George Seferis//Γιώργος Σεφέρης

 

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΙΘ’

Κι άν ο αγέρας φυσά δε μας δροσίζει
κι ο ίσκιος μένει στενός κάτω απ’ τα κυπαρίσσια
κι όλο τριγύρω ανήφοροι στα βουνά,

μας βαραίνουν
οι φίλοι που δεν ξέρουν πια πώς να πεθάνουν.

 

MYTHISTOREMA XIX

Although the wind blows it doesn’t freshen us
and the shade is narrow under the cypresses
and all around uphill paths to the mountains;

they weigh heavy on us
the friends who don’t know how to die anymore.

~GEORGE SEFERIS-COLLECTED POEMS, translated by Manolis Aligizakis, Libros Libertad, Vancouver, Canada, 2012

TAKIS VARVITSIOTIS–ΤΑΚΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ

POSTSCRIPT
When time comes for the final departure
don’t be sad, my friends
don’t be sad

the wind will blow
loaded with fallen leaves
forgotten voices

pass by silently
through the frozen window
that opens to the night
harsh night
harshest of all the winds
more empty than absence

your tenderness will be the softest
and the kiss of love
will light your way

when time comes for the final departure
don’t be sad my friends
don’t be sad

let your smile travel
from lips to lips

Translated by Manolis Aligizakis
http://www.authormanolis.wordpress.com

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

Όταν έρθει η ώρα της αναχώρησης
Μη λυπηθείτε φίλοι μου
Μη λυπηθείτε
Θα πνεύσει ένας άνεμος φορτωμένος
Νεκρά φύλλα
Φωνές λησμονημένες
Αθόρυβα θα περάσετε
Το παγερό παράθυρο
Που ανοίγει προς τη νύχτα
Νύχτα σκληρή
Πιο τρομερή κι απ’ όλους τους ανέμους
Πιο άδεια κι απ’ την απουσία
Θα ’ναι βαθιά η τρυφερότητά σας
Και το φιλί της αγάπης
Θα σας φωτίσει
Όταν έρθει η ώρα της αναχώρησης
Μη λυπηθείτε φίλοι μου
Μη λυπηθείτε
Ας ταξιδέψει το χαμόγελό σας
Από στόμα σε στόμα
Source: http://www.thepoetsiloved.wordpress.com

From the collection “Leaves of Sleep”, 1949 by Takis Varvitsiotis
Από τη συλλογή Φύλλα ύπνου (1949) του Τάκη Βαρβιτσιώτη
Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Τάκης Βαρβιτσιώτης, Ποιήματα 1941-2002 (2003)
Translatum: Poetry of Thessaloniki / Τάκης Βαρβιτσιώτης

George Seferis-Collected Poems/Translated by Manolis Aligizakis

 

MYTHISTOREMA

II

One more well inside a cave.
At other times it was easy for us to draw up idols and
ornaments
to please some friends who were still loyal to us.
The ropes have broken; only the grooves on the
well’s lip
remind us of our past happiness
the fingers on the well’s lip, as the poet put it.
The fingers feel the coolness of the stone, a little
that the body’s heat prevails over it
and the cave gambles its soul and loses it
every moment, filled by silence, without a drop of water.

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ
Ακόμη ένα πηγάδι μέσα στη σπηλιά.
άλλοτε μας ήταν εύκολο ν’ αντλήσουμε είδωλα και
στολίδια
για να χαρούν οι φίλοι που μας έμειναν ακόμη πιστοί.

Έσπασαν τα σκοινιά, μονάχα οι χαρακιές στου πηγαδιού
το στόμα
μας θυμίζουν την περασμένη μας ευτυχία:
τα δάχτυλα στο φιλιατρό, καθώς έλεγε ο ποιητής.
Τα δάχτυλα νιώθουν τη δροσιά της πέτρας λίγο
κι η θέρμη του κορμιού την κυριεύει
κ’ η σπηλιά παίζει την ψυχή μας και την χάνει
κάθε στιγμή, γεμάτη σιωπή, χωρίς μια στάλα.

~George Seferis-Collected Poems, translated by Manolis Aligizakis
~Γιώργου Σεφέρη, Άπαντα, μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
http://www.libroslibertad.ca