Οι ανεπιθύμητοι
Ήρθε ο καιρός,
στο τρυπητό στραγγίζουμε το μίσος
και λαπαδιάζει η γη,
αρνούνται να βαδίσουν τα παπούτσια.
Γι’ αυτό στη χώρα των Βρασνών
μην κατεβείς,
δεν είναι μέρος για να ζήσεις·
ας έχει θάλασσα,
ήλιο ας έχει φθινοπωρινό,
ώριμα ρόδια πάνω στα κλαδιά να πιπιλάνε οι γιοι σου,
οι ανεπιθύμητοι.
Από τη συλλογή Βραχνή βροχή (2021) της Ολυμπίας Σταύρου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ολυμπία Σταύρου
Με χρυσές μάσκες έθαβαν τους πολεμιστές και τις εύπορες νεαρές γυναίκες στην αρχαϊκή εποχή, όπως δείχνουν εντυπωσιακά ευρήματα από το Αρχοντικό Πέλλας.
View original post 721 more words
POEM BY TASOS LIVADITIS
ΠΑΛΙΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Τα κάγκελα του κήπου υγρά απ’ τη βροχή σαν τους φτωχούς που
τους αφήνουν έξω
αλλά καθώς βραδιάζει ένα φλάουτο κάπου ή ένα άστρο συνηγορεί
για όλη την ανθρωπότητα —
σαν ήμασταν παιδιά κρυβόμαστε κάτω απ’ τη σκάλα κι όταν βγαί-
ναμε είχαμε αφήσει εκεί ένα βασιλικό πεπρωμένο
η σιωπή κάνει τον κόσμο πιο μεγάλο η θλίψη πιο δίκαο
κι αργότερα νέοι αγκαλιάσαμε το πρώτο δέντρο και του διηγηθή-
καμε τα περασμένα
άχαρες μέρες που φύγατε κι όμως αφήσατε μια ανάμνηση συγκινη-
τική
κι εγώ που υπήρξα τρελός για το αύριο κοιτάζω τώρα με αγωνία να
προχωρούν οι λεπτοδείχτες στα ρολόγια.
Ώσπου μια νύχτα ένα διαβάτης περνάει στο δρόμο τραγουδώντας.
Πού έχεις ξανακούσει το τραγούδι αυτό; Δε θυμάσαι.
Κι όμως η νοσταλγία όλων όσων ονειρεύτηκες τρέμει μες στο τρα-
γούδι. Στέκεσαι στο παράθυρο
κι ακούς σα μαγεμένος. Κι άξαφνα σε κάποια στροφή του δρόμου το
τραγούδι σβήνει. Όλα χάνονται. Ησυχία.
Και τώρα τί θα κάνεις;
OLD SONG
The garden railings are wet from the rain like the poor who
are left outside
but as night falls a flute or a star speaks for the whole
universe;
when we were children we hid under the stairway and when
we came out we had left behind a royal fate;
silence makes the world bigger, sorrow more just
and later as young men we hugged the first tree and
narrated our past to it,
joyless days that you’ve passed; you’ve left behind an emotional
memory
and I who was crazy for the future, now in agony, I observe
the movement of the clock’s fingers.
Until one night a man goes along the road singing.
Where have you heard this song before? You don’t remember.
Yet nostalgia of all you dreamed shivers in that song. You
stand by the window
and listen as if enchanted. And suddenly the song stops
at the turn of the road. Everything vanishes. Quiet.
And what you do now?
Πηγή ΥΠ.ΠΟ: Αρχαίο ωδείο στον αρχαιλογικό χώρο της Λισού
Οι νέες πληροφορίες στον αρχαιολογικό και ιστορικό ορίζοντα της περιοχής της Λισού στα Χανιά, χρήζουν περαιτέρω έρευνας από τους αρχαιολόγους στην Κρήτη που ανακάλυψαν ένα αρχαίο ρωμαϊκό Ωδείο.
View original post 444 more words
ΤΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΟΡΤΗ ΚΥΡΙΕ ΣΑΡΛ
Το ρολόι χτυπά
ο κούκος πηδά απ’ την οθόνη.
Βαράκια στα πόδια και επιγονατίδες
ασανσέρ και έξω
το σούρουπο να κλέψεις.
Άδειες βιτρίνες ή
γεμάτες με εκπτώσεις.
Πηχιαίοι τίτλοι για διεθνείς εξελίξεις,
συμβάντα και αναμορφώσεις.
Το κινητό σου πάλι χτυπά
το μήνυμα λέει:
“Λάβε ένα χρηματικό βραβείο
για την κατάργηση των αριστείων”.
Η αυγή μας χαράζει,
το παρελθόν δεν ταράζει.
Το ξημέρωμα είναι γιορτή κύριε Σαρλ
μια γιορτή μόνο για σένα.
*
ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ
Τέσσερα μυθιστορήματα του Ασίμοφ,
τρία πουκάμισα της Χάγης,
δύο γιλέκα με κόκκινες ρίγες
ένα ζευγάρι παπούτσια Ζιλέρι
ένας άδειος φάκελος στο Ντρόπμποξ
κι ένα βαζάκι καλαμπόκι
με ημερομηνία λήξης στην ετικέτα
την 10-02-2010 από άλλο γαλαξία.
Α, και μια φωτογραφία από το καλοκαίρι του 1995
σ’ ένα δερμάτινο πορτοφόλι
που ξεπήδησε στην τρίτη μετακόμιση
(έτσι δεν γίνεται πάντα;).
Η ανεύρεση της απώλειας:
ένα ταξίδι στο διάστημα.
*Από τη συλλογή…
View original post 5 more words
GEORGE SEFERIS-COLLECTED POEMS
ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙ//SUMMER SOLSTICE
XIV
Τώρα,
με το λιωμένο μολύβι του κλείδωνα
το λαμπύρισμα του καλοκαιρινού πελάγου,
η γύμνια ολόκληρης της ζωής
και το πέρασμα και το σταμάτημα και το πλάγιασμα
και το τίναγμα
τα χείλια το χαϊδεμένο δέρας,
όλα γυρεύουν να καούν.
Όπως το πεύκο καταμεσήμερα
κυριευμένο απ’το ρετσίνι
βιάζεται να γεννήσει φλόγα
και δε βαστά πια την παιδωμή —
φώναξε τα παιδιά να μαζέψουν τη στάχτη
και να τη σπείρουν.
Ό,τι πέρασε πέρασε σωστά.
Κι εκείνα ακόμη που δεν πέρασαν
πρέπει να καούν
τούτο το μεσημέρι που καρφώθηκε ο ήλιος
στην καρδιά του εκατόφυλλου ρόδου.
14
Now
with the melted lead of St John’s festivity,
with the brilliance of summer pelagos,
all the nakedness of life,
and the going beyond and the staying put,
the leaning down and the upsurge,
the lips, the caressed skin,
they all long to be burned.
Like the pine at high…
View original post 59 more words
Θλιμμένα κορίτσια
Θλιμμένα κορίτσια
στις εννέα το βράδυ
δεν έχουν πού να πάνε
κρύβουν υποχωρήσεις
κάτω από το λαστιχάκι των μαλλιών τους
στους ώμους κουβαλάνε
μαύρα σακίδια με απογοητεύσεις
και τα χέρια τους
σε άδειες τσέπες φυλακίζουν.
Θλιμμένα κορίτσια
στις εννέα το βράδυ
η μέρα τους τελειώνει
χωρίς
ν’ αρχίζει η νύχτα τους.
Από τη συλλογή Βραχνή βροχή (2021) της Ολυμπίας Σταύρου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ολυμπία Σταύρου
Η θέση Κλειδί, όπου εντοπίστηκε το αρχαίο ναόσχημο κτήριο, είχε προταθεί από παλαιότερους ερευνητές ως πιθανή θέση του περίφημου αρχαίου ιερού.
Αεροφωτογραφία ανασκαφής. Φωτ. ΥΠΠΟΑ
Στο Κλειδί Σαμικού εντοπίστηκαν κατά τη διάρκεια της πρώτης ανασκαφής περιόδου του πενταετούς ερευνητικού προγράμματος (2022-2026), κτηριακά κατάλοιπα που μπορούν να αποδοθούν στο ιερό του Ποσειδώνα.
View original post 360 more words
YANNIS RITSOS-POEMS, Selected Books
Η Ελένη/Helen
Λίγο λίγο τα πράγματα χάσαν τη σημασία τους, αδειάσαν· άλλωστε
μήπως είχαν ποτέ τους καμιά σημασία; — χαλαρωμένα, κούφια·
εμείς τα γεμίζαμε με άχυρο ή πίτουρο, να πάρουν σχήμα,
να πυκνώσουν, να στεριώσουν, να σταθούν, — τα τραπέζια, οι καρέκλες,
τα κρεβάτια που πάνω τους πλαγιάζαμε, τα λόγια· — πάντοτε κούφια
σαν τα πανένια σακούλια, σαν τις λινάτσες των έμπορων· —
απόξω κιόλας ξεχωρίζεις τα προϊόντα που περιέχουν
πατάτες ή κρεμμύδια, στάρι, καλαμπόκι, μύγδαλα ή αλεύρι.
Bit by bit things lost their meaning became empty on the
other hand
did they ever have any meaning? – loosened up hollow
we filled them with straw or chaff so they take shape
they thicken they stand – the tables the chairs
the beds where we lie on the words – always
hollow
like the cloth sacks like the vendor’s burlap bags –
from the outside you already know what’s inside
potatoes or onions wheat corn almonds or flour
Εισαγωγή-κείμενο-σχόλια: Γεώργιος Βασίλαρος
Καλλιμάχου «Ύμνος εις Δία», εισαγωγή-κείμενο-σχόλια: Γεώργιος Βασίλαρος, μτφρ.: Νικόλαος Μπεζαντάκος, εκδ. Ινστιτούτο του Βιβλίου – Καρδαμίτσα, Αθήνα 2022, 274 σελ. ISBN: 978-960-354-554-5.
View original post 320 more words
Hellenic Canadian Literature 