Odysseus Elytis

 

ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΙΑΝ ΑΧΤΙΔΑ

 

ΚΟΚΚΙΝΟ

 

Το στόμα που είναι δαίμονας μιλιά κρατήρας

Φαί της παπαρούνας αίμα του καημού

Που είναι μεγάλο κίμινο της άνοιξης

Το στόμα σου μιλάει με τετρακόσια ρόδα

Δέρνει τα δέντρα λιγώνει όλη τη γη

Χύνει μες στο κορμί την πρώτη ανατριχίλα.

 

Σπουδαία του δάχτυλου ευωδιά το πάθος μου πληθαίνει

Το μάτι μου ανοιχτό πονάει στ’ αγκάθια

Δεν είναι η βρύση που ποθεί των δυό στηθιών τα ορνίθια

Όσο το βούισμα της σφήκας στους γυμνούς γοφούς.

 

Δώστε μου την ουλή του αμάραντου τα μάγια

Της κλώστρας κοπελλιάς

Το αντίο, το έρχομαι, το θα σου δώσω

Σπηλιές υγείας να το πιούνε στην υγεία του ήλιου

Ο κόσμος θα `ναι ή ο χαμός ή το διπλό ταξίδι

Εδώ στου ανέμου το σεντόνι εκείστου απείρου τη θωριά

 

Βίτσα τουλίπα μάγουλο της έγνοιας

Σπλάχνο δροσάτο της φωτιάς

Θα ρίξω ανάσκελα το Μάη θα τον σφίξω στα μπράτσα μοτ

Θα τον δείρω τον Μάη θα τον σπαράξω.

 

 

 

VARIATIONS ON A SUNBEAM

 

RED

 

The mouth which is demon word crater

food of the poppy blood of anguish

which is the great cumin of spring

your mouth speaks with four hundred roses

beats the trees overwhelms the whole earth

pours the first shiver in the body

 

Great fragrance of the finger multiplies my passion

my open eye hurts on the thorns

it isn’t much the fountain that desires the two fowl-breasts

as the buzzing of a wasp on naked hips.

 

Give me the scar of amaranth the spells

of the girl who spins

the goodbye the I’m coming the I’ll give you

caves of health will drink it to the sun’s health

the world will be either the loss or the double voyage

here in the wind’s sheet there in the infinity’s gaze.

 

Cane tulip cheek of concern

cool offspring of fire

I’ll throw May on his back I’ll squeeze him in my arms

I’ll beat May I’ll tear him up.

 

 

Translated by Manolis Aligizakis

 

www.manolisaligizakis.com

 

HOURS of the STARS–Translated by MANOLIS ALIGIZAKIS

Centaur

Morning and the horses neigh
tied onto the froth of impenitent sea
rustle of naked leaves punished
leaves forty times lashed by the winds
climbs on the shoulder-blade of Sunday
and on the Pelion waters.
Here the blood of serpents poisons
the ripen languor of serenity
like rust the veins of marble and
time gathers the wings of ash
to debate with the blond gables
now that in the sleep of the olive tree
the spider forms its wrinkly netting.
In the fields the lustful sprouts
quiver and bathe
in the fountain of convulsion.

ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ
Πρωί καί χλιμιντρίζουν τ’ ἄλογα
σκοινιασμένα στούς ἀφρούς τῆς ἀμεταμέλητης θάλασσας.
Βουή ἀπό γυμνά φύλλα τιμωρημένα
μέ σαράντα ραβδισμούς στήν ἀγορά τῶν ἀνέμων
σκαρφαλώνει στήν ὠμοπλάτη της Κυριακῆς
καί τά νερά του Πήλιου.
Ἐδῶ σαρακώνει τῶν ἑρπετῶν ὁ ἰχώρας
τήν μεστή νωχέλεια τῆς γαλήνης
καθώς ἡ σκουριά τίς φλέβες τοῦ μάρμαρου.
Καί τά φτερά τῆς ἀθάλης συντάσσει ὁ καιρός
μέ τά ξανθά ἀετώματα νά ἀντιδικήσουν
τώρα πού στόν ὕπνο τῆς ἐλιᾶς
ἀνυφαίνει ἡ ἀράχνη ἕνα δίχτυ ρυτίδες.
Τῶν ἀγρῶν ὅλοι οἱ μίσχοι λάγνοι
σαλεύουνε καί λούζονται
στήν κολυμπήθρα τῶν σπασμῶν.

