Αλβέρτος Καμύ//Albert Camus

QUOTES

“At the heart of all beauty lies something inhuman.”

«Στην καρδιά της ομορφιάς υπάρχει κάτι απάνθρωπο»

“Always go too far, because that’s where you’ll find the truth”

«Πάντα να φτάνεις στα άκρα γιατί εκεί αθ βρεις την αλήθεια»

“In order to understand the world, one has to turn away from it on occasion.”

«Για να καταλάβεις τον κόσμο πρέπει συχνά να φεύγεις μακριά του»

“When the soul suffers too much, it develops a taste for misfortune.”

«Όταν η ψυχή υποφέρει πολύ, μαθαίνει να υπομένει την κακοτυχιά»

“Do not wait for the last judgment. It comes every day.”

«Μην περιμένεις για την τελική κρίση. Συμβαίνει καθημερνά»

~ Μετάφραση στα ελληνικά ΜΑΝΩΛΗ ΑΛΥΓΙΖΑΚΗ / translation by MANOLIS ALIGIZAKIS

Yannis Ritsos//Γιάννης Ρίτσος

ΠΑΙΔΙΚΟ

Στό λιμανάκι η θάλασσα αντιγράφει
τα φύλλα και τα σύγνεφα και τα πουλιά
ωραία, προσεχτικά και καλλιγραφημένα—
ο αγέρας πού και πού με κάτι γαλανές χοντρές γραμμές
υπογραμμίζει βιαστικά τα λάθη της.

Μα αυτός που γράφει ολημερίς κοιτάζοντας τη θάλασσα
δεν κάνει ούτε ένα λάθος,—πικραμένη μου γαλήνη,—
κι όλο προσμένει την αγάπη αμίλητος
να υπογραμμίζει την καρδιά μου—μόνο λάθος.
CHILDISH

In the little harbor the sea copies
leaves, clouds, birds
beautifully, carefully and calligraphically –
from time to time the wind hastily underlines the sea’s
mistakes with some thick light-blue lines.

But the one who writes all day long staring at the sea
makes no mistakes – my embittered serenity –
and speechless he always yearns for love
to underline my heart – the only mistake.
ΤΡΙΣΤΙΧΟ

Ο ουρανός σου αναθέτει όλο του το γαλάζιο.
Πώς θ’ αντέξουν οι ώμοι σου όλη μέρα;
Πώς θ’ αντέξουν τα πλευρά του τραγουδιού σου;
THREE LINES
The sky entrusts you with all its light-blue.
How will your shoulders endure it all day?
How will the ribs of your song endure it?
~Γιάννη Ρίτσου-ποιήματα/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
~Yannis Ritsos-Poems/translated by Manolis Aligizakis
http://www.authormanolis.wordpress.com
http://www.libroslibertad.ca

Yannis Ritsos//Γιάννης Ρίτσος

ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ

Νυχτώνει αργά στη συνοικία. Δε μας παίρνει ο ύπνος.
Περιμένουμε να ξημερώσει. Περιμένουμε
να χτυπήσει ο ήλιος σα σφυρί τις λαμαρίνες των υπόστεγων
να χτυπήσει το μέτωπό μας, την καρδιά μας
να γίνει ένας ήχος, ν’ ακουστεί ο ήχος—ένας ήχος άλλος,
γιατί η σιωπή είναι γεμάτη πυροβολισμούς από άγνωστα σημεία.

 

WE WAIT

Night falls late in the neighborhood. We can’t sleep.
We wait for daybreak. We wait
for the sun to strike like a hammer the tin roofs of the store covers,
to strike our foreheads, our hearts,
to turn into sound that can be heard – a different sound
because silence is filled by gunshots from unknown points.

 

ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Εσύ δε θα μου πεις ευχαριστώ,
όπως δε λες ευχαριστώ στους χτύπους της καρδιάς σου
που σμιλεύουν το πρόσωπο της ζωής σου.

Όμως εγώ θα σου λέω ευχαριστώ
γιατί γνωρίζω τι σου οφείλω.

Αυτό το ευχαριστώ είναι το τραγούδι μου.
THANK YOU

You won’t say thank you to me
as you don’t say thank you to your heartbeats
which carve the face of your life.

But I shall say thank you to you
because I know what I owe you.

This thank you is my song.

http://www.libroslibertad.ca
http://www.ekstasiseditions.ca

REMORSES AND REGRETS

ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

Ταχτοποίησες όλες τις υποθέσεις σου
με συγγενείς και φίλους

που ποτέ δεν θυμούνται
να σε καλέσουν
σε χαρούμενες μέρες
αλλά μόνο σε κηδείες.

