Yannis Ritsos/translated by Manolis Aligizakis

ΜΕΤΑ ΤΗ ΦΥΓΗ ΤΩΝ ΣΑΛΠΙΓΚΤΩΝ

 

Να μαζεύεις—λέει—τί να μαζεύεις; — καμένα σπιρτόξυλα,

κουμπιά από γιλέκα πεθαμένων, σπασμένες τσατσάρες,

λέξεις φθαρμένες, και τ’ άλλα εκείνα, αόριστα κι ανώνυμα. Άλλωστε,

δυο μήνες τώρα, οι σαλπιγκτές έχουν χαθεί πίσω απ’ τους λόφους

ή πίσω απ’ τα μεγάλα βουνά. Δεν ακούγονται πια τ’ απογεύματα

ούτε και τα μεσάνυχτα κάποτε με την έκλειψη της σελήνης. Βέβαια

την άλλη μέρα βγήκαν οι γυναίκες στο κοντινό δασύλλιο, να μαζέψουν

στα παλιωμένα καλάθια τους τίποτα σαλιγκάρια. Στο νεροχύτη

είχαν αφήσει τ’ άπλυτα ποτήρια και κομμάτια καπνισμένα γυαλιά. Όμως

εγώ

δεν είχα τίποτα, ούτε ήξερα τίποτα. Είχα κρατήσει μονάχα

τη λέξη β ο υ ν ό. Κι ανέβαινα πράγματι, και μάλιστα μ’ εμπιστοσύνη

ότι θα δω στο αντίπερα βάθος τον Κόκκινο Πύργο. Και τον είδα.

 

 

AFTER THE TRUMPETER’S LEAVE

 

To gather things – he says – to gather what? – burnt up matches

buttons from vests of dead people, broken combs,

worn-out words and the others, those vague and anonymous. Nevertheless,

for two months now the trumpeters have vanished behind the hills

or behind the high mountains. You never hear them in the afternoon

anymore not at midnight or sometimes with the moon eclipse.

Certainly, the next day women went out to the nearby forest to gather

escargot in their old baskets. They had left the unwashed glasses

and pieces of smoked-up glass in the sink. However,

I

neither had anything, nor knew anything. I had only kept

the word m o u n t a i n. And I truly ascended and indeed with confidence

knew that on the opposite side I could the Red Tower. And I saw it.

 

 

Γιάννη Ρίτσου-Ποιήματα/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη, Libros Libertad, 2011

Yannis Ritsos-Poems/Translated by Manolis Aligizakis, Libros Libertad, 2011

 

www.libroslibertad.com

www.manolisaligizakis.com

Tasos Livaditis/Translated by Manolis Aligizakis

Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ

 

Και θα μπορούσε κάποτε να γραφτεί η συγκλονιστική περιπέτεια

μιας γυναίκας που της έπεσε η βελόνα στο πάτωμα, εκείνη γονατί-

ζει κι αρχίζει να ψάχνει, εκεί συναντάει την παλιά της ζωή: χαμένα

όνειρα, σφάλματα, νεκροί, μα η βελόνα πρέπει να βρεθεί, το φόρεμα

πρέπει να παραδοθεί, ο Χριστός να σταυρωθεί κι η γυναίκα ψάχνει,

ψάχνει ώσπου ξαναβρίσκει τη βελόνα — σηκώνεται τότε, κάθεται

στην καρέκλα εξαντλημένη και συνεχίζει να ράβει, ενώ κλαίει σιγα-

νά γιατί κατάλαβε άξαφνα

πως γυρισμός δεν υπάρχει.

 

 

ADVENTURE

 

The shocking adventure of a woman whose needle fell on the floor

could be written in a future day; now she kneels and starts searching

and there she meets her old life: lost dreams, mistakes, dead people

but the needle has to be found the dress has to be returned, Christ

has to be crucified and the woman searches, searches until she finds

the needle — she gets up, sits exhausted on her chair and continues

to sew while she cries silently because suddenly she understands

that there is no return.

