CHTHONIAN BODIES, Paintings by Ken Kirkby poems by Manolis Aligizakis

HYMNIST

I evoke the Great Spirit
to descend to my essence
ally to my ethos and

I hymn the character of man who
suddenly sprang out of my body

the head of beast to decorate
with roses and carnations
with fragrance the Gates of Heaven

to open and enter barefoot
pure as in his dream
rascal of weather and song

as he was on Earth and
in the hatred of their primeval God
men of the boats who boasted
about their shallow knowledge

let them be satisfied in
their sweet ignorance and

let me dwell in my aloofness
lonely lover of the breeze
ΥΜΝΗΤΗΣ

Το Μεγάλο Πνεύμα επικαλούμαι
στο είναι μου να εισχωρήσει
σύμμαχος του ήθους μου

κι υμνώ το χαρακτήρα του ανθρώπου
που απ’ την ύπαρξή μου ανάβλυσε
την κεφαλή του κτήνους να κοσμίσει

με ρόδα και γαρύφαλλα
και μ’ ευωδία την Πύλη Παραδείσου
ν’ ανοίξει ο άνθρωπος ξυπόλητος να μπει

σαν και στο όνειρό του αγνός
παιγνίδι του καιρού και τραγουδιού
που έζησε πάνω στη Γη

και στο προαιώνειο μίσος του Θεού
φονιάδων που με καράβια ήρθαν
με την επιφανειακή τους γνώση
στην άγνοιά τους ας είναι ευτυχισμένοι

κι εγώ ας παραμείνω απόμακρος
μονιάς της αύρας εραστής

CHTHONIAN BODIES, paintings by Ken Kirkby, Poems by Manolis Aligizakis, Libros Libertad, 2015

EUROZONE PARTNERS AND GREECE

Greece is about to be completely dismantled and fed to profit-hungry corporations

The latest bailout has nothing to do with debt, but an experiment in capitalism so extreme that no other EU state would even dare try it.

 

by Nick Dearden

 

Greece is heading towards its third “bailout”. This time €86 billion is on the table, which will be packaged up by international lenders with a bundle of austerity and sent off to Greece, only to return to those same lenders in the very near future.

 

We all know the spiralling debt cannot and will not be repaid. We all know the austerity to which it is tied will make Greece’s depression worse. Yet it continues.

 

If we look deeper, however, we find that Europe is not led by the terminally confused. By taking those leaders at their word, we’re missing what’s really going on in Europe. In a nutshell, Greece is up for sale, and its workers, farmers and small businesses will have to be cleared out of the way.

 

Under the eye-watering privatisation programme, Greece is expected to hand over its €50 billion of its “valuable state assets” to an independent body under the control of the European institutions, who will proceed to sell them off. Airports, seaports, energy systems, land and property – everything must go. Sell your assets, their contrived argument goes, and you’ll be able to repay your debt.

 

But even in the narrow terms of the debate, selling off profitable or potentially profitable assets leaves a country less able to repay its debts. Unsurprisingly the most profitable assets are going under the hammer first. The country’s national lottery has already been bought up. Airports serving Greece’s holiday islands look likely to be sold onlong-term lease to a German airport operator.

 

The port of Pireus looks likely to be sold to a Chinese shipping company. Meanwhile, 490,000 square meters of Corfu beachfront have been snapped up by a US private equity fund. It has a 99-year lease for the bargain price of €23million. According to reporters, the privatisation fund is examining another 40 uninhabited islands as well as a massive project on Rhodes which includes an obligatory golf course.

 

Side-by-side with the privatisation is a very broad programme of deregulation which declares war on workers, farmers and small businesses. Greece’s many laws that protect small business such as pharmacies, bakeries, and bookshops from competition with supermarkets and big businesses are to be swept away. These reforms are so specific that the EU is writing laws on bread measurements and milk expiry dates. Incredibly, Greece is even being told to make its Sunday opening laws more liberal than Germany’s. Truly a free market experiment is being put into place.