HOURS OF THE STARS, poetry by Dimitris Liantinis, translated by Manolis Aligizakis Libros Libertad, 2015

MANOLIS ANAGNOSTAKIS–ΜΑΝΩΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ

ΔΡΟΜΟΙ ΠΑΛΙΟΙ

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή.

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου
κι εγώ.

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες.

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε.

OLD STREETS

Old streets that I loved and I hated forever
where I walked under the shade of houses
inescapable nights of the return and the city: dead.

I discover my insignificant presence in every corner
wishing that at some time I meet you: lost ghost of my passion
and I.

As I, forgotten and idocile walked holding a flickering spark
in my wet palms.

And I walked in the night and I knew no one
and no one and no one knew me.

~Mετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη//Translated by Manolis Aligizakis

SECOND ADVENT OF ZEUS

ATHENA

Perplexed Athena gazed the sea

as if to say the balance of the world
was based upon it, fresh fountains
liberal and full of spring
like the palms
of the beardless poet
with reverence turned toward his heart

immense sea bearing gifts
in my endless wandering that
I discovered seeded fields
orchards with lemon trees
and grapevines ready
for the harvest

stars gracing rosy-cheeks
blue domes of temples
each in the arms of the other
words and dreamy images
hopeless this beauty
to escape

unless I again evoke Her spirit
logistical algorithm
Her divine intervention
a direction I was meant
to follow to the bitter end

until in the next room
they were already enjoying
the open bottle of champagne

ΑΘΗΝΑ

Η Αθηνά αντίκρυσε τη θάλασσα με απορία

σα να `λεγε εκεί βρισκόταν η ισορροπία
όλου του κόσμου, συντριβάνι
λεύτερο γιομάτο άνοιξη
σαν τις παλάμες
του αγένειου ποιητή στραμμένες
μ’ ευλάβεια στην καρδιά του

θάλασσα δώρα φορτωμένη
όταν μες στην ατέλειωτή μου
περιπλάνηση συνάντησα χωράφια
ολόσπαρτα, περβόλια λεμονιές
κληματαριές έτοιμες
για τον τρύγο

αστέρια στόλιζαν νεανικά μάγουλα
γαλάζιοι τρούλοι ένας
στην αγκαλιά του άλλου
λόγια κι ονειρικές εικόνες
ανέλπιδο απ’ την ομορφιά
ετούτη να ξεφύγω

εκτός κι αν το πνεύμα Της ξανά ανακαλούσα
ανύπαρκτος αλγόριθμος
η θεία Της παρέμβαση
κατεύθυνση που μου μέλλονταν
ν’ ακολουθήσω ώς το τέλος

ώσπου στο διπλανό δωμάτιο
με φυσαλίδες κι ευφροσύνη
οι άλλοι πίναν κιόλας τη σαμπάνια

~ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑ, συλλογή εν εξελίξει.
~SECOND ADVENT OF ZEUS, collection in progress

Constantine Cavafy-Poems/Translated by Manolis Aligizakis

THE CITY

You said: “I’ll go to another land, to another sea;
I’ll find another city better than this one.
Every effort I make is ill-fated, doomed;
and my heart —like a dead thing—lies buried.
How long will my mind continue to wither like this?
Everywhere I turn my eyes, wherever they happen to fall
I see the black ruins of my life, here
where I’ve squandered, wasted and ruined so many years.”
New lands you will not find, you will not find other seas.
The city will follow you. You will return to the same streets.
You will age in the same neighborhoods; and in these
same houses you will turn gray. You will always
arrive in the same city. Don’t even hope to escape it,
there is no ship for you, no road out of town.
As you have wasted your life here, in this small corner
you’ve wasted it in the whole world.

