POEMS 1958-1964
Γέγραπται
Περπατούσαμε φλυαρώντας μες στη μεγάλη φωτισμένη
νύχτα,
όταν θέλοντας, για μια στιγμή, να φτιάξεις τα μαλλιά σου,
σταμάτησες και κοιτάχτηκες σε μια βιτρίνα.
Ήταν ένα γραφείο κηδειών. Γελάσαμε.
Κι όμως, μένει για πάντα πια από τότε πάνω στα μαλλιά σου
αυτή η ωχρή, αμείλιχτη ανταύγεια απ’ τα παλιά, πολυκαι-
ρισμένα φέρετρα.
Destiny
We were walking and talking in the long starlit
night
when suddenly you wanted to fix your hair.
You stopped and looked at yourself in the glass
of a display window of the funeral home.
We laughed.
However that pale, merciless reflection of the old
coffin still remains on your hair.
Hellenic Canadian Literature 