Tasos Livaditis-Selected Poems/translated by Manolis Aligizakis

ΒΟΥΒΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

     “Μή φεύγεις” του λέω, μα εκείνος είχε κιόλας ξεκινήσει με τους

άλλους καταδίκους, μου άφησε μόνο το χέρι του, που συχνά με

κράτησε στην άκρη της γέφυρας, ένα άρρωστο άλογο σάπιζε στην

άκρη του δρόμου, και τις νύχτες άκουγα τους ανεμοδείχτες που το

βοηθούσαν ν’ αλλάξει πλευρό,

      θυμήθηκα το πρώτο βράδυ που θάψαμε τον πατέρα — πως τον

μισούσα γι’ αυτόν το βρόμικο ρόλο του υπηρέτη που έπαιξε, ανοί-

γοντας την πόρτα μας στο μεγάλο σκοτάδι,

      ερημιά, και μόνο οι ραγισμένοι τοίχοι άφηναν να φαίνονται τα

φοβερά, βουβά πρόσωπα, που περνάμε κάποτε πλάι τους.

     Εκεί έζησα τόσο μονάχος, που άκουσα τις άλλες φωνές, κι όταν

νύχτωνε, οι νεκροί μου κλέβαν την κουβέρτα και πλάγιαζαν έξω

απ’ την πόρτα, ώσπου ξημέρωνε και σταυρωνόταν πάνω μου το

λάλημα του πετεινού.

SILENT FACES

“Don’t go”, I said to him, but he had already started going along

with the other convicts; he only left behind his hand that often

held me by the edge of the bridge; a sick horse was rotting away

on the side of the road and durning the night I was hearing

the weathervane helping it to turn to the other side.

I remembered the first night when we buried father — oh, how

I hated him for the role of the servant he played, opening our door

to the great darkness; forlornness and only the cracked walls

made visible the horrible silent faces we often pass by.

There I lived so lonely that I heard the other voices and when

night came the dead stole my blanket and lied outside the door

until the new day broke and the rooster’s call was crucified

over my body.

~Τάσου Λειβαδίτη-Εκλεγμένα Ποιήματα/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη

~Tasos Livaditis-Selected Poems/Translated by Manolis Aligizakis

www.libroslibertad.com

Άρχισαν τα έργα στο Μουσείο Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων στην Αρχαία Ολυμπία

ΕΛΛΑΣ

Γεωργιόπουλος: Προσπάθεια να είναι έτοιμο συντομότερα

Ένα σημαντικό έργο για την Αρχαία Ολυμπία, το έργο αποκατάστασης και αναβάθμισης του Μουσείου Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, άρχισε να υλοποιείται, με την εγκατάσταση του εργολάβου, την Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου.

View original post 726 more words

Yannis Ritsos-Poems, Selected Books, volume II

ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ//PHILOCTETES

by Yannis Ritsos/Translated by Manolis Aligizakis

Δεν είχαμε καιρό να εξακριβώσουμε. Προτού τελειώσουμε
το πρώτο μέτρημα των άστρων, αποκοιμιόμαστε. Τα ξημερώματα
μια τυφλή κουκουβάγια χαρχάλευε πεσμένη στα χαμόκλαδα
ενώ τα γαλατώδη μάτια της διερευνούσαν έναν άλλο χώρο
κι ο ίσκιος της Οίτης αποσύρονταν απ’ την πεδιάδα
σα μια πελώρια χελώνα που μαζεύει τα πόδια της.

Τότε αντηχούσε στον ορίζοντα ο ήλιος. Ψηλά στον αέρα
αστράφτανε οι εξηντατέσσερις οπλές των αλόγων του
και κάτω αντιφεγγίζαν οι βοϊδάμαξες. Οι πύλες άνοιγαν.
Συνωστισμός στην αγορά —οι οπωροπώλες, οι έμποροι—
βουνά οι καρποί και τα λαχανικά, κι οι αγρότες με τα γαϊδούρια τους.