 

On labour, pensions are to suffer rapid cuts, minimum wages are to be reduced and collective bargaining is to be severely curtailed while it is to become easier to sack staff. All of this is far more extreme that many of Greece’s “creditor” countries have implemented themselves. Changes to tax includes a massive hike to that most regressive of taxes VAT, on a wide range of products.

 

Of course, reforms in some areas of Greece’s economy might be a good idea, and indeed Syriza came to power promising to make serious reforms in, for instance, taxation and pensions. But what is being imposed by the lending institutions is not a series of sensible “reforms”, but the establishment and micromanagement of radical ‘free market’ economics.

 

The privatisation and deregulation bonanza opens vast new swathes of Greek society to areas where big business has never been able to set foot before. The hope is that this will generate big profits to keep big business growing, as well as providing an extreme model of what might be possible throughout Europe. Although what’s even more distasteful than the hypocrisy of European leaders forcing policies onto Greece that they themselves have not dared to argue for in their own countries, is the cynicism of those same leaders imposing policies that will benefit their own country’s corporations.

 

The intensity of the restructuring programme currently being agreed for Greece should dispel any lingering notion that this is a well intentioned but misguided attempt to deal with a debt crisis. It is a cynical attempt to set up a corporate paradise in the Mediterranean, and must be resisted at all costs.

 

Source:

 

http://dithen2010.blogspot.ca/

 

http://www.independent.co.uk/voices/comment/greece-is-about-to-be-completely-dismantled-and-fed-to-profithungry-corporations-10452068.html

AUSTERITY MEASURES

The only reason the EU would force Greece to leave the euro is to punish it
Date: July 2, 2015 – 12:34AM
~ Clive Crook
In my more than 30 years writing about politics and economics, I have never before witnessed such an episode of sustained, self-righteous, ruinous and dissembling incompetence — and I’m not talking about Alexis Tsipras and Syriza. As the damage mounts, the effort to rewrite the history of the European Union’s abject failure over Greece is already underway. Pending a fuller post-mortem, a little clarity on the immediate issues is in order.
On Monday, European Commission President Jean-Claude Juncker said at a news conference that he’d been betrayed by the Greek government.