Η ΠΟΛΙΣ

Είπες «Θά πάγω σ’ άλλη γή, θά πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μιά πόλις άλλη θά βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μιά καταδίκη είναι γραφτή
κ’ είν’ η καρδιά μου—σάν νεκρός—θαμένη.
Ο νούς μου ώς πότε μές στόν μαρασμό αυτόν θά μένει.
Όπου τό μάτι μου γυρίσω, όπου κι άν δώ
ερείπια μαύρα τής ζωής μου βλέπω εδώ,
πού τόσα χρόνια πέρασα καί ρήμαξα καί χάλασα.»
Καινούριους τόπους δέν θά βρείς, δέν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θά σέ ακολουθεί. Στούς δρόμους θά γυρνάς
τούς ίδιους. Καί στές γειτονιές τές ίδιες θά γερνάς
καί μές στά ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στήν πόλι αυτή θά φθάνεις. Γιά τά αλλού—μήν ελπίζεις—
δέν έχει πλοίο γιά σέ, δέν έχει οδό.
Έτσι πού τή ζωή σου ρήμαξες εδώ
στήν κώχη τούτη τήν μικρή, σ όλην τήν γή τήν χάλασες.

“C. P. Cavafy-Poems”, Libros Libertad, 2008/Translated by Manolis Aligizakis
http://www.libroslibertad.ca

GEORGE SEFERIS-COLLECTED POEMS/Translated by Manolis Aligizakis

THRUSH

THE LIGHT

As the years go by
the judges who condemn you multiply;
as the years go by and you speak with fewer
voices,
you see the sun with different eyes;
you know that those who stayed behind, deceived you,
delirium of the flesh, the beautiful dance
that ends in nakedness.
Like when at night you turn in the empty road
suddenly you see the eyes of an animal shine
that have already vanished, thus you feel your own eyes.
you look at the sun, then you are lost in the dark;
the Doric chiton
that your fingers touched and it swayed like the mountains,
is a marble in the light, but its head lies
in darkness.

ΚΙΧΛΗ
ΤΟ ΦΩΣ

Καθώς περνούν τα χρόνια
πληθαίνουν οι κριτές που σε καταδικάζουν
καθώς περνούν τα χρόνια και κουβεντιάζεις με λιγώτερες
φωνές
βλέπεις τον ήλιο μ’ άλλα μάτια
ξέρεις πως εκείνοι που έμειναν, σε γελούσαν
το παραμίλημα της σάρκας, ο όμορφος χορός
που τελειώνει στη γύμνια.
Όπως, τη νύχτα στρίβοντας στην έρμη δημοσιά
άξαφνα βλέπεις να γυαλίζουν τα μάτια ενός ζώου
που έφυγαν κιόλας, έτσι νιώθεις τα μάτια σου,
τον ήλιο τον κοιτάς, έπειτα χάνεσαι μες στο σκοτάδι
ο δωρικός χιτώνας
που αγγίξανε τα δάχτυλά σου και λύγισε σαν τα βουνά
είναι ένα μάρμαρο στο φως, μα το κεφάλι του είναι στο
σκοτάδι.

~Γιώργου Σεφέρη-Άπαντα/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
~George Seferis-Collected Poems/Translated by Manolis Aligizakis

http://www.libroslibertad.ca

IMAGES OF ABSENCE-MANOLIS ALIGIZAKIS

CONFESSION

My confession was simple:
father, I said, I’m a sinner
the guilt of the universe sits
heavy on my chest
forgive me that I passionately loved
the bloomed hyacinth and
the flight swings of swallows
and my two greatest sins
my unmeasured love
for the laughter of the child
and the beggars who stood
with their extended hands
filled with good wishes

my confession was simple

straight to the Purgatory
the priest delivered his opinion

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Η εξομολόγησή μου ήταν απλή:
πάτερ, είπα, είμαι αμαρτωλός
η ενοχή όλης της Οικουμένης
βαραίνει πάνω στο στήθος μου
συγχώρεσέ με με πάθος
που αγάπησα το πέταγμα χελιδονιού
και τ’ ανθισμένο γιακίνθι
κι οι δυο χερότερές μου αμαρτίες
η υπερβολική μου αγάπη
για το γελάκι του παιδιού
και για του επαίτη τ’ απλωμένο χέρι
το γιομάτο καλοσύνης ευχές

η εξομολόγησή μου ήταν απλή

κατ’ ευθείαν στην Κόλαση
γνωμάτευσε ο ιερωμένος

~Images of Absence, Ekstasis Editions, Victoria, Canada, 2015

DIMITRIS LIANTINIS-HOUR OF THE STARS/Translated by Manolis Aligizakis

LYRA

Winds sharpen their teeth
onto the willingness of fruit
with their red lips
like next day’s dawn.
Boys raise their arms high up
to the rosy contour of the moon’s breast.