Ταχτοποίησες τις ενοχλητικές σου
αναμνήσεις, όνειρα απραγματοποίητα

και τώρα γαλήνιος βάζεις
το καπέλο σου και ξεκινάς
έξω απ’ τη φυλακή σου να βαδίσεις

μία στροφή προς το εμπορικό κέντρο
που θα συναντήσεις φίλους σου
και μετά από μια παρτίδα τάβλι
δύο καφέδες και τρία τσιγάρα

θα επιστρέφεις πάλι σπίτι
για μιαν ακόμα βουβή βραδιά.

AFFAIRS

You’ve settled your affairs with
friends and relatives who
forget to call you during their

festive events though they always
invite you to funerals

you’ve settled with annoying memories
dreams that never turned into reality

in peace with yourself now
you put on your cap and

walk out of your prison
turn toward the shopping mall
where you’ll meet your pals and

after a game of backgammon
two coffees and three cigarettes

you walk back to your house
for another long soundless night

OF REMORSES AND REGRETS, Collection in Progress.

SIMPLE TALK–TASOS LIVADITIS

SIMPLE TALK by TASOS LIVADITIS

Once we dreamed of becoming great poets
we talked of the sun.
Now our heart pierces us
like a nail in our boot.
When once we said: sky, now we say: courage.
We aren’t poets anymore
only comrades
with big scars and even bigger dreams.

ΑΠΛΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ
Κάποτε ονειρευόμαστε να γίνουμε μεγάλοι ποιητές
μιλούσαμε για τον ήλιο.
Τώρα μας τρυπάει η καρδιά
σαν μια πρόκα στην αρβύλα μας.
Εκεί που άλλοτε λέγαμε: ουρανός, τώρα λέμε: κουράγιο.
Δεν είμαστε πια ποιητές
παρά μονάχα
σύντροφοι
με μεγάλες πληγές και πιο μεγάλα όνειρα.

~SIMPLE TALK, by Tasos Livaditis, translated by Manolis Aligizakis
~Τάσου Λειβαδίτη, ΑΠΛΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ, μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη

NOSTOS AND ALGOS (NOSTALGIA)

NO WAY OUT

Bottle tips to its side
emptying its contents
drunken night

spent trying to put to sleep
first of the month instincts and aches

before you piss away
this month’s paycheck

in three or maybe four
uninterrupted nights of stupor

as though expecting Hades
to finally come and erase you

and your agony from
this gold-decorated world

ΑΔΙΕΞΟΔΟ

Μπουκάλι πεσμένο στο πλάι
μισοάδειο περιεχόμενο
μεθυστική νύχτα

να προσπαθείς ν’ αποκοιμήσεις
ένστικτα και πρωτομηνιάς πόνο

προτού πιεις του μήνα τούτου
το μισθό σε τρεις ή τέσσερις

νύχτες αδιάκοπης μέθης
μην κι έρθει τελικά ο Χάρος

κι αφαιρέσει εσένα
και το μαρτύριο σου
απ’ τον καλόπλουτο τούτο κόσμο
~ NOSTOS and ALGOS, Ekstasis Editions, Victoria, BC, Canada, 2012
http://www.ekstasiseditions.com
http://www.authormanolis.wordpress.com

HEAR ME OUT

MORNING WAKE UP CALL

My love,

I can endure everything away from you. One I can’t: waking up
next to your vacant pillow.

It’s hard to get used to coming back home alone at night but the
morning wake up is unbearable.

I’m truthful to you I open my eyes and shut them right away. I
don’t want to wake up. I can’t endure to stretch my arm on the
empty side of the bed.

The bathroom misses the sounds of you shaving and the
fragrance of your after shave.

I cover myself to the head with the bed coverings and wish light
wouldn’t come, time won’t come when I’ll have to go down to the
kitchen to make coffee.

In the morning!

The breakfast I prepared for you and the coffee we had together.
When I took you to the garage door and kissed you good
morning.

When I looked at you as you drove the car away.

The day that has no reason to commence, no expectation for
your return at night.

Every day from now on.