 

 

TASOS LIVADITIS-SELECTED POEMS, translated by Manolis Aligizakis, Libros Libertad, Vancouver, 2014

www.libroslibertad.com

www.manolisaligizakis.com

 

Yannis Ritsos//Γάννης Ρίτσος

ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ

 

Ήλιος ισχυρογνώμων, αμετάπειστος, έξω και μέσα στα σπίτια, όλη μέρα,

το άσπρο του ασβέστη, το μαύρο του σίδερου, τα λίγα σπουργίτια,

κάθετες λάμψεις οι καθρέφτες, δεν περιέχουν πολυθρόνες, μπουκάλια

ούτε κρεμάστρες και γέρους. Εγώ—λέει—θ’ αγοράσω

καινούργιο πουκάμισο, καινούργια παπούτσια, είμαι όμορφος ακόμα, το δείλι

με κοιτούν τα κορίτσια, βάζω τα χέρια στις τσέπες μου—το `δες;—

Είναι ο ήλιος, μου τσούζει τα μάτια. Μπαίνω στο ανσασέρ. Ανεβαίνω.

Δεν πήρα εφημερίδα. Η μάνα μου είχε πάντα χέρια αλευρωμένα,

σε σταματούσε, σου άφηνε στα πέτα δυο πενταδάχτυλα χνάρια,

μια στιγμή το θυμήθηκα. Δεν ξέρω. Όχι, όχι. Βγαίνω στην ταράτσα,

ανάμεσα σε άσπρα πλυμένα σεντόνια, πολύχρωμους στηθόδεσμους,

σώβρακα, φανέλες,

ιστία πλαταγίζουν, ανοίγομαι, φεύγω, να μπώ σ’ ένα σώμα.

 

~Αθήνα, 31-12-79

 

THE FUNDAMENTAL

 

Obstinate sun, unconvinced, in and out of houses, all day long;

the white of whitewash, the black of iron, the few sparrows;

the mirrors: vertical flashes, they don’t contain armchairs, bottles

not even hangers and old men. I – he says – shall buy

a new shirt, new shoes; I’m still handsome; in the sunset

the girls look at me; I place my hands in my pockets – you saw that? –

It’s the sun, it stings my eyes. I enter the elevator. I go up.

I didn’t buy a newspaper. My mother had her hands always in flour;

she would stop you, would leave two five-finger marks on your lapel;

for a moment I remembered it. I don’t know. No, no. I go up to the roof,

among the washed white sheets, colorful bras, underwear,

undershirts

like sails flapping, I sail away, I leave to enter a body.

 

~Athens, 31-12-79

 

 

Γιάννη Ρίτσου-Ποιήματα/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη, Libros Libertad, 2011

Yannis Ritsos-Poems/Translated by Manolis Aligizakis, Libros Libertad, 2011

www.libroslibertad.com

www.manolisaligizakis.com

Tasos Livaditis/Translated by Manolis Aligizakis

ΧΙΟΝΙ

 

Ήταν ο μόνος που είχα κι όμως ούτε καν τον γνώριζα — έφευγε

για καιρό κι όταν ξαναρχόταν “κάποτε θα γυρίσεις κι εσύ” μου `λεγε —

“αλλά δεν θάναι κανείς” ύστερα μου μιλούσε για το πράσιονο φόρεμα

της μητέρας του κι επέμενε στη λέξη πράσινο σα να υπερασπιζόταν

τον κόσμο κι άλλοτε γονάτιζε και ζητούσε συγχώρεση για τους

τόσους αιώνες θλίψης κι οι γυναίκες που κατέβηκαν αργότερα να

πλύνουν λησμονήθηκαν μες στη μεγάλη λάμψη κι όπως χιόνιζε

άνοιξα το Ευαγγέλιο

αλλά χιόνιζε κι εκεί.

 

 

 

SNOW

 

He was the only one I had although I couldn’t recognize him —

he would go away and come back “someday you’ll also return”

he said “but no one will be here” then he would talk to me of his

mother’s green dress and he emphasized the word green as if

he defended the whole world; other times he would kneel and ask

for forgiveness for the centuries of grief and the women who later

descended to do the laundry were forgotten in a great shine and

as it snowed I opened the Gospel

but it snowed in it as well.