A woman passes a banner supporting the No vote to the upcoming referendum in Athens. Photo: AP
The creditor institutions, he said, had shown flexibility and sought compromise. Their most recent offer involved no wage cuts, he emphasised, and no pension cuts; it was a package that created “more social fairness”. Mr. Tsipras had misled Greeks about what the creditors were asking. The talks were getting somewhere. Agreement on this package could have been reached “easily” if Mr. Tsipras hadn’t collapsed the process early on Saturday by calling a referendum.
What an outrageous passel of distortion. Since these talks began five months ago, both sides have budged, but Mr. Tsipras has given vastly more ground than the creditors. In particular, he was ready to accede to more fiscal austerity — a huge climb-down on his part. True, the last offer requires a slightly milder profile of primary budget surpluses than the creditors initially demanded; nonetheless, it still calls for severely (and irrationally) tight fiscal policy.
In contrast, the creditors have refused to climb down on the question of including debt relief in the current talks, absurdly insisting that this is an issue for later. On Tuesday, Mr. Tsipras made his most desperate attempt yet to bring the issue forward.
Far from expressing any desire to compromise, dominant voices among the creditors — notably German Finance Minister Wolfgang Schaeuble, who often seemed to be calling the shots — have maintained throughout that there is nothing to discuss. The program already in place had to be completed, and that was that.
Yes, the program had failed. No, it wouldn’t achieve debt sustainability. Absolutely, it was pointlessly grinding down Greek living standards even further. What did that have to do with it?
Juncker says the last offer made no demand for wage cuts. Really? The offer says the “wage grid” should be modernised, including “decompressing the [public sector] wage distribution”. On the face of it, decompressing involves cuts. If the creditors were calling for public-sector wages to be decompressed upward perhaps they should have made this clear. Regardless, the increases in value-added taxes demanded by the creditors mean lower real wages, public and private alike. As for no pension cuts, the creditors called for phasing out new early-retirement penalties and the so-called social solidarity payment for the poorest pensioners. Those are cuts.
The creditors called for a lot else, too. Remember that the Greek economy is on its knees. Living standards have collapsed and the unemployment rate is 25 per cent. Now read the offer document, and see if you think the advance in “social fairness” that Juncker stressed at his news conference shines through.
But I haven’t mentioned the biggest distortion of all. Noticing for the first time that Greece has EU citizens within its borders, Juncker addressed them directly on the subject of the July 5 referendum. Greeks will be asked whether they accept the offer presented by the creditors – an offer, by the way, that the creditors say no longer stands. “No [to the offer that no longer exists] would mean that Greece is saying no to Europe,” Juncker explained. President Francois Hollande of France clarified: The vote would determine “whether the Greeks want to stay in the euro zone”.
Nonsense. There’s no doubt that Greeks want to stay in the euro system – though I find it increasingly difficult to see why. If Greece leaves the system, it won’t be because Greeks decide to leave; it will be because Europe decides to kick them out.
This isn’t just semantics. There’s no reason, in law or logic, why a Greek default necessitates an exit from the euro. The European Central Bank pulls this trigger by choosing – choosing, please note – to withhold its services as lender of last resort to the Greek banking system. That is what it did this week. That is what shut the banks and, in short order, will force the Greek authorities to start issuing a parallel currency in the form of IOUs.
A truly independent European Central Bank, willing to do whatever it takes to defend the euro system, could have announced that it would keep supplying Greek banks with liquidity. If the Greek banks are deemed in due course to be insolvent (which hasn’t happened yet), that doesn’t have to trigger an exit, either. Europe has the wherewithal and a bank-rescue mechanism that would allow the banks to be taken over and recapitalized. These options are foreclosed because the supposedly apolitical European Central Bank has let Europe’s finance ministers use it as a hammer to extract fiscal concessions from Greece.
Nobody ever imagined that a government default in Europe would dictate ejection from the euro zone. The very possibility would have been correctly recognized as a fatal defect in the design of the system.
If the Greeks vote no, a Greek exit is a possible and even likely consequence. But if it happens, the reason won’t be that Greece chose to go. The reason will be that the European Union and its politicized central bank chose to inflict exit as punishment.

~ Copyright © 2015 Fairfax Media

NOSTOS and ALGOS (Nostalgia)

FIRES

Ancient fires burning
still inside the temples
outside the porticos,

center of the agora
where an eloquent poet once

orated verses before
the paranoid oligarchy
expelled him from the city

images come to us
and nothing has really

changed over eons
except the invention

of bullets to speed
the process of apathy

ΦΩΤΙΕΣ

Προαιώνιες φωτιές καίουν
μέσα στους ναούς
κι έξω στα περιστύλια

και στο κέντρο της αγοράς
που κάποτε ο εύγλωτος ποιητής

πρίν τον εξωστρακίσει
η παρανοϊκη ολιγαρχία
απάγγελνε αιθέριες στροφές.

Εικόνες που έρχονται στη μνήμη
και τίποτα δεν έχει αλλάξει

μέσα στούς αιώνες
παρα η εφεύρεση της σφαίρας

που με ταχύτητα φωτός
κοσμει τη γενικήν απάθεια

~ Nostos and Algos, Ekstasis Editions, Victoria, BC, 2012
~ Φυλλορροές, ΕΝΕΚΕΝ, Θεσσαλονίκη, 2013