Κάποιος φιλόσοφος αγουροξυπνημένος περπατούσε αμίλητος
ανάμεσα σε δυο σειρές σφαγμένα βόδια. Οι αγγειοπλάστες
βάζανε σε παράταξη τις στάμνες τους δίπλα στο δρόμο
σαν ένα αλλόκοσμο πήλινο στράτευμα. Στα γυμναστήρια,
ακόμη δροσερά απ’ την αυγινή υγρασία, φωτισμένα διαγώνια,
έβγαιναν απ’ τ’ αποδυτήρια οι πρώτοι δρομείς και δοκίμαζαν
μικρούς γύρους, όπως περίπου τα πουλιά στον αέρα. Στρατιώτες
έπλεναν στις αυλές των στρατώνων μεγάλα καζάνια εκστρατείας.

We didn’t have time to verify; before we could count

the constellations even once we fell asleep. At dawn,

a blind owl, fallen in the shrubbery, rummaged while

its milky eyes were searching another place

and the shadow of Oeta receded from the plain

like a gigantic turtle drawing in its legs.

Then, the sun echoed in the horizon. The sixty-four

hoofs of its horses shone high up in the air as the ox-carts

down below reflected the sun rays. The gates were opened.

Commotion in the agora, the fruit sellers, the merchants,

mountains of vegetables and fruits, and farmers with

             their donkeys.  

A philosopher, awakened before his time, sauntered silently

between two rows of slaughtered cattle. Potters

placed their jugs in rows along the road

like earthen soldiers from another planet. In the gymnasiums,

still cool in the morning damp and lighted by slanting sun rays,

the first runners emerged from the dressing rooms and tried

short circular runs almost like birds in the air; soldiers

cleaned huge cauldrons in the barracks courtyard. 

Η ινδοευρωπαϊκή φυλή, η κάθοδος των Δωριέων και η φοινικική προέλευση του ελληνικού αλφαβήτου – Ο ορισμός της πολιτισμικής σύγχυσης

ΕΛΛΑΣ

Όσοι δώσαμε λίγη προσοχή στο μάθημα της ιστορίας, όταν το διδασκόμασταν στο σχολείο, μάθαμε για το μεγαλείο το αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Ενώ όμως τα πεπραγμένα των προγόνων μας, μάς γέμιζαν δέος και υπερηφάνεια, κάπου «ξενερώναμε» όταν μαθαίναμε ότι δεν είμαστε γηγενείς Έλληνες, το αλφάβητό μας το «δανειστήκαμε» από άλλον λαό, ενώ και η γλώσσα μας από κάπου αλλού «κρατούσε η σκούφια της». Υποψιάζομαι (δεν το γνωρίζω, για να είμαι ειλικρινής), ότι πάνω κάτω η ίδια ιστορία διδάσκεται στα σχολεία.

View original post 3,681 more words

Neo-Hellene Poets, an Anthology of Modern Greek Poetry, 1750-2018

 

Ο ΣΩΤΗΡΑΣ

Μετρώ στα δάχτυλα των κομμένων χεριών μου
τις ώρες που πλανιέμαι στα δώματα αυτὰ τ᾿ ανέμου
δεν έχω άλλα χέρια αγάπη μου κι οι πόρτες
δε θέλουνε να κλείσουν κι οι σκύλοι είναι ανένδοτοι

Με τα γυμνά μου πόδια βουτηγμένα στα βρώμια αυτὰ νερὰ
με τη γυμνὴ καρδιά μου αναζητώ (όχι για μένα)
ένα γαλανὸ παράθυρο
πώς χτίσανε τόσα δωμάτια τόσα βιβλία τραγικὰ
δίχως μια χαραμάδα φως
δίχως μια αναπνοὴ οξυγόνου
για τον άρρωστο αναγνώστη

Αφού κάθε δωμάτιο είναι και μια ανοιχτὴ πληγὴ
πώς να κατέβω πάλι σκάλες που θρυμματίζονται
ανάμεσα απ᾿ το βούρκο πάλι και τ᾿ άγρια σκυλιὰ
να φέρω φάρμακα και ρόδινες γάζες
κι άν βρω το φαρμακείο κλειστὸ
κι άν βρω πεθαμένο το φαρμακοποιὸ
κι άν βρω τη γυμνὴ καρδιά μου στη βιτρίνα του φαρμακείου