 

 

TASOS LIVADITIS, translated by Manolis Aligizakis, Libros Libertad, Vancouver, 2014

www.libroslibertad.com

www.manolisaligizakis.com

 

Yannis Ritsos/translated by Manolis Aligizakis

ΕΝΑ ΠΟΝΤΙΚΙ

 

Όλη τη νύχτα τύμπανα, φωνές, μεθυσμένα τραγούδια,

φωτιές στις πλατείες, κοκκίνισε ο τόπος, κοκκίνιζαν

τα κλεισμένα δωμάτια. Ίσως να σφάζαν τ’ αγάλματα πάλι,

ίσως να καίγαν ομοιώματα θεών ή τυράννων. Ένα ποντίκι

στεκότανε στα πόδια του Σταυρού και κοιτούσε με κόκκινα μάτια

απορημένο άν θα χτυπούσε στην ώρα του το ξυπνητήρι του μεταλλωρύχου,

άν τούτη η πυρκαγιά της νύχτας θα κατέληγε στη μουσική.

 

 

MOUSE

 

All night long drums, voices, drunken songs,

fires in the plazas; the landscape turned red; the closed

rooms turned red. Perhaps they were butchering the statues again;

perhaps they were burning effigies of gods or tyrants. One mouse

stood under the cross and stared with red eyes

wondering whether the alarm clock of the miner would strike on time,

whether this night fire would turn into music.

 

 

Γιάννη Ρίτσου-Ποιήματα/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη

Yannis Ritsos-Poems/Translated by Manolis Aligizakis

 

www.libroslibertad.com

www.manolisaligizakis.com

www.ekstasiseditions.com

 

Τάσος Λειβαδίτης/Tasos Livaditis

ΒΡΑΔΙΝΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

 

Έπρεπε ν’ ανακαλύψω γρήγορα το μυστικό — ήταν μια υπόθεση

σκοτεινή, μια συνωμοσία θα `λεγα, για την οποία όλοι απέφευγαν

να μιλήσουν, ακόμα κι ο ίδιος ο πατέρας μου μετά το δείπνο άναβε

τσιγάρο κι έμενε σιωπηλός, εγώ ονειρευόμουν ένα λεοφωρείο μια

νύχτα φθινοπωρινή, μια εκδρομή με παλιούς φίλους στο χαμένο μας

όνειρο ή άφηνα τις μύγες πάνω στο πρόσωπό μου διότι λησμόνησα

να σας πω ότι είχα πεθάνει από καιρό, μόνο που έπρεπε να το

κρύβω, γιατί τί άλλο πιο επαίσχυντο από συντρόφους που λιποτα-

κτούν ή ακόμα χειρότερο που επιμένουν να ονειροπολούνε.

Κι ίσως, σκέφτομαι, η Κόλαση είναι ένα παιγνίδι

που κερδίζεις.

 

 

 

EVENING THOUGHTS

 

I had to discover that secret fast — it was a dark case, a conspiracy

I would say, of which everyone avoided talking even my own father

after dinner he would light a cigarette and he would remain silent while

I dreamed of a bus on an autumn night, an outing with old friends into

our lost dream or I would leave flies on my face because I forgot

to tell you I had been dead for a long time though I had to keep it secret

because what else is more shameful but friends who desert or even

worst who insist to daydream.

And perhaps, I think, Hell is just a game

you win.

 

 

 

TASOS LIVADITIS, translated by Manolis Aligizakis, Libros Libertad, Vancouver, 2014

www.libroslibertad.com

www.manolisaligizakis.com

Second Advent of Zeus

ΜΟΝΑΞΙΑ

 

Κι έδειξα τον πρώτο μου στίχο στο Δία

λεπτό δάχτυλο σαν τετράστιχο

και μάτια επίκεντρο που γίνονταν

καμπάνα που ήχησε τη μοναξιά της

που με πλατειά σόλα βημάτισα

στ’ ολόφρεσκο ανάβαθο νερό

 

ανακριβής η γραμμή του ορίζοντα

ύμνος αμείλικτα υμνούσε υμνοτικούς

εσπερινούς του νου μου διαδρόμους

που διέσχιζαν τ’ αρχαϊκό μου βάθος

πριν απ’ την παρουσία μου στον κόσμο

 

αέρια δηλητηριώδη που σκότωναν

τους στρατιώτες μου σαν διαταγές

παρασημοφορεμένων στρατηγών

και θάνατος που ευλόγησε τα χρόνια

τα μισερά των άτυχων, μοναξιά που γεύτηκα

ανάμεσά τους και στον πρώτο μου στίχο

 

Loneliness

 

And I showed Zeus my first verses

my finger-like delicate quatrain

and my eyes that became epicenter

bell that chimed its aloofness

and flat-footed I stepped into

the fresh and shallow water

 

the vague line of the horizon

merciless hymn was hymning hymnal

vespers alike hallways of my mind

traversing my archaic depths

before my advent into this world

 

caustic gases killed my soldiers

orders of generals for valor decorated

and death blessing the short years

of the unlucky, loneliness I felt

among them and in my first verse

 

SECOND ADVENT OF ZEUS, Ekstasis Editions, Victoria, BC, 2016.

