Ειδώλιο Αφροδίτης με στρόφιον 2ος αι. μ.Χ.

ΕΛΛΑΣ

---

Ἦ, καὶ ἀπὸ στήθεσφιν ἐλύσατο 𝜿𝜺𝝈𝝉𝝄̀𝝂 𝜾҅𝝁ά𝝂𝝉𝜶

ποικίλον, ἔνθα δέ οἱ θελκτήρια πάντα τέτυκτο

ἔνθ’ ἔνι μὲν φιλότης, ἐν δ’ ἵμερος, ἐν δ’ ὀ αριστὺς

πάρφασις, ἥ τ’ ἔκλεψε νόον πύκα περ φρονεόντων

---

Είπε (η Αφροδίτη), και λύνει από τον κόρφο της το στηθοπάνι, που ‘χε

λογιώ λογιώ πλουμιά, κι απάνω του τα μάγια εσμίγαν όλα,

κιη αποθυμιά και τα γλυκόλογα της ερωτιάς κι η αγάπη

και το ξελόγιασμα, που πλάνεψε και μυαλωμένο ακόμα …

Ομήρου Ιλιάδα, Ξ, 214-217 – Μτφρ. Καζαντζάκη-Κακριδή

[Στο απόσπασμα η Ήρα ζητά τη βοήθεια της Αφροδίτης για να ξελογιάσει τον Δία και εκείνη της δίνει τον μαγικό της στηθόδεσμο!]

View original post 510 more words

Yannis Ritsos-Poems, Selected Books, Volume III

Yannis Ritsos-Poems, Selected Books, Volume III

Ημερολόγια Εξορίας//Exile Diaries

7 Δεκεμβρίου

Ο μάγειρας άφησε τα καζάνια του

και ταϊζειο ένα σπουργίτι.

Όμως το τραγούδι δεν κρατάει πολύ,

το παίρνουνε κάτου απ’ το χώμα πο πεθαμένοι.

Επάνω σε πακέτα τσιγάρων

σημειώνουμε βιαστικούς αριθμ΄\ούς

που δεν αντιστοιχούν σε τίποτα.

Πρόσθεση, αφάιρεση, πτρόσθεση, αφαίρεση.

Ωστόσο, λογαριάζοντας, λογαριάζοντας

τα καταφέρνεις στο τέλος να μην κλάψεις.

7^th of December

The cook leaves his cauldrons

to go feed a sparrow

however the song doesn’t last long

the dead, under the soil, absorb it.

We hastily write

meaningless numbers

on cigarette packages.

Addition, subtraction,

addition, subtraction

yet counting, re-counting,

you finally manage not to cry.

ΤΟ ΓΚΕΜΙ ΤΟΥ ΜΥΘΙΚΟΥ ΠΗΓΑΣΟΥ

ΕΛΛΑΣ

Η Σικελιανή ποίηση εντάσσεται στο ευρύτερο Νιτσεϊκό σύμπαν της φιλοσοφικής αναζήτησης του αυθεντικού νοήματος του Ανθρωπισμού και του Υπερανθρώπου. Και χαρακτηρίζεται από οραματικό λυρισμό, υψιπετή έξαρση και μυστικισμό, ηρωική αυτοκατάφαση, ρομαντική μεταρσίωση του ατέρμονου πόθου για μια ανώτερη τάξη πραγμάτων, επική διάθεση σύγκρουσης με την ασύμμετρη γιγάντωση της Λογοκρατίας και τις αρνητικές δυνάμεις της ηθικής εξαχρείωσης του Πολιτισμού μας.

View original post 344 more words

Übermensch//Υπεράνθρωπος

Manolis

ΠΡΟΑΓΓΕΛΟΣ

Αμέσως μετά ήρθαν κι οι μουσικοί, όργανα στα χέρια

παράξενα κι όμως η μουσική ακούστηκε γνωστή και

φευγαλέα, σαν κλέφτης που ήρθε για ν’αρπάξει κάτι από

μας πολύτιμο, η γυναίκα σταύρωσε τις γάμπες της, λες ήθελε

να κρύψει κάποιο μυστικό, κι ο μαέστρος που περίμενε

με αγωνία να κατατοπιστεί για το τι καπνό φουμάραμε,

σηκώθηκε κι αγκάλιασε το σοφό μας φίλο. Τότε μια μύγα

απροσδόκητα κάθισε σαν βασίλισσα στο θρόνο της

στο δέρμα του μαέστρου που δεν κατάλαβε το νόημα

της κίνησης αυτής αλλά είπε με τρανταχτή φωνή.