Τάσου Λειβαδίτη-Εκλεγμένα Ποιήματα/Tasos Livaditis-Selected Poems

ΜΙΑ ΚΟΙΝΗ ΚΑΜΑΡΑ

Ανέβαινα απ’ ώρα τη σκάλα, μου άνοιξε μια γριά με μια μαύρη
σκούφια, “εδώ έχουν πεθάνει πολλοί” μου λέει “γι αυτό ό,τι κι αν
πεις δεν ακούγεται”, τότε είδα κάποιον που σερνόταν κάτω απ’ τον
καναπέ, “τί ψάχνει;” ρώτησα, “ο Χριστός” μου λέει “θα `ρθει κι
άλλες φορές”, η γυναίκα έριχνε τα χαρτιά, τρόμαξα καθώς είδα το
χέρι της ν’ ανεβαίνει, “θα χάσεις πολλές φορές το δρόμο” μου λέει,
“μα πώς θα τον χάσω” της λέω “εγώ είμαι ανήπηρος και δεν περ-
πατάω, άλλος σέρνει το καροτσάκι”, “κι όμως θα τον χάσεις” μου
λέει, “είσαι μια πουτάνα” της λέω “να με ταράζεις άγιον άνθρωπο
—κι εσύ, αφού κανένας δε σε θέλει, γιατί κουνιέσαι;”, “δεν κουνιέ-
μαι εγώ” μου λέει “το καντήλι τρέμει”, την λυπήθηκα, “σε ξέρω”
τής λέω “δέν αποκλείεται, μάλιστα, να `χουμε ζήσει πολύν καιρό
μαζί”, η ώρα ήταν επτά ακριβώς, κοίταξα το ρολόι μου κι έδειχνε
κι εκείνο το ίδιο, “τώρα αρχίζει” σκέφτηκα με απόγνωση, κι η
γριά με συρτά βήματα πήγε και μαντάλωσε την πόρτα.

A COMMON ROOM

I was going up the stairs for a while when an old woman with a black
hood opened the door “everyone has died here” she says to me
“whatever you say nobody listens”; then I saw someone crawling
under the sofa “what is he looking for?” I asked “Christ” she says to me
“will come a few more times”; the woman started to read the cards
I was scared when I saw her hand pointing at me “you will lose
your way many a time” she says to me “how can I lose it” I say
“I’m crippled, I don’t walk, someone else pulls the cart”, “you will still
lose it”, “you are a whore” I say to her “and you disturb me, a holy man
—and you, if no one wants you why do you tease me?”, “I don’t tease
you, it’s the candle that flickers”; I felt sorry for her. “I know you”
I say to her “in fact it’s possible that we lived together long time ago”
the time was exactly seven o’clock; I looked at my watch and it showed
the same time “now she’ll start again” I thought in despair and
the old woman with slow steps went and locked the door.

~Τάσου Λειβαδίτη-Εκλεγμένα Ποιήματα/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
~Tasos Livaditis-Selected Poems/Translated by Manolis Aligizakis
http://www.libroslibertad.ca

C. P. Cavafy/Translated by Manolis Aligizakis-Κ. Π. Καβάφη/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ

—Τί περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;

Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.

—Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;
Τί κάθοντ’ οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τί νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.

—Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη
και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχτεί
τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.

—Γιατί οι δυο μας ύπατοι κ’ οι πραίτορες εβγήκαν
σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες
γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους
και δαχτυλίδια με λαμπρά, γυαλιστερά σμαράγδια
γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
μ’ ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλισμένα;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα
καί τέτοια πράγματα θαμπόνουν τους βαρβάρους.

—Γιατί κ’ οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα
Κι αυτοί βαρυούντ’ ευφράδειες και δημηγορίες.

—Γιατί ν’ αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κι η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τί σοβαρά που εγίναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ’ η πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;

Γιατί ενύχτωσε κ’ οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.

 

WAITING FOR THE BARBARIANS

—What are we waiting for, gathered in the agora?

The barbarians are to arrive today.
—Why such inactivity in the Senate?
Why do the senators sit and pass no laws?

Because the barbarians will arrive today.
What laws should the senators pass?
When the barbarians come they will pass laws.