Day after day until I get used to it.
~Tzoutzi Matzourani, translated by Manolis Aligizakis, Libros Libertad, Vancouver, BC, 2015

Constantine Cavafy-Poems/Translated by Manolis Aligizakis

THE CITY

You said: “I’ll go to another land, to another sea;
I’ll find another city better than this one.
Every effort I make is ill-fated, doomed;
and my heart —like a dead thing—lies buried.
How long will my mind continue to wither like this?
Everywhere I turn my eyes, wherever they happen to fall
I see the black ruins of my life, here
where I’ve squandered, wasted and ruined so many years.”
New lands you will not find, you will not find other seas.
The city will follow you. You will return to the same streets.
You will age in the same neighborhoods; and in these
same houses you will turn gray. You will always
arrive in the same city. Don’t even hope to escape it,
there is no ship for you, no road out of town.
As you have wasted your life here, in this small corner
you’ve wasted it in the whole world.

Η ΠΟΛΙΣ

Είπες «Θά πάγω σ’ άλλη γή, θά πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μιά πόλις άλλη θά βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μιά καταδίκη είναι γραφτή
κ’ είν’ η καρδιά μου—σάν νεκρός—θαμένη.
Ο νούς μου ώς πότε μές στόν μαρασμό αυτόν θά μένει.
Όπου τό μάτι μου γυρίσω, όπου κι άν δώ
ερείπια μαύρα τής ζωής μου βλέπω εδώ,
πού τόσα χρόνια πέρασα καί ρήμαξα καί χάλασα.»
Καινούριους τόπους δέν θά βρείς, δέν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θά σέ ακολουθεί. Στούς δρόμους θά γυρνάς
τούς ίδιους. Καί στές γειτονιές τές ίδιες θά γερνάς
καί μές στά ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στήν πόλι αυτή θά φθάνεις. Γιά τά αλλού—μήν ελπίζεις—
δέν έχει πλοίο γιά σέ, δέν έχει οδό.
Έτσι πού τή ζωή σου ρήμαξες εδώ
στήν κώχη τούτη τήν μικρή, σ όλην τήν γή τήν χάλασες.

“C. P. Cavafy-Poems”, Libros Libertad, 2008/Translated by Manolis Aligizakis
http://www.libroslibertad.ca

IMAGES of ABSENCE/ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ

HASTE

It was still too early for us to choose our new path
when the door of the morgue opened and
we went inside to identify our dead relative while
the ones with the money hidden in the worn out
mattresses, pointed their finger to the scale with
the lone feather on one side and

with no words or hesitation they began to write down
the weight of his soul with numbers that
represented the size of the coffin into which
its eternal beauty would fit forever
ΒΙΑΣΥΝΗ

Ήταν πολύ νωρίς και ψάχναμε το δρόμο μας να βρούμε
όταν ξαφνικά άνοιξε η πόρτα του νεκροτομείου
και μέσα μπήκαμε να βεβαιώσουμε
ταυτότητα του πεθαμένου συγγενή μας
καθώς εκείνοι με χρήματα κρυμμένα
στα ξεχαρβαλωμένα στρώματα
έδειξαν με το δάχτυλο τη ζυγαριά
με το φτερό στη μια μεριά

χωρίς πολυλογία και κατάγραψαν το βάρος
της ψυχής του με αριθμούς που αντιπροσωπεύαν
το μέγεθος του φερέτρου που μέσα του
θ’ αναπαυόταν του κάλλους της η αιωνιότητα

~IMAGES of ABSENCE, Ekstasis Editions, Victoria, BC, 2015
http://www.ekstasiseditions.com
http://www.authormanolis.wοrdpress.com
http://www.libroslibertad.ca

IMAGES OF ABSENCE-MANOLIS ALIGIZAKIS

CONFESSION

My confession was simple:
father, I said, I’m a sinner
the guilt of the universe sits
heavy on my chest
forgive me that I passionately loved
the bloomed hyacinth and
the flight swings of swallows
and my two greatest sins
my unmeasured love
for the laughter of the child
and the beggars who stood
with their extended hands
filled with good wishes

my confession was simple

straight to the Purgatory
the priest delivered his opinion

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Η εξομολόγησή μου ήταν απλή:
πάτερ, είπα, είμαι αμαρτωλός
η ενοχή όλης της Οικουμένης
βαραίνει πάνω στο στήθος μου
συγχώρεσέ με με πάθος
που αγάπησα το πέταγμα χελιδονιού
και τ’ ανθισμένο γιακίνθι
κι οι δυο χερότερές μου αμαρτίες
η υπερβολική μου αγάπη
για το γελάκι του παιδιού
και για του επαίτη τ’ απλωμένο χέρι
το γιομάτο καλοσύνης ευχές

η εξομολόγησή μου ήταν απλή

κατ’ ευθείαν στην Κόλαση
γνωμάτευσε ο ιερωμένος

~Images of Absence, Ekstasis Editions, Victoria, Canada, 2015