VORTEX

 

ΛΕΞΕΙΣ

 

Οι ανίσκιωτες μου λέξεις γέρνουν

η μια δίπλα στην άλλη

 

λυτρωτικά βέλη σε φαρέτρα

που σκοπεύουν να ηρεμήσουν

 

τη χθεσινοβραδινής σου αγρύπνια

και τ’ άγχος ν’ απαλύνουν

 

και βάζεις το κόκκινο καπέλλο

το ηλιόλουστο τούτο πρωί

σαν να καλοσωρίζεις καλοκαίρι

 

στη μέση του Δεκέμβρη

κι οι ανίσκιωτες μου λέξεις

 

μένουν ανείπωτες

έχοντας την καρδιά σου στόχο

 

WORDS

Words casting no shadows

lean next to one another

their meaning aims to calm

last night’s agony

 

during the ambivalent hours

that stressed your mind

and you put your red hat

this sunlit morning as if

to welcome summer

 

middle of December and even

my words casting no shadow

just have your heart

as their target

 

 

VORTEX, poetry by Mnaolis Aligizakis, Libros libertad, 2014

The Medusa Glance

ΤΡΕΛΑ

 

Θυσιάστηκαν για την ελευθερία μας

 

διαβάζεις την πρόταση

 

έδωσαν τη ζωή τους για την ασφάλειά μας

 

η δεύτερη πρόταση επιμένει

 

τρέλα ενός κράτους

υπό την επήρεια ναρκωτικών

τίμημα της ελευθερίας Αμερικανικού στυλ

σκέψεις των πολιτών σε υπερένταση

 

για το θεϊκό τους δικαίωμα

πέραν όλων των χωρών του κόσμου

γήϊνα ανθρωπίδια

λέξεις κι εικόνες περί ηρωϊσμού

προτάσεις γεμίζουν το κενό

αναμφισβήτητο δικαίωμα

να υποσκάπτουν τη ζωή άλλων

 

οικονομικός αποκλεισμός

περικύκλωση —

του υποτιθέμενου εχθρού

 

τρέλα ενός κράτους

υπό την επήρεια ναρκωτικών

 

LUNACY

 

 

They died defending our freedom

 

the sentence reads

 

they fell defending our security

 

the other insists

 

lunacy of a nation on drugs

price of freedom the American way

 

peoples’ minds in overdrive

about god given rights

beyond the reach for most other

earthlings, words paint images

of heroism, sentences filling the void

rightful right to subvert other people’s

lives, sanctions, economic starvation

 

pivot —

 

encircling the by chance enemy

 

lunacy of a nation on drugs

 

 

THE MEDUSA GLANCE, Ekstasis Editions, Victoria, BC, 2017

Τάσος Λειβαδίτης/Tasos Livaditis-translated by Manolis Aligizakis

ΚΑΘΩΣ ΠΕΦΤΕΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ

 

Στο βάθος υπάρχει πάντα μια μικρή παρόρμηση, ανεξιχνίαστη,

από παλιούς αποχαιρετισμούς, από μακριές σιωπές σε κρύα

δωμάτια, ενώ με το πέσιμο της νύχτας ξεσπάει πάλι ο πα-

νικός —

το κακό είναι αθεράπευτο, κι η στέγη του σπιτιού μια τρομερή

απειλή

για κείνους που ξεχνάνε.

 

AS NIGHT FALLS

 

In depth there is always a secret impulse, indescribable,

from ancient farewells, from far away silences in

cold rooms but as the night falls again the panic

returns —

evil is incurable and the roof of the house a horrible

threat

for the ones who forget.

 

 

TASOS LIVADITIS—SELECTED POEMS, translated by Manolis Aligizakis, Libros Libertad, Vancouver, 2014

 

www.libroslibertad.com

www.manolisaligizakis.com