—Why did our emperor wake up so early
and sits by the city’s main gate
on the throne, officially, wearing his crown?

Because the barbarians will arrive today.
And the emperor is waiting to receive
their leader. In fact, he’s prepared
a declaration for him. In it he wrote
a lot of titles and honorable names.

—Why have our praetors and two consuls come out
today in their red, embroidered togas?
Why do they wear bracelets with so many amethysts
and rings with richly glittering emeralds;
why they carry expensive canes today
superbly decorated in silver and gold?

Because the barbarians will arrive today;
and such things dazzle the barbarians.

—Why don’t the famous orators come as usual
to make their speeches and have their say?

Because the barbarians will arrive today;
and they are bored by eloquent oratory.

—Why have this sudden anxiety and confusion?
(The faces, how solemn they have become.)
Why do the streets and the plazas empty so quickly
why is everyone returning home deep in thought?

Because night has arrived and the barbarians haven’t come.
A few travelers, just in from the borders,
say the barbarians no longer exist.

And what will become of us without them?
Those people were a kind of solution.

Κωνσταντίνου Καβάφη/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
Constantine Cavafy/Translated by Manolis Aligizakis

Η Αρχαία μας Κληρονομιά ~Δημήτρη Καραλή Mar/6/2012

Μπορεί πλαστουργός να έπλασε την ανθρωπότητα, αλλά ήταν οι Αρχαίοι Έλληνες όμως που την τελειοποίησαν γλωσσικά, επιστημονικά, πολιτιστικά, διανοητικά, συνταγματικά, καλλιτεχνικά και πνευματικά. Πριν από αυτούς η ανθρωπότητα ήταν απολίτιστη και βάρβαρη, ανήμπορη να συζεί ομαδικά με ελεύθερο δημοκρατικό πολίτευμα.

Φαίνεται μάλλον o Δίας γνώριζε την ικανότητα των Αρχαίων μας προγόνων να εκπολιτίζουν την ανθρωπότητα σωστά και τους ανέθεσε να τελειοποιήσουν το μεγάλο έργο του. Η αξιοζήλευτη πολιτιστική, καλλιτεχνική και πνευματοδιανοητική τους προσφορά είναι τόσο τεράστια, που αναρωτιέται κανείς σήμερα! Μήπως ήταν άραγε διαλεγμένη γενιά που ανάπλασε την ανθρωπότητα τόσο εκθαμβωτικά; Κοιτάζοντας γύρω στον Ελλαδικό μας χώρο σήμερα, σαστιζόμαστε με την σπάνια ομορφιά που άφησαν πίσω.

Θυμάμαι όταν στάθηκα για πρώτη μου φορά μπροστά στον Παρθενώνα στα τέλη της δεκαετίας του πενήντα (50) κι ένοιωσα ένα ψυχικό ρίγος μέσα μου σαν τον στοχαστή ‘Renan’.  Παρά την τεράστια καταστροφή που υπέστη το θεανθρώπινο αυτό δημιούργημα ανά των αιώνων, εντούτοις αισθάνθηκα την ομορφιά του να παραμένει ακόμα άτρωτη μέχρι και σήμερα.

Σωστά ο Ruskin αποκάλεσε τον Παρθενώνα “immortal memorial of beauty” (αθάνατο μνημείο της ομορφιάς).

Ο Περικλής έλεγε ότι «Ο Παρθενώνας χαιρετά το πνεύμα και αγαλλιάζει τα μάτια και τις ψυχές του κόσμου καθημερινά».

Πλημμύρισα από απερίγραπτη χαρά και συγκίνηση βλέποντας μπροστά μου ένα τέτοιο σπάνιο ανθρωπινό δημιούργημα. Εκστατικός και έκθαμβος επαναλάμβανα νοερά τα λόγια του ‘Renan’.