Ήρθα να σας διασκεδάσω, η φήμη μάλλον είχε βλάψει

το μυαλό του, άλλη εξήγηση δεν υπήρχε και στρέψαμε

το βλέμμα προς τον προφήτη που μοναχά ψέλλισε: μουσική,

η γλώσσα του Σύμπαντος.

 

~ Μου αρέσει όποιος είναι το προάγγελμα του κεραυνού κι

εξαφανίζεται σαν τον κεραυνό.

FORERUNNER

Soon after the musicians arrived, strange instruments

in their hands, music sounded so…

View original post 130 more words

Σοφία Κουφού, Τρία ποιήματα

To Koskino

ENERGY BOOSTER ΔΕΥΤΕΡΑΣ

Η επιθυμία
ηθοποιός σε βουβές ταινίες απροσδιόριστης περιόδου
παιγμένες σ’ οθόνες με βαριά, παραμορφωτικά φίλτρα.
Κάποια ενδύεται
το εξόχως διακριτικό βουάλ φόρεμα για τσάι,
άλλες φορές
βγαίνει ως ντίβα του κιτς
με κακόγουστους βελουτέ συνδυασμούς,
άλλες πάλι εκθέτει το γυμνό σώμα της
σ’ ανυποψίαστους θεατές,
ωστόσο
πάντα χτυπά ρόλους πρωταγωνιστικούς
στ’ όνειρο.

*

ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΠΡΟΣ ΜΕΤΑΒΟΛΗ

Είναι κι αυτές οι ώριμες συνθήκες
δευτερεύουσα πρόταση
προς επανορθωτική χρήση,
αντιπαραγγελία
βελτιωμένου προϊόντος,
διόρθωση
προχείρως μεταφρασμένου κειμένου.
Ξεσπίτωμα του δράστη
με δίωξη κατά μέτωπο
κι εκμίσθωση του ακινήτου
σε καλοπληρωτή ενοικιαστή.

*

WILD HORSE

Δυσαρεστημένα άλογα
στον κήπο μου.
Νερό φαΐ τους βάζω.
Κάθε πρωί.
Όμως αυτά πλήττουν,
αερόστατα σ’ ουράνια πλέγματα.
Ένα άλμα ξεροσταλιάζουν.
Τη χλόη του πεζοδρομίου να γλείψουν
καθώς σκίζουν τους δρόμους
παρθενικής επανάστασης.

*Από τη συλλογή “Περί θέσεως και ευρύτητας”, Εκδόσεις Φαρφουλάς, 2020.

View original post

Übermensch

Manolis

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Τότε ήρθε η ώρα να προσευχηθούμε, άχρηστες

αλυσίδες που βλαστάρια πράσινα και νειάτα πάνω τους

θυσιάσαμε. Άδεια η πλατεία, στις βραγιές μερικοί σπίνοι,

μόνη απάντηση στις ερωτήσεις μας. Η λαιμαργία μερικών

κουμάντο έκανε στα σύμβολα μας, οπές ανοίγοντας

στα νεανικά μας όνειρα.

Μια μέρα όλο τον κόσμο θα αλλάξουμε.

Μια μέρα κάτι καλύτερο θα δημιουργήσουμε.

Της σκάλας τα σκαλοπάτια τρίξαν, σαν να περπάτησαν

πάνω της οι πεθαμένοι με βήματα βαρειά, βήματα γιομάτα

ενοχή που από αιώνες μέσα μας τη βάλαν οι εξυπνάκηδες.

Στο απέναντι πεζοδρόμιο η λεύκα πάντα σιωπηλή,

μυριάδες τα πεσμένα φύλλα σαν στρατιώτες στην πρώτη

γραμμή κι εκείνος στάθηκε επάνω στο τραπέζι κι όλοι

καθαρά σαν μια καμπάνα τον ακούσαμε που δυνατά

εκραύγασε.

~ Μου αρέσουν αυτοί που επιθυμούν την αυτοκαταστροφή τους.

