George Seferis//Γιώργος Σεφέρης

 

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΙΘ’

Κι άν ο αγέρας φυσά δε μας δροσίζει
κι ο ίσκιος μένει στενός κάτω απ’ τα κυπαρίσσια
κι όλο τριγύρω ανήφοροι στα βουνά,

μας βαραίνουν
οι φίλοι που δεν ξέρουν πια πώς να πεθάνουν.

 

MYTHISTOREMA XIX

Although the wind blows it doesn’t freshen us
and the shade is narrow under the cypresses
and all around uphill paths to the mountains;

they weigh heavy on us
the friends who don’t know how to die anymore.

~GEORGE SEFERIS-COLLECTED POEMS, translated by Manolis Aligizakis, Libros Libertad, Vancouver, Canada, 2012

MANOLIS ANAGNOSTAKIS–ΜΑΝΩΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ

ΔΡΟΜΟΙ ΠΑΛΙΟΙ

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή.

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου
κι εγώ.

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες.

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε.

OLD STREETS

Old streets that I loved and I hated forever
where I walked under the shade of houses
inescapable nights of the return and the city: dead.

I discover my insignificant presence in every corner
wishing that at some time I meet you: lost ghost of my passion
and I.

As I, forgotten and idocile walked holding a flickering spark
in my wet palms.

And I walked in the night and I knew no one
and no one and no one knew me.

~Mετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη//Translated by Manolis Aligizakis

SECOND ADVENT OF ZEUS

APHRODITE

And Aphrodite granted me her reddish

hymen that I craved
to push open
tough veil of my ambition
hymn that
I sang over the earth’s
green bosom and
on white bed-sheets rough and
unapologetic
where I learned
to measure
feminine superiority with shades of color
as I was born
to enjoy it
during the harsh hours
of peace

Suddenly I became impious
her arms went around my neck
holding me captive
in thoughts of lust
enjoyable and unspent
my folded arms
inside my grave I saw
oars of my boat to lead me
across the little cove
I always seek to arrive
to your embrace
impious I became
my kin’s apostate
profane supporter of bulbs and
ardent defender of the oath taken
under the auspices of the full moon

ΑΦΡΟΔΙΤΗ

Κι η Αφροδίτη τον κοκκινωπό της μου δώρησε

υμένα που πολύ πεθύμησα
να διακορεύσω
τραχύ βέλο η φιλοδοξία μου
ύμνος
που στον αιθέρα έψαλλα,
στης γης το βάθος
και στα λευκά σεντόνια
τραχιά και αμεταμέλητα
εκεί που έμαθα
πώς να μετρώ
με χρώματα τη θυληκή υπεροχή
κι ήμουν έτσι φτιαγμένος
να την απολαμβάνω
τις σκληρές ώρες
της ειρήνης

Ξαφνικά έγινα ανευλαβής κι ένιωσα
πως τα μπράτσα της γύρω απ’ το λαιμό
φυλάκιζαν το είναι μου
μ’ ερωτικές σκέψεις
ευχάριστες κι αξόδευτες
στο στήθος σταυρωτά τα χέρια μου
κάτω απ’ την ταφόπετρα είδα
σταθερά κουπιά βάρκας μου
προς την άλλη μεριά του κόλπου
που πάντα σκόπευα να πάω
και κούρνιαξα στην αγκαλιά σου
ανευλαβής που έγινα
του γένους μου αποστάτης
ανίερος υποστηριχτής βολβών
κι ένθερμος υπερασπιστής του όρκου που δώσαμε
κάτω απ’ την ευοίωνη πανσέληνο
~ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑ, συλλογή εν εξελίξει.
~SECOND ADVENT OF ZEUS, collection in progress.