν κήπο γιομάτο λουλούδια ανθισμένα που παιγνιδιάρες
πεταλούδες κρέμονταν από κλωστές αγέρα, άνοιξη πλουμιστή,
κι ο δάσκαλος κατενθουσιασμένος έλεγε και ξαναέλεγε στους
μαθητές του, ‘προσοχή παιδιά, δεν είμαστε πάντα τυχεροί
να έχουμε τέτοιους σπουδαίους επισκέπτες’, κι ο Υπεράνθρωπος
γέλασε ευχαριστημένος κι είπε: ‘Αυτοί οι μαθητές είναι
οι αυριανοί Υπεράνθρωποι’.
Teacher
It was a foggy day when, like students, we entered
the school; found the teacher writing on the board
something narrating a familiar fable which we found
tasteless. The teacher welcomed us, especially the initiate,
who always inspired admiration with His graceful persona,
His stature and it was as if He led us to a garden full
of bloomed flowers, playful butterflies hanging from
threads of air, colorful spring, and the teacher repeated
to his students, ‘attention children attention, it isn’t
often that we have such a special visitor’, Übermensch
laughed and obviously pleased He said: ‘these students
are tomorrow’s Übermenschen.’
Hellenic Canadian Literature 