«Όλος ο κόσμος τώρα, μου φαίνεται βάρβαρος μπροστά στο Ιερό τούτο μεγαλείο. Η ανατολή με την επιδεκτική απατηλή της τέχνη και η Ρωμαϊκή πιθηκομίμηση του Ελληνικού πολιτισμού, δεν μπορούν να συγκριθούν ούτε με μια πέτρα μπροστά στο μεγαλείο τούτο που ονομάζεται Παρθενώνας».

Ο Παρθενώνας, είναι το μοναδικό τέλειο δόγμα σήμερα στην υφήλιο που δεν έχει ούτε έναν άπιστο. Δεν εύρισκα κατάλληλη λέξη τη στιγμή εκείνη να εκφράσω την εσωτερική μου αίσθηση κοιτάζοντας το Ιερό τούτο δημιούργημα.

Η Αττική με την αιθέρια της λάμψη και τα αψηλά της κυπαρίσσια, συνδέονταν αρμονικά με το Ακροπόλειο μεγαλείο. Αποστομώθηκα ακαριαίως, λες και αντίκριζα ζωντανή την Θεότητα μπροστά μαρμαροντυμένη να αγγίζει γαλήνια την ψυχή μου.

Ο Πλατωνικός ορισμός για την τέλεια ομορφιά περιγράφεται ως:

«η λάμψη της αλήθειας»

Ο Παρθενώνας νομίζω έχει κάτι παραπάνω από αρχιτεκτονική ομορφιά, είναι η πλησιέστερη αποκάλυψη της Θεότητας στην ανθρωπότητα μέχρι σήμερα. Το Ακροπόλειο θαύμα δημιούργησε περισσότερο δέος μέσα μου, ακόμα κι απ’ τα άστρα στην Ναμίμπια έρημο όταν τα πρωτοαντίκρισα μονάχος κάποτε.

Οι αθάνατοι δημιουργοί της, Καλλικράτης, Ικτίνος και Φειδίας, δεν ήταν απλώς αξιόλογοι Αθηναίοι καλλιτέχνες, αλλά και σπάνιοι υπερφυσικοί δημιουργοί. Μια απερίγραπτη αγαλλίαση με περιτύλιξε ολόψυχα κοιτάζοντας τον Παρθενώνα που πουθενά αλλού δεν την αισθάνθηκα τόσο παρόμοια. Αναρωτιόμουν με πίκρα και απορία! Πώς τόλμησαν οι Τούρκοι να μετατρέψουν το παρθένο αυτό κτίσμα σε μπαρουτοθήκη, οι Βενετσιάνοι να τον βομβαρδίσουν, οι Άγγλοι να τον λεηλατήσουν και οι Χριστιανολάτρες να τον μετατρέψουν σε δογματική τους εκκλησιά; (παναγία Αθηνιώτισα). Πώς αποφάσισαν τόσο άπονα και βάρβαρα να καταστρέψουν ένα τέτοιο σπάνιο μαγαλοδημιούργημα που χρειάστηκαν πάνω από (10) χρόνια για να αποπερατωθεί;

Σταμάτησα την αναπνοή μου για λίγο να αφουγκραστώ τη γαλήνη και την αρμονία τριγύρω μου, «Α…..! τι εκθαμβωτικό δημιούργημα» μουρμούρισα με πρωτόγνωρη ευτυχία. Δίκαιο είχε κάποτε ο Ψυχάρης όταν φώναξε αντικρίζοντας τον Παρθενώνα για πρώτη του φορά.

«Δεν με νοιάζει να πεθάνω τώρα, λέει, αφού είδα τον Παρθενώνα και την Αθήνα».

Εδώ έμαθε γράμματα, λεπτές τέχνες και πολιτισμό ολόκληρη η Ευρώπη. Εδώ διδάχτηκαν δημοκρατία, φιλοσοφία, ποίηση, θέατρο, πνευματισμός, γλώσσα, μουσική και αθλητισμός.