ΛΥΡΑ

Χαράζουν οἱ ἄνεμοι τά δόντια τους
στήν προθυμία τῶν καρπῶν
μέ τά χείλια τους κόκκινα
σάν τό ἑπόμενο ξημέρωμα.
Τ’ ἀγόρια σηκώνουν τά χέρια ψηλά
γιά τῆς σελήνης τό ροδοκάμπυλο στῆθος.

~Δημήτρη Λιαντίνη-Οι Ώρες των Άστρων/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
~Dimitris Liantinis-Hour of the Stars/Translated by Manolis Aligizakis

TASOS LIVADITIS-SELECTED POEMS

SILENT FACES

“Don’t go”, I say to him, but he had already started along with
the other convicts; he only left behind his hand that often held me
by the edge of the bridge; a sick horse was rotting away on the side
of the road and at night I would hear the weathervane helping it to
turn to the other side
I remembered the first night when we buried father — oh, how
I hated him for the role of the servant he played, opening our door
to the great darkness
forlornness and only the cracked walls made visible the horrible
silent faces we often pass by.
There I lived so lonely that I heard the other voices and when
night came the dead stole my blanket and lied outside the door
until the new day broke and the rooster’s call was crucified
over my body.

ΒΟΥΒΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

“Μή φεύγεις” του λέω, μα εκείνος είχε κιόλας ξεκινήσει με τους
άλλους καταδίκους, μου άφησε μόνο το χέρι του, που συχνά με
κράτησε στην άκρη της γέφυρας, ένα άρρωστο άλογο σάπιζε στην
άκρη του δρόμου, και τις νύχτες άκουγα τους ανεμοδείχτες που το
βοηθούσαν ν’ αλλάξει πλευρό,
θυμήθηκα το πρώτο βράδυ που θάψαμε τον πατέρα — πως τον
μισούσα γι’ αυτόν το βρόμικο ρόλο του υπηρέτη που έπαιξε, ανοί-
γοντας την πόρτα μας στο μεγάλο σκοτάδι,
ερημιά, και μόνο οι ραγισμένοι τοίχοι άφηναν να φαίνονται τα
φοβερά, βουβά πρόσωπα, που περνάμε κάποτε πλάι τους.
Εκεί έζησα τόσο μονάχος, που άκουσα τις άλλες φωνές, κι όταν
νύχτωνε, οι νεκροί μου κλέβαν την κουβέρτα και πλάγιαζαν έξω
απ’ την πόρτα, ώσπου ξημέρωνε και σταυρωνόταν πάνω μου το
λάλημα του πετεινού.

~Τάσου Λειβαδίτη-Εκλεγμένα Ποιήματα/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
~Tasos Livaditis-Selected Poems/Translated by Manolis Aligizakis
http://www.libroslibertad.ca
http://www.authormanolis.wordpress.com

Hour of the Stars/Οι Ώρες των Άστρων

ΛΕΩΝ

Οἱ λόχμες τῶν ἀξόδιαστων πόθων
καμαρώνουν τήν χήτη τοῦ λέοντα
τόν Αὔγουστο τόν σαραντάπηχο
ἐμπροστά στοῦ ἥλιου τό σπήλαιο
καί τίς ἁπλωμένες ἐλπίδες τῶν κήπων.

LEO

Thickets of unspent lust
admire the lion’s mane
during the forty yard August
before the cave of the sun and
the spread hope of the gardens

~Δημήτρη Λιαντίνη-Οι Ώρες των Άστρων/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
~Dimitris Liantinis-Hour of the Stars/Translated by Manolis Aligizakis