PRAYER

Then came the hour we prayed, useless chains unto which

we sacrificed youth and vital tree shoots. The plaza vacant,

in the shrubs a…

View original post 111 more words

Red in Black, by Manolis Aligizakis

ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ

Ατέλειωτα σκόπιμα ταξίδια

στην αναζήτηση του εξαίσιου

που απλώνεται αιώνεια φλόγα

σε χείλη κόκκινα κι ελκυστικά

σε λεπίδες του γκαζόν

δροσερές και σταθερές

πάνω σε χώμα ποτισμένο

στο μίσος και στο άγχος

μια σημαία αιώνεια κυματίζει

σ’ αγέρα αραιότητας

ή πυκνό απ’ του ηφαιστείου στάχτη

που πέφτει σ’ ανύπαρκτα σύνορα

κράτη που αφαιρέθηκαν απ’ το χάρτη

κράτη που προβάλουν την άχρωμη

σημαία ενότητας

έλα κι άκουσε λίγο τη μουσική

είπες και με το δείχτη του χεριού

μου χάρισες το Παραδείσιο

άγγιγμα σου που με χαλάρωσε

LIGHTNESS

Endless voyages purposeful

in search of perfection

eternal flame sauntering

upon lips red and promiscuous

upon blades of grass

fresh and resisting, upright

upon soil drenched

in hatred and struggle

one flag forever fluttering

in air thinned by lightness

or air thick in volcano ash falling

on annulled borders

nations erased from the map

nations flying the colorless

flag of unity

listen to this tune for a while

you said touching my lips with your pointer

and I let my body relax under the spell

of your Paradisiacal touch

Άγνωστος θησαυρός στον Σωρό ~ Ναός του Απόλλωνα μια ανάσα από τον Βόλο

ΕΛΛΑΣ

Σημαντική έρευνα διενήργησε η Πολυξένη Λιβογιάννη για τη διπλωματική της εργασία.

Το 43,6% των Βολιωτών δεν γνωρίζει έναν σπουδαίο αρχαιολογικό χώρο, σύμφωνα με τη διπλωματική εργασία της Πολυξένης Λιβογιάννη.

View original post 1,353 more words

Yannis Ritsos-Poems, Selected Books, Volume II

Yannis Ritsos-Poems, Selected Books, Volume II
Exercises (1950-1960)      
 
ΑΣΗΜΑΝΤΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ
 
Τα σπίτια στριμωγμένα τόνα πάνω στ’ άλλο
ή πρόσωπο με πρόσωπο, χωρίς να βλέπονται. Οι αγκώνες
των καμινάδων σκουντιούνται στο σκοτάδι. Το φως του φουρνά-
        ρικου
είναι ένας αναστεναγμός που αφήνει λενα ελάχιστο πέρασμα στο 
        δρόμο.
Μια γάτα κοίταξε πίσω της. Χάθηκε. Ένας άνθρωπος
μπήκε στην κάμαρα του. Πάνω στην κουβέρτα του,
στο σιδερένιο του κρεββάτι, βρήκε ξαπλωμένη
την πολυάνθρωπη ερημιά της πολιτείας. Καθώς γδύνονταν,
θυμήθηκε πως δεν είχε προσέξει αν είχε φεγγάρι.
Οι όγκοι των σπιτιών μπερδεύονταν στη μνήμη του
σαν τραπουλόχαρτα σ’ ένα κλειστό, μυστικό χαρτππαίγνιο
που όλοι οι θαμώνες είχαν χάσει. Κ’ έπρεπε να φαναστεί
πως κάποιος θα τον αγαπάει, μέσα σ’ αυτά τ’ απειράριθμα σπίτια,
για να μπορέσει να κοιμηθεί και να μπορέσει να ξυπνήσει.
Μα ναι, λοιπόν, είχε φεγγάρι, θυμήθηκε που φωτιζόταν
ένα αυλάκι με στοργικά σαπουνόνερα.
 
UNIMPORTANT NEEDS
 
 
The houses were crowded one on top of the other
or face on face not seeing one another. The elbows
of the chimneys pushed one another in the dark. The
             bakery light
looked like a sigh let by the simple passing through
             the road.
A cat turned and looked behind. A man went into
his room. He discovered the peopled loneliness
of the city laid, under his blanket, on his metal bed.
While he was undressing he remembered that he
hadn’t notice whether the moon was up or not. The
volume of the houses got mixed in his memory like
cards in a closed, secret card game where all
the players had lost. And he had to imagine that
someone loved him, among the innumerable houses,
so he could be able to go to sleep and wake up.
Ah, yes, the moon was shining — he remembered,
since he noticed how the soap-water shone lovingly
            in the ditch.  
 

Ithaca 714

 Picture by Germain Droogenbroodt

Winter Evening

A mild winter evening
dressed in dark silk,
through the mist a star
glimmers, then sleeps.

The heart stirs briefly,
then it, too, grows calm:
It has become one
with the winter evening.

ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΗ ΕΣΠΕΡΑ

Ήρεμη χειμωνιάτικη εσπέρα

ντυμένη στα μεταξωτά

στη μέση λάμπει

ένα αστέρι προτού

πάει για ύπνο.

Τρέμει η καρδιά για λίγο

μετά ηρεμεί κι αυτή

σαν τη χειμωνιάτικη

εσπέρα.

Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη//Translated by Manolis Aligizakis

Juhan Liiv, Estonia (1864–1913)

Translation H. L. Hix