Τον ουρανό τούτο π’ αγναντεύω τώρα, τον κοίταζαν κάποτε και οι Περικλής, Θεμιστοκλής, Αναξαγόρας, Σωκράτης, Πλάτωνας, Αριστοτέλης, Αντισθένης, Ζήνωνας και τόσα άλλα βαθύστοχα μυαλά της τότε Αθηναϊκής κοινωνίας.

Ξαναστοχάστηκα αναρωτώντας μέσα μου, πως θα ‘ταν άραγε η ανθρωπότητα σήμερα χωρίς την Αρχαία Ελληνική πολιτιστική κληρονομιά; «Ότι κινείται στον Πλανήτη σήμερα…», λέει ο Άγγλος Πλατωνιστής Thomas Taylor, «…έχει τις ρίζες του στη αρχαία Ελλάδα».

Αλφάβητο, γραμματική, μαθηματικά, γεωμετρία, αρχιτεκτονική, γλυπτική, αστρονομία, φυσική, δημοκρατία, μουσική, θέατρο, φιλοσοφία, ποίηση, αθλητισμό, υγιεινή και ότι άλλο αξιόλογο παρέλειψα μαζί.

Για κάθε καινούργια ανακάλυψη σήμερα στην υδρόγειο, τρέχουν όλοι τους στην Ελληνική γλώσσα να βρουν κατάλληλη λέξη που να ταιριάζει στην εφευρεσή τους.

Η Ελληνική γλώσσα, είναι μοναδική νουνά στον κόσμο που βαφτίζει κάθε καινούργια επιστημονική ανακάλυψη εδώ και 3000 χρόνια.

Ουαί κι αλίμονο εάν τολμήσει κανείς να βγάλει την Ελληνική γλώσσα στο περιθώριο.  Θα μείνει η ανθρωπότητα γλωσσική φαφούτα και ακατανόητη. Χωρίς τις Ελληνικές προθέσεις, ανά, κατά, δια, μετά, υπέρ, αντί, συν, προ, παρά, περί, από, υπό, εις, δις και πολλές άλλες, η ανθρώπινη σκέψη θα ‘ταν χαώδες και υποανάπτυκτη επικοινωνιακά. Εάν η Ελληνική γλώσσα τελειοποιήθηκε απ’ τον άνθρωπο, τότε η Ελληνική γλώσσα σαν ανταμοιβή, τελειοποίησε τον άνθρωπο.

Είναι η μόνη αλγεβρική γλώσσα στον κόσμο με απόλυτη ακρίβεια. Παίρνοντας ένα ρήμα σαν το βάλλω, παραδείγματος χάριν, ανεβάζομε, κατεβάζουμε διαιρούμε και πολλαπλασιάζομε αλγεβρικά την εκφρασή μας.

Προσθέτοντας μπροστά διάφορες προθέσεις, όπως, εισ-βάλλω, δια-βάλλω, ανά-βάλλω, προ-βάλλω, κατά-βάλλω, μετά-βάλλω, υπέρ-βάλλω, συν-βάλλω, υπό –βάλλω, από-βάλλω κ.τ.λ. – επεκτείνουμε τη νοητική μας φαντασία πέρα απ’ την αρχική μας σκέψη.

Πώς θα εκφράζονταν οι Άγγλοι σήμερα χωρίς τις Ελληνικές προθέσεις, anti-biotic, cata-bolism, ana-bolism, hyper-market, sym-biotic, hypo-thetic, pro-gnosis, dia-gnosis κτλ.

Κοιτάζοντας την Αριστοτελική λέξη «εντελέχεια», που σημαίνει, έμφυτη τάση για την τελειότητα, είναι αδύνατο να μεταφραστεί με αντίστοιχη λέξη σε άλλη γλώσσα. Θα χρειαστούν πολλές σειρές με πολλά παραδείγματα για να αποδώσουν κάποια πλησιέστερη έννοια.