Όχι όχι τέλειωσε δεν υπάρχει σωτηρία

Θα μείνουν τα δωμάτια όπως είναι
με τον άνεμο και τα καλάμια του
με τα συντρίμια των γυάλινων προσώπων που βογγάνε
με την άχρωμη αιμορραγία τους
με χέρια πορσελάνης που απλώνονται σε μένα
με την ασυχώρετη λησμονιὰ

Ξέχασαν τα δικά μου σάρκινα χέρια που κόπηκαν
την ώρα που μετρούσα την αγωνία τους

 

SAVIOR

 

I count the fingers of my severed hands

the hours I’ve spent on these windy roofs

I have no other hands, my love, and the doors

don’t close and the dogs are uncompromising.

 

With my naked legs deep in these dirty waters

with my naked heart I long (not for myself)

for a light-blue window

how have they built so many rooms

so many tragic books

without a shred of light

without a short breath of oxygen

for the sick reader

 

since each room is but an open wound

how can I descent the tumbled stairs again

among the bog and the wild dogs

to bring medicine and rosy gauzes

and if I find the pharmacy closed

and if I find the pharmacist dead

and if I find my naked heart on the window display of the pharmacy

 

no, no, it’s all over, there’s no salvation

 

the rooms will remain as they were

with the wind and its cane fields

with the ruins of glassy moaning faces

with their achroous bleeding

with porcelain hands opened towards me

with the unforgiving forgetfulness

 

they’ve forgotten my fleshy hands which were severed

as I was measuring their agony

Yannis Ritsos-Poems, Selected Books, Volume II-Review

YANNIS RITSOS-POEMS, SELECTED BOOKS, VOLUME II Review by John Wall Barger

Another triumph for Manolis Aligizakis

Reviewed in the United States on August 18, 2020

This new translation of Yannis Ritsos (volume II) is another triumph for Manolis Aligizakis, the foremost Canadian translator of Greek poetry. He has undertaken an important project: unearthing the many poems of the wonderful Yannis Ritsos for a new audience. As Chryssa Nikolakis says in the introduction to this volume, “Ritsos’ poetry is purely humane and existential, but also deeply lyrical. It speaks boldly about the revolution, about the adventures of the social vision, about love and the beauty of life—about everything human—in an unparalleled, universal tongue.” Aligizakis is particularly deft in capturing the dense mythic language of Ritsos’ long poems, “Shape of Absence,” “Ismene,” “Phaedra,” and others. But my favorite part of this book might be the elegantly translated short poems from “Exercises.” Listen to this: “The wet hat of the sailor was tossed / in the waves / like rye bread thrown away / while men were hungry. // It was the war.” (“Brief Story”). And it’s a gorgeous book physically, with illustrations from classic painters, and introductions to help the reader unpack some of the more difficult contexts.

— John Wall Barger, lecturer, poet

 

Yannis Ritsos-Poems, Selected Books, Volume II

 

 

ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ//PHILOCTETES

by Yannis Ritsos/Translated by Manolis Aligizakis

 

Τότε ακουγόταν ο θόρυβος του ποταμού κάτω απ’ τα δέντρα —
μια ηχητική δροσιά — χωρίς να ρωτά πού πηγαίνει.
Οι φωτιές σβήναν λίγο λίγο. Μεγάλα πουλιά, κοιμισμένα
επάνω στα κλαδιά, μισάνοιγαν πότε πότε τα μάτια τους
κι ένα ελάχιστο φέγγος περνούσε στα φύλλα.

Οι άντρες ψειρίζανε τα στήθια και τα σκέλια τους·
οι έφηβοι, άτριχοι σχεδόν, σεμνοί σαν προσβλημένοι,
ένιωθαν κάθε τόσο δυο ισχυρά τινάγματα στις ρώγες του στήθους τους
σα να τους κάρφωναν δυο ηδονικές σαΐτες πάνω στη νύχτα
κι οι μυώνες της κοιλιάς τους σαν σκοινιά τούς έσφιγγαν στη μέση. Οι φρουροί
έβγαζαν τα σαντάλια τους και τρίβανε τα δάχτυλά τους
φτιάχνοντας κάτι μαύρα, λιπαρά σβολάκια, που τα ζύμωναν ώρες,
εύπλαστα κι αναπαυτικά, σα μυστικά αγαλμάτια,
και τα σφεντόνιζαν αθόρυβα στη νύχτα. Ύστερα,
μυρίζοντας τα δυο τους δάχτυλα, ρουθούνιζαν για ώρα,
ωραίοι, κτηνώδεις, ναρκωμένοι, ώς να τους πάρει ο ύπνος.

