ΒΑΡΟΣ
Έβαλε το σακούλι του στο πάτωμα
πλάγιασε δίπλα μου
το ένα πόδι ακούμπησε
στον τοίχο σαν να `θελε
ν’ αφήσει ένα χνάρι ανθρώπινο
τ’ άλλο του πόδι ξεκουράζονταν
στο δροσερό τσιμέντο
ξαφνικά σαν να θυμήθηκε
κάτι πολύ σοβαρό
σηκώθηκε και βημάτισε
στο τραπέζι, γονάτισε και
μύρισε το μοναδικό τριαντάφυλλο
άφησε ένα στεναγμό να αιωρηθεί
στο σκοτεινό δωμάτιο σαν
να `θελε να ελευθερωθεί απο
κάποιο βάρος της τελευταίας του
ανάσας και χωρίς λέξη να πεί
στη δροσιά του τσιμέντου κατέρρευσε
BURDEN
He put his bag on the floor,
laid next to me
he raised one leg and
leaned it against the wall
as if to leave on it
a fleshy mark
a faint human trace
the other leg was resting
on the cool cement
suddenly as though he remembered
something very important
he got up
walked to the table
leaned down and smelt
the last bloomed rose
then he let a sigh float
in the darkened room
as if to release
burden of his last breath
and without any word
on the cool cement he collapsed
NOSTOS and ALGOS, poetry, by Manolis Aligizakis, Ekstasis Editions, Victoria, BC, 2012
Άποψη του ιερού από τα νοτιοανατολικά