Διαβάζουμε και ακούμε πολλά για την λαμπρή τούτη γενεά που λέγονταν ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, αλλά πολύ λίγοι αντιλαμβάνονται το τεράστιο μεγαλείο τους. Μας φαίνονται σαν αστραπιαίο όνειρο χωρίς καμιά συνέχεια και τους αλαργοκοιτούμε σαν ένα ιστορικό παραμύθι. Κανείς πια δεν μιλάει ανοικτά για αυτούς χωρίς να παρεξηγηθεί για λοξός, εκκεντρικός και ονειροπόλος χαρακτήρας. Θεωρείται σαν ένας ξεπερασμένος νεκρός πολιτισμός, που μόνο λίγοι αφελείς ασχολούνται ποια με αυτόν.

Ποιος προσπάθησε να τον εξοντώσει άραγε ( ευτυχώς όμως μάταια); Ποιος γκρέμισε ναούς, σπάνια αγάλματα, έκαψε βιβλία, αφόρισε φιλοσόφους, έκλεισε φιλοσοφικές σχολές, ιερά μυστήρια, ολυμπιακούς αγώνες και αναθεματίζει ακόμη και σήμερα την αρχαία Ελληνική φιλοσοφία ως προϊόν του σατανά;

Είναι λυπηρό να βλέπει κανείς τον σημερινό Έλληνα αδιάφορο για την ένδοξη κληρονομιά του, διαβαίνοντας ασυγκίνητος μπροστά στα λιγοστά λεηλατημένα ιερά ερείπια που του απέμειναν πίσω.

Θυμάμαι τον Νίκο Καζαντζάκη όταν πρώτο-επισκέφτηκε τα αρχαία τοπία του Μουριά στη δεκαετία του πενήντα, ρώτησε την γυναίκα αρχειοφύλακα που φύλαγε εκεί τα ιερά κειμήλια.

-Τι είναι όλα τούτα εδώ που φυλάς, κυρά μου; την ρωτάει λακωνικά ο Καζαντζάκης,

-Α!… παλιόπετρες είναι χριστιανέ μου και τίποτε άλλο, απαντά η μεσόκοπη αρχειοφύλακας.

– Γιατί τότε έρχονται όλοι αυτοί οι ξένοι εδώ;, ξαναρωτά ο Καζαντζάκης.

– Α! κουτόφραγκοι είναι όλοι χριστιανέ μου, του απάντησε πάλι ήρεμα.

– Πόσα χρόνια είστε φύλακας εδώ κυρά μου; Την ξαναρωτά ο Καζαντζάκης. Είκοσι (20) χρόνια…, απαντά αυτή περήφανα.

– Μυστήριο πράμα! μουρμουρίζει ο Καζαντζάκης, είκοσι ολόκληρα χρόνια να κοιμάται παρέα με τους θεούς και να μην το πάρει ακόμα χαμπάρι…!

Δεν θα ήταν χρήσιμο άραγε εάν τα Ελληνικά σχολεία σήμερα πληροφορούσαν με περισσότερο ιερό ζήλο τους νέους μας για την αρχαία τους κληρονομιά, αντί να ξοδεύουν τεράστιο χρόνο να διδάξουν στα παιδιά μας το Εβραϊκό ψευδο- torah; Κάθε Ελληνόπουλο σήμερα πρέπει να γνωρίζει και την τελευταία ιστορική πέτρα και ιδέα που άφησαν πίσω οι προγονοί τους σαν ανεκτίμητο θησαυρό τους. Έτσι μόνο θα ξυπνήσομε τον πόθο των παιδιών μας να αγαπήσουν και να μιμηθούν την ένδοξη Αρχαία μας κληρονομιά. Μόνο με γνώση, συνείδηση, σεβασμό και αγάπη για την ένδοξη ιστορία μας, μπορούμε να ελπίζομε για κάποιο λαμπρότερο αύριο από τις μελλοντικές γενιές μας.

~Δημήτρης Καραλής, Νότιος Αφρική, @ All Rights Reserved Worldwide

www.diasporic.org