Then the roar of the river was heard under the trees,

the echo of freshness — no any word about where

it was headed.

The campfires were put out slowly. Big birds, sleeping

on branches, half-opened their eyes from time to time

and a light glimmer slipped between the leaves.

 

Men deloused their chests and their inner thighs;

ephebes, with hardly any hair on their bodies, so

modest and easily offended, would often feel two

strong twinges at the nipples of their chests, as if

darts of passion nailed them during the night

and the muscles of their bellies felt tight around

their waists like ropes. The guards took off their sandals,

and rubbing two fingers between their toes they molded

some black greasy clods that they kneaded endlessly

into mystic statuettes comforting and pliant, before

they slung them noiselessly into the night. Then,

the handsome, brutish and torpid guards, smelling

their fingers, they sniffed them for hours until

they fell asleep.

Yannis Ritsos-Poems, Selected Books, Volume II

Χαίρομαι πολύ που οι συντάκτες της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ παρουσίασαν στους αναγνώστες τους το δεύτερο τόμο μετάφρασης μου ποιημάτων Γιάννη Ρίτσου. Με τιμά ιδιαίτερα, σαν Έλληνας της διασποράς, που μια εφημερίδα της πατρίδας αναγνωρίζει τη δουλειά μου.///I’m moved and honored seeing this beautiful article by the daily Athens newspaper TA NEA which presented my translation of Yannis Ritsos-Poems, Selected Books, Volume II to their readers.

Ο Γιάννης Ρίτσος μεταφρασμένος στον Καναδά από τον Μανώλη Αλυγιζάκη

 

Initiation//Μύηση

“Lovers-2”, painting by Leonid Afremov, https//afremov.com

My poem INITIATION from the book Autumn Leaves, Ekstasis Editions, translated in Chinese by William Zhou, and presented in his blog as a poem of the week, was read 27,000 a record views for one poem

Το ποίημα μου ΜΥΗΣΗ απ’ τη συλλογή Autumn Leaves, σε μετάφραση στην Κινεζική γλώσσα από τον William Zhou, διαβάστηκε 27.000 φορές (αριθμός ρεκόρ για ένα ποίημα) στον ιστότοπο του.

ΜΥΗΣΗ

Ονειρεμένη εικόνα

ασυνόρευτη του πεύκου

διαλογισμός και αχλή

αφή δαχτύλων και πνοών

που ζουν θεσπέσιους ήχους

κι εγώ στα μάτια σου

ψάχνω να βρω

σε δάκρυ

ασύλληπτη

κι απόκρυφη

τη μύηση του χρόνου.

Manolis Aligizakis, Cretan

INITIATION

Dreamy, border-less image

of a cypress in meditation

feathery touch

of fingers and breaths

heavenly sounds

experienced

and in your eyes,

in your teardrop,

I want to discover

the inconceivable

and cryptic

initiation of time.

Manolis Aligizakis (Crete)

Translation by the author

“Lovers-2”, painting by Leonid Afremov, https//afremov.com

《情人2》列奥尼德·阿夫雷莫夫绘

启始

无边无际，

冥想中一棵

柏树的梦幻形象，

经历过的

手指和呼吸的

羽毛般的触感，

天国的声音

而飘落你眼里，

落进你的眼泪，

我想发现

这不可思议

和隐晦的

时间的启始。

原 作：克里特岛 马诺里斯·阿利吉萨基斯

英 译：作者自译

汉 译：中 国 周道模 2020-8-7

Δέκα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα της Ελλάδας

ΕΛΛΑΣ

Από πού θα δείτε τον ήλιο να βουτά στη θάλασσα; Σε ποιες παραλίες αξίζει να μείνετε μέχρι αργά; Ποιο είναι το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα του Ιονίου; Τι εννοείτε αν συμπεριλαμβάνεται και η Οία;

View original post 1,023 more words