HOURS OF THE STARS

EROTIC IDOL

Now the secret hour of our voice
empties the skies and
the morning bread
into our hands

now we forget the crosses
and the serene courtyard
and the decree
of the Delphic Cybil

foreign and deaf at the faucets
that flow in the veins of Creation
deaf and foreign to the brotherly
complicity under the tent

ΕΙΔΩΛΟΝ ΕΡΩΤΙΚΟΝ

Τώρα κενώνει τους ουρανούς
στά χέρια μας καί τῆς πρωίας
τόν ἄρτο, τῆς μυστικῆς
ὥρας ἡ φωνή.

Τώρα ξεχνᾶμε τούς σταυρούς
καί την αυλή τῆς ἡσυχίας
καί τῆς Σιβύλλας τῆς Δελφικῆς
τήν περγαμηνή.

Κουφοί καί ξένοι στούς κρουνούς
πού κυλᾶνε στίς φλέβες τῆς Δημιουργίας,
κουφοί καί ξένοι στῆς ἀδελφικῆς
συνεργίας τή σκηνή.

~ HOURS OF THE STARS, by Dimitris Liantinis, translated by Manolis Aligizakis,
Libros Libertad, 2015

Dimitris Liantinis-Hour of the Stars

ΛΑΓΩΟΣ

Τῶν ἱερῶν Ἀγρυπνιῶν στον ναό τῆς Κοίμησης.
Τό μάτι του ξανοιγόταν ἀχάραγο γυαλί
πού νά τό λιμπιστεῖ ἡ Ἄρτεμη κάτοπτρο.
Μεσάνυχτα λάβαιναν μέσα του σχῆμα
τά ἀργυρά νομίσματα τῆς ἀστροφεγγιᾶς
τό δάσος νά πίνει μία – μία τίς ὧρες
κι ὅσες θησαύριζε θημωνιές μέ ὀνείρατα
ἡ σιωπή γαλαθηνή.
Μόνον ὅταν στήν ἄκρη του κλεφτά
χαράχτηκε τό εἴδωλο ἑνοῦ ρήσου πλουμιάρη
ἐπικράνθη ὁ ἄνεμος.
Ἔσπασε ξερά ἡ λαμπήθρα τοῦ ὕπνου
κι ἄστραψε στό σκοτάδι ὁ κόσμος.

RABBIT

During the Holy Vigils at the church of Dormition
his open eyes resembled unscratched glass
that Artemis would wish as mirror.
At midnight the silver coins of starry sky
took shape in his viscera
the forest drank the hours one by one
and all the haystacks treasures of dreams
silence suckled.
But when the idol of the red golden hair
appeared on its side
the wind was embittered.
The dry iris of the day shuttered
and the world shone in the darkness.

~Δημήτρη Λιαντίνη-Οι Ώρες των Άστρων/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
~Dimitris Liantinis-Hour of the Stars/Translated by Manolis Aligizakis

Share this:

Evening Vesper

In limpid mirror let me

see my idol fresh off

the evening’s vesper

imperceptible touch

dreamy incline of thought

pasted on plain sight

eulogy flying over my head

to meet my likeness

in two worlds

which the real

which the idol

the identical twins we must be—

upper world where we fly

underworld where we dwell

step by step where we learn

its girth and birth where one

plus one always equals oneness

Ύμνος Εσπέρας

Στο διάφανο καθρέφτη άσε με  να δώ

το είδωλό μου φρέσκο στον ύμνο

της εσπέρας, ανεπαίσθητο άγγιγμα,

ονειρεμένη σκέψη ανυψωμένη,

και κολλημένη σε απλή ματιά

ευλογία που πετά πάνω απ’ το κεφάλι μου

να βρει το ομοίωμά μου

δυο κόσμοι, ποιος ο αληθινός

και ποιο το είδωλο

μονωογενείς δίδυμοι είμαστε

επάνω κόσμος που πετούμε

κάτω κόσμος που ρίζες απλώνουμε

βήμα το βήμα διδασκόμαστε

το πλάτος και το μάκρος του

εκεί που ένα και ένα έχουν σαν

αποτέλεσμα την απόλυτη μονάδα

~Ποίημα Μανώλη Αλυγιζάκη/PoembyManolisAligizakis

~Πίνακας Ken Kirkby/Painting by Ken Kirkby

~ “Mythography”/ “Μυθογραφία”

www.libroslibertad.ca