Dimitris Liantinis-Poems/Δημήτρη Λιαντίνη-Ποιήματα

ΚΡΙΟΣ

Ἀφήνει τόν νυσταγμένο κάμπο
νά καλαμίζει ἀσημένιες κλωστές
καί χαράζει μέ τ’ ἀκράνυχα τοῦ ποδιοῦ στά χαλίκια
πόσα μεσημέρια τόν εἶδαν
να συγυρίζει τό παπάζι ἀκριβῆς ὀδαλίσκης.
Μέσα στά ἰσόπεδα κυττάγματα
στούς ἀντίδικους ἀναπαημούς τῆς ἄλλης
πλαγιᾶς
στό χελιδόνισμα σκλαβωμένων νερῶν
καί στόν περιβολάρη τό χάρο.
Γιά λίγο παύει νά μηρυκάζει φύλλα σιωπῆς
καί ξεμακραίνοντας κομμάτι
ἀντροκαλιέται τόν ἴσκιο τῶν βράχων.

RAM

He leaves the sleepy plain
to wind silver threads and
with his toenails in the pebbles he incises
the noon hours they saw him
adjusting the hat of the pricy odalisque.
Between the equated glances
in the opposing quietness of the other
slope
in the swallowing of slave waters
and in the reaper Hades.
For a moment he stops and ruminates the silent leaves
and distancing himself a little
he challenges the shadow of the rocks like a brute.

~Δημήτρη Λιαντίνη-Οι Ώρες των Άστρων/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
~Dimitris Liantinis-Hour of the Stars/Translated by Manolis